Blur - Think Tank (2003)

Ik ga hem nog eens draaien, maar het verbaasde me t.n.o. niks van de week te lezen dat deze hele band inmiddels weggewassen was door meneeer de apotheker.

Cover: Banksy.

Jets = hoogtepunt

Erg sterke Blur-plaat waarop de lijn die ongeveer vanaf de titelloze naar "13" liep en nu logischerwijs is voortgezet. Ging op de titelloze de tendens al onder invloed van Amerikaanse lo-fi richting het ruwere en het minder toegankelijke, dan was "13" al helemaal anti-pop met soundscapes, semi-triphop en veel electronica. Op "Think Tank" worden sommige lijntjes nog wat extremer doorgetrokken, terwijl er vaak evengoed meer naar het liedje wordt gekeken.

"Ambulance" heeft een niet zozeer catchy, maar wel pakkend refrein en begint met een ferme bas, exotische percussie en gaat op de helft ongeveer over in woordloze zang ondersteund door electronica, a la "13". De dub- en wereldmuziekelementen zijn hier het nieuwe en die komen ook verder terug in de nummers. "Morrocan Revolutionary Bowls Club" met cynische tekst en vocoder heeft ook een dubbas waar je u tegen zegt. Albumhoogtepunt wat mij betreft.

"Caravan Club" is met licht fuzzy zang en melodica eigenlijk gewoon een Gorillaz-nummer, maar wel wat sterker dan dat veredelde hobbyproject. Ook andere inspiratiebronnen worden aangeboord: Bowie hoorden we al vaker terug bij Blur, maar in het soulvolle "Brothers and Sisters" spookt de geest van "Golden Years" rond en niet Bowie en Eno in Berlijn. Daarnaast heeft The Clash duidelijk model gestaan voor "Gene By Gene". En zit daar iets van "Decades" van Joy Division in "On the Way to the Club"?

Dit is geen enkel probleem, omdat Blur wel vaker naar inspiratiebronnen heeft gewijst met semi-pastiches als resultaat én omdat de resultaten gewoon ijzersterk zijn. Naast die mantra met freejazz-saxofoon "Jets" en de meer punky uitspattingen van "Crazy Beat" (een soort "Song 3") en "We've Got a File On You" zijn de ballads ook gewoon sterk. "Out of Time" is zelfs een van Blurs mooiste nummers, maar ook "Good Song" en "Sweet Song" mogen er zeker zijn.

"Think Tank" is zeker niet de mislukking die sommigen van het album proberen te maken, maar één van de sterkste Blur-platen dankzij de drang naar het avontuur, het even zo avontuurlijke geluidsbeeld (dat soms raakvlakken heeft met het werk van Tchad Blake), wat abstractere maar wederom knappe teksten en eigenlijk nog steeds gewoon sterke liedjes.

Ik kom er net achter dat er een geheim nummer op deze plaat staat. Als je terugspoelt vanaf Ambulance, krijg je het bijna 7 minuten durende "Me, White Noise."

Ontdekt en ripbaar met het programma Exact Audio Copy. Ben momenteel m'n verzameling opnieuw aan het rippen in hogere geluidskwaliteit. Benieuwd welke andere platen nog geheimen bevatten...

Me, White Noise

Ik heb deze plaat ooit (op de gok) gekocht in 2003, ik kende Blur wel maar na het luisteren van Think Tank werd ik pas écht fan. Ik heb 'm vandaag weer eens opgezet, en het blijft een prachtig album! De beste van Blur wat mij betreft

Goeie plaat van Blur, ik leer hun platen vandaag kennen eigenlijk. Daarstraks 'Parklife', nu deze. 'Jets' is een voorlopig hoogtepunt voor mij. Geweldig saxofoonspel.

On the Way to the Club doet mij vooral denken aan Massive Attack; de baspartijen van Angel hoor je duidelijk terug.

Interessante vergelijking. Ik zal het nummer straks maar eens opzetten, want eerlijk gezegd herken ik me niet echt in je vergelijking, tenminste zo vanuit m'n herinnering.

Luister naar de bas, dan hoor jij het waarschijnlijk ook.

Blur heeft Angel ook geremixt, dus het is geen gekke opmerking inderdaad. Het is niet alleen dat, maar ook de manier waarop het nummer uiteindelijk losgaat.

Ja, dat hoorde ik ook inderdaad terug.

Een ietwat fletse afspiegeling van hun betere albums zoals Parklife en 13.

Een van mijn favoriete Blur-platen.. Bij release in 2003 - en helaas, nog steeds - naar mijn mening, ondergewaardeerd.

Ach ja, Crazy Beat, vooruit, dat is een single van niks. Maar zet dat tegenover prachtnummers als Out of Time, Sweet Song, en Battery in Your Leg, waar Damon's (meneer Albarn's, zo je wil) zang genoeg zegt. Je hoeft de tekst niet te kennen of te snappen, zijn boodschap is duidelijk. Puur.

Niet perfect, nee. In tegenstelling tot de meeste albums in mijn top 10 ben ik niet een groot fan van ieder nummer, maar de hoogtepunten zijn wat mij betreft hoog, heel hoog. Eigenlijk een 4,5, maar uit respect voor muzikaal genie Damon, een 5.

Dit vind eigenlijk één van de betere Blur platen. Hun latere werk ligt me duidelijk beter. Er is meer afwisseling dan bij hun vroegere werk. Battery in Your Leg is echt prachtig. Zelfs Crazy Beat vind ik leuk.

Door de indrukwekkende Soloplaat van Damon Albarn, heb k opeens een hernieuwde aandacht voor de laatste Blur. Met terugwerkende kracht vindt ik m, nu veel beter dan in 2003.

In de heruitgave met de bonus cd hangt dit nummer als een hidden track achter Battery in your leg.

Hieronder is mijn recensie te zien zoals ik 'm geplaatst heb op http://leosbloghuis.blogspot.nl/

Een album waarvan Damon Albarn vond dat ie het moest maken. Een soort verplichting naar het publiek toe. In de band was het allang geen hallelujah stemming meer, en Cox werd vriendelijk verzocht weg te blijven (omdat zijn alcohol verslaving de overhand nam). Dit zogenaamde moetje is zeker niet verkeerd uitgepakt! Ik heb het destijds weinig aandacht gegeven omdat ik na Blur - 13 (1999) een beetje Blur moe was. Maar Albarn heeft met the Gorillaz en zijn solo werk toch mijn aandacht steeds weten te trekken, en dus is dit album toch in huis gehaald toen het opnieuw verscheen met bonus cd. En na 12 jaar blijkt dat ik het toch best een heel erg leuk album vind.

1.Ambulance (5:09)
Het intro is geen meeklapper, want het is een onregelmatig ritme. Zodra Albarn zijn zang start hoor ik een sound die ik van Morphine - Cure for Pain (1993) verwacht. Het refrein is ook interessant, want de gitaar op de achtergrond lijkt totaal uit het ritme te gaan (veel sneller, rock stijl) maar toch past het. Dat maakt het een erg boeiend nummer. Knappe opening!

2.Out of Time (3:52)
Het akoestische gitaar geluid wat zich blijft herhalen op een jazzy drum beat belooft iets moois. Dat wordt ingewilligd door de mooie zang stem van Albarn. Ik ben echt een liefhebber van zijn geluid, en zoals het op dit nummer klinkt vind ik het op zijn mooist. Subtiel op de achtergrond zijn allerlei (Marokaanse) Oosterse instrumenten te horen. Erg mooi en indrukwekkend nummer.

3.Crazy Beat (3:14)
In 1e instantie is dit een wat raar nummer (geproduceerd door Norman Cook AKA Fatboy Slim) , maar naarmate de tijd verstrijkt toch eigenlijk wel heel lekker. Een beetje een muzikaal zooitje, maar net niet zooitje genoeg om het vervelend te vinden. Het grappige stemmetje op de achtergrond maakt het nét nog iets leuker.

4.Good Song (3:09)
Een ballad zoals ik ze erg mooi vind van Albarn. Mooi en dromerig. De vocalen van Albarn passen goed in dit soort composities

5.On the Way to the Club (3:48)
Dit nummer neigt al heel erg naar wat Albarn in 2014 op zijn solo album zou laten horen. Weer een dromerig en elektronisch klinkent nummer. Erg mooi!

6.Brothers and Sisters (3:47)
Een lekker akoestisch gitaartje aangevuld met een heerlijke bas. Een wat duistere zang van Albarn geeft het nummer een mooie sfeer. De elektronische saus die erover heen is gegoten maakt het af tot een erg lekker nummer.

7.Caravan (4:36)
Weer een nummer in de stijl van Albarn solo. De achtergrond muziek lijkt iets te hard opgenomen, en dat geeft een vreemd effect. Zeker omdat de stem van Albarn lijkt te komen van een MP3 file op 96KPS. Dit zal allemaal wel bedacht zijn, maar ik vind dat wel jammer. Het nummer is lekker "down" maar het net iets mooier kunnen zijn zonder die vreemde effecten

8.We've Got a File on You (1:02)
Het album werd deels in Marokko opgenomen, en die invloed is te horen in het intro. In dit nummer keer Blur de rock band weer terug. Een snel punk achtig nummer, met wat kreten meer is het niet. Het is wel even lekker, maar ook fijn dat 't maar 1 minuut duurt.

9.Moroccan People Revolutionary Bowls Club (3:03)
Een heerlijk basintro introduceert dit vrolijke nummer. Het heeft een feelgood zomer feeling, en is een mix tussen Blur en the Gorillaz. Dat laatste komt vooral door het elektronische deel in dit nummer.

10.Sweet Song (4:01)
Wederom een ballad in de stijl van Albarns solo album Damon Albarn - Everyday Robots (2014). Dat dromerige is hij een koning in, en dat blijkt ook op deze track. De subtiele piano die het hele nummer meespeelt is een mooie toevoeging. Mooi nummer!

11.Jets (6:25)
Zo, dat is een lekker intro.. De bas is lekker zwaar, en de drums neigen naar funky. Het subtiele gitaartje geeft een Afrikaanse feel aan het nummer.. Het deel waar de vocalen plaats hebben is zonder de aanstekelijke instrumenten. Maar zodra het refrein ingezet wordt is dat weer terug. Die bas is werkelijk fantastisch door het hele nummer heen. Zeker op een goede koptelefoon. Dat is genieten! Verassend is de saxofoon na ongeveer 4 minuten. Die zag ik niet aankomen. Is ook wel een vreemde eend in de bijt, maar ook wel bijzonder. Volgens mij de eerste keer dat ik dit instrument hoor op een nummer van de band?

12.Gene by Gene (3:49)
Een raar intro zorgt voor een wat twijfelachtige opstart van het nummer. Maar zodra Albarn begint te zingen is alles weer goed. Mooi refrein. Het is een beetje een blij nummer, met de bekende Blur kenmerken. Een beetje raar, maar wel erg lekker

13.Battery in Your Leg (3:21)
Op dit nummer is Coxon nog te horen op gitaar. Weer een dromerige ballad ala Albarn. Mooi hoe de gitaar en synth bijna vals klinken, maar nog net niet. Prachtig nummer en mooie afsluiter... Je hoort iemand hoesten tijdens het nummer en aan het eind iemand zuchten... zou dat spontaan zijn geweest?

14.Me, White Noise is de verborgen track op de plaat. Op het origineel te vinden door bij het 1e nummer terug te spoelen, en op de special edition gewoon één minuutje wachten voor ie begint. Was ik net in slaap gesust door de afsluiter, de beat in dit nummer maakt me weer wakker. Ik hoor de stem van Phil Daniels die ook te horen is op Parklife van Blur - Parklife (1994).
Het is wel een raar nummer, maar op één of andere manier blijft het toch weer boeien, de kracht van Blur.

Het is goed te horen dat Damon Albarn al wat solo projecten achter de rug had met the Gorillaz en Afel Bocoum, Damon Albarn, Toumani Diabaté & Friends - Mali Music (2002). De Afrikaanse invloeden zijn ook op dit album goed te horen. Dat is absoluut een verrijking voor de muziek. Toch vind ik dit album erg kenmerkend Albarn. Niet zo gek, hij heeft alles geschreven. De sound van Blur van de 1e 4 albums is er niet meer, en het alternatieve van Blur en 13 zijn over het algemeen ook weer verdwenen. Dat doet de band wel goed vind ik. Dat maakt dit album alleen maar prettiger om te luisteren. Ik kan concluderen dat ik dit album destijds onterecht links heb laten liggen want het is gewoon een erg sterke plaat!

De oorspronkelijke zwanenzang van Blur (maar ze kwamen toch terug). Niet zo groots als '13', maar opnieuw die fijne combi van experiment en mooie liedjes. Inspiratie van buiten vertalen in je eigen muziek, Damon Albarn kon dat gewoon. Opnieuw een mooie Blur plaat. Puike discografie.

And now it seems that we’re falling apart
But I hope to see the good in you come back again
I just believed in you

Toch altijd even een brok in de keel bij die lyric aan het eind van Sweet Song. Prachtplaat

Deze blijft een plekje in mijn hart hebben. Ik luister em relatief vaak (nog steeds!) En waar ik Modern life is rubbish het meesterwerk vind, is deze veel tijdlozer. Tweede beste blur plaat. (Alleen crazy beat is een skipmoment, gelukkig het laatste nummer op kant a)