The National - High Violet (2010)

Terwijl Trouble Will Find Me nog aan het stijgen is in mijn waardering, gebeurt bij High Violet net het omgekeerd. Stilaan begin ik het hun minste plaat te vinden, ookal staan hier enkel ijzersterke nummers op. Helaas raakt het mij niet meer zoals eerder en stoor ik mij aan de productie van het album. Te dichtgeplamuurd, zeker als je het vergelijkt met al hun ander werk.

Vind je dat de productie van High Violet veel verschilt met dat van hun laatste werk? Zelf vind ik dat namelijk wel meevallen, al is het wel waar dat Trouble Will Find Me als album iets meer ingetogen is, waardoor het misschien minder dichtgeplamuurd klinkt. Toch lijkt de productie veel op dat van TWFM, vind ik.

High Violet vind ik overigens ook niet zo goed als velen beamen. De productie stoort me dan weliswaar niet, maar het songmateriaal vind ik niet denderend en het gevoel dat ik luister naar een album, in plaats van een collectie nummers, ontbreekt. Dat heb ik bij Boxer en TWFM wel. Desondanks staan er een paar pachtige nummers op, dat moet gezegd.

Veel is een groot woord, maar ik vind wel dat hun laatste plaat iets minder 'hard' is ingemixt. Er is weer meer ruimte voor nuance (zoals op Boxer), waardoor de songs organischer klinken.

Live vind ik trouwens de nummers van dit album veel beter tot zijn recht komen. Dan komt die volle, epische sound wel tot zijn recht.

Dit geniale album is zonder twijfel één van DE beste platen allertijden (toch als het van mij afhangt). Het scoort misschien minder dan 'The Boxer' maar toch denk ik dat The National vooral door dit album de geschiedenis in zal gaan binnen een goede 20 jaar wanneer de impact echt duidelijk blijkt.

Dit album heeft geen enkele misser, en kent eigenlijk alleen hoogtepunten. Vooral Terrible Love, Sorrow, Bloodbuzz Ohio, Afraid Of Everyone, Conversation 16, Lemonworld en Vanderlyle Cry Baby Geeks zijn van ongekend niveau en zijn simpelweg steengoede nummers. Ik vind haast geen superlatieven om dit album te beschrijven, maar Absolute perfectie komt toch gevaarlijk dicht in de buurt.

Nah, dit is net ontegensprekelijk hun meest toegankelijke, grootste (naar hun normen) mainstream album - beetje "greatest hits" met andere nummers. Dat soort albums doorstaan de tand des tijds altijd net iets minder goed dan albums met een eigen karakter en welomlijnde visie die raak treffen zoals Boxer.

Nah, dit is net ontegensprekelijk hun meest toegankelijke, grootste (naar hun normen) mainstream album - beetje "greatest hits" met andere nummers. Dat soort albums doorstaan de tand des tijds altijd net iets minder goed dan albums met een eigen karakter en welomlijnde visie die raak treffen zoals Boxer. [/quote]

Daar heb je wel een punt, maar als we naar de top 250 kijken zien we toch dat daar genoeg albums in staan die dat tegenspreken. Ik vergelijk Nevermind nu niet meteen met dit album, maar gaat die vergelijking hier niet een beetje voor op? Of is deze daarvoor nog net iets te weinig commercieel ?

Ik vind Boxer eigenlijk toegankelijker dan deze plaat. Ik ben blijkbaar de enige als ik bovenstaande reacties lees.

Grappig, dat had ik ook. Daarom heb ik 'm een hele tijd niet gedraaid. En nu kan ik de plaat weer wel waarderen. Een enkel nummer vind ik nog steeds minder bijzonder, zoals het slotnummer, maar er staan een paar juweeltjes op.
schijnbaar bestaat er voor sommigen een overdosis vanThe National.

Gisteren dan toch de limited 180 gram 2LP editie op Violet gekleurd vinyl aangeschaft: dat is mooi!,
Nu nog te krijgen voor de liefhebbers.

De wollige sound en de klagerige zang kunnen me niet echt bekoren maar aan de andere kant is het af en toe ook weer hypnotiserend mooi.Met 3 sterren laat ik het maar even in het midden en wacht ik op wat de tijd doet.

Goedemorgen, ik ben onverwacht toch weer terug bij mijn beginscore. Dat ligt allereerst natuurlijk aan de vele prachtige songs op dit High Violet, zoals Anyone's Ghost, het briljante en trieste Afraid of Everyone, de fraaie drums en percussie op Bloodbuzz Ohio & het oh zo mooie Runaway.

Minstens zo belangrijk is dat dit album niet bepaald saai is, een gevaar dat aanwezig is bij de muziek van the National. Er zijn voldoende tempowisselingen in en er zit genoeg variatie tussen rust en 'wat steviger' muziek. Ook de elektrische gitaar speelt zijn rol en de drums zijn ook opvallend goed. Kortom: een fraai en compleet album van the National.

Langzamerhand begin ik deze toch beter te vinden dan Boxer, absoluut niet verwacht.

tijd om deze plaat nog eens opzetten, zowat dé (perfecte) plaat voor mij

eens zien of dat nog steeds zo is.

Voor mij het beste National-album. Bloodbuzz Ohio is, onder meer dankzij de weergaloze drumpartij die heerlijk voorin is gemixt, een instant-klassieker. De andere toppers voor mij zijn het angstaanjagende Afraid of Everyone en het bloedmooie Sorrow.

Het wil maar niet lukken tussen National en mij...

Kijk dit is dus wel een mooi album in tegenstelling tot de laatste SM...

Dat vind jij!

Yeah maar ieder zn smaak natuurlijk

luigifort heeft wel gelijk. Dit blijft voor mij ook de beste National.

Vandaag voor het eerst een nummer van de in dit forum hooggewaardeerde The National gehoord, 'Bloodbuzz Ohio'. Deze klinkt nogal mooi.

Oew, pas een paar dagen geleden eindelijk aangeschaft en door de speakers bevalt ie me stukken beter dan ik had verwacht. Vermoed dat ik hem misschien wel beter vind dat Boxer. Het hele slotstuk vanaf Runaway is werkelijk beeldschoon. Wereldplaat.

1) Sorrow- performed by The National
2) Machu Picchu
3) Chichen Itza
4) Chinese Muur
5) Taj Mahal
6) Rotswoningen in Petra
7) Colosseum

Heb Cristo Redentor ook altijd een buitenbeentje in de lijst gevonden. Terecht gewipt.

Onterechte nieuwe kandidaat, dat wel.

Blijft groeien voor mij. Ook ten opzichte van The Boxer. Ondertussen ook erg benieuwd naar Trouble Will Find Me, maar eerst maar even blijven genieten van deze klasbak.

Dit is nog eens klassewerk. Zie er maar eens in te slagen, na Boxer een plaat neerzetten die mogelijk nóg beter is. High Violet is dat wat mij betreft, al scheelt het niet enorm veel. Via de ladder zijn Bloodbuzz Ohio, Conversation 16, Afraid of Everyone en England enorm gegroeid. Inmiddels behoren alle vier de nummers tot mijn persoonlijke favorieten. Na Boxer heb ik nu ook High Violet intensief beluisterd, en wat opvalt is dat er echt geen enkel slecht nummer op deze plaat te vinden is. Het is hooguit zo dat er niveauverschil bestaat tussen de hierboven genoemde toppers (en Runaway, die ik ook steeds beter ga waarderen) en de rest van de nummers. Zo is een aardig nummer als Lemonworld toch wel een stuk minder dan een aantal andere nummers op deze plaat. Ook met Terrible Love heb ik persoonlijk iets minder. 5* geef ik daarom (nog) niet. High Violet kent een aantal hoogtepunten, en doordat er geen slechte song op het album te bekennen, is deze plaat ook een waar luistergenot. Benieuwd of deze nog mag gaan groeien.
4,5*

Ligt het aan mij of lijkt de intro van Bloodbuzz Ohio bijzonder veel op de intro van Disorder van Joy Division...?

Vind het persoonlijk nogal vergezocht.

Edit: vergezocht is niet meteen de juiste term. Voor jou zal het namelijk een automatische associatie zijn. Maar goed, ik hoor het alleszins niet echt. Misschien een kleine gelijkenis, maar zeker niet overduidelijk in mijn oren.

Bloodbuzz Ohio klinkt mij vanaf de eerste keer dat ik het nummer hoorde in de oren als een mix van INXS - Don't Change en Blackfield - Once.

Het klinkt voor mij vooral als 1 van de beste nummers die ik ooit gehoord hebt.

Nou, dan heb je er dus gratis en voor niks twee luistertips bij

Op dit moment High Violet nog eens aan het beluisteren. Ik snap eigenlijk niet goed hoe die Bryce Dessner zo'n geniale muziek als deze kan componeren en dan ook in zo'n suf bandje als The National zit.