Ik moet zeggen dat ik toch altijd de kriebels krijg van de eerste seconden van I Been to Georgia on a Fast Train. Nochtans een fijn nummer met een leuke tekst (Cash wijzigde een aantal dingen ten opzichte van het origineel en maakte er bijvoorbeeld
They say my mamma left me, the day before she had me van) maar een jodelende Johnny Cash.. Ik kan zeggen dat het toch niet echt aan mij besteed is. Dat kan bovendien gezegd worden van het volledige album, want er is weinig dat echt blijft hangen. Het is weliswaar tof om Paradise eens op studioplaat te horen (het is één van de vier nummers uit de degelijke
The Pride of Jesse Hallam televisiefilm uit 1981 waar Cash de hoofdrol in speelt) maar over het algemeen plakt het toch niet zoals andere Cash albums dat wel doen. Dat is op zich niet zo verrassend, want The Adventures of Johnny Cash was de 68e (!) studioplaat van onze geliefde man in het zwart en dan durft de inspiratie wel eens opdrogen. De jaren '80 is sowieso een periode in het oeuvre van Cash die wel vaker wat onderbelicht is maar bijvoorbeeld Johnny 99 is in mijn herinnering toch beter. Het is en blijft echter Cash en naar die stem zou ik een ganse dag kunnen luisteren. De eerste helft met onder andere Paradise en Fairweather Friends zijn het hoogtepunt. Veel verschillende backing vocals trouwens waaronder (uiteraard) June Carter maar ook Cindy Cash! Een dochter van Cash uit zijn eerste huwelijk met Vivian Liberto en zuster van Rosanne Cash.