Dit is een totaal instrumentaal album van multi instrumentalist Stephan Micus. Iedere plaat is een zeer arbeidsintensief proces bij Micus, aangezien hij alles zelf speelt en ook zijn eigen producer is. 3 jaar heeft hij aan dit album gewerkt, van 2003 tot 2006. Het is een suite geworden in 10 stukken voor zijn dochter Sarah. Ook hier weer totaal verschillende inheemse instrumenten, de sattar (Chinees snaarinstrument) speelt op 4 nummers een belangrijke (hoofd)rol, verder ook weer nieuwe instrumenten zoals de Irakese mudbesh en de hne. Dit alles wordt gecombineerd met instrumenten die je totaal niet zou verwachten, zoals steel string guitar.
Het blijft onvoorstelbaar dat iemand met zoveel verschillende instrumenten toch een totaal eigen geluid kan voort brengen, want je hoort direct : Stephan Micus. Deze plaat is bijzonder verstild, waarschijnlijk ook omdat het gezang van Micus achterwege blijft. Zelf vind ik dat altijd wel mooi, maar je moet wel van zijn stem houden. Vandaar dat dit een prima cd is voor diegenen die Stephan Micus nog niet kennen, een prima plaat om daar verandering in te brengen. De plaat is door de totaal verschillende instrumentatie ook afwisselend, maar het blijft verstilde, meditatieve muziek. Heerlijk.