Angus & Julia Stone - Down the Way (2010)

ga dit album nog maar eens promoten.
TALENT
hou inmiddels van Julia's stem.....wel ff wennen !!

Toch weer de opnieuw uitgebrachte 2LP met bonustracks gekocht en dan vraag ik mij af waarom ik de score van deze plaat ooit verlaagde vanaf 4,5*. Want dat is 'ie meer dan waard.

Toch allemaal een tikkeltje te zoetsappig om mij een heel album te kunnen bekoren. Al is de relatie die ik heb met dit album eigenlijk een positief verhaal, want na de eerste luisterbeurt ging ik bijna over mijn nek. Enkele luisterbeurten later groeide echter enige appreciatie.

Extra pluimpje voor Yellow Brick Road, in zo'n nummer verdwaal ik met graagte.

Pfffff fanboy.

Wordt minder elke keer dat ik hem luister. Komt me steeds melodramatischer voor en vooral de stemmen gaan me meer en meer tegenstaan. Vooral Angus komt erg geforceerd over met dat fluisterende zangstemmetje; ik krijg er bijkans een kriebel van in m'n keel: schrapen!
Nu klinkt dit erg negatief, maar zo slecht is allemaal niet. Draw Your Swords is heel sterk als je in de juiste stemming bent (en daar hoor je dat Angus wel degelijk een goede stem heeft) en zo zijn er nog wel een aantal tracks. Een heel album lang is me echter te veel van het goede. Daarvoor lijkt het allemaal ook gewoon te veel op elkaar.

Omdat ik A Book Like This zo regelmatig draai, besloot ik een 2de plaat aan te schaffen.
Al direct vanaf het eerste nummer komt hun vertrouwde sound boven.
Benieuwd of deze plaat hun debuut kan evenaren. Eerste luisterbeurt is alvast zeer positief.

Na heel wat draaibeurten is het voor mij duidelijk. Deze Down the way is misschien zelfs nog wat sterker dan hun debuut.
Alvast een 4*

Wat eigenlijk niet te begrijpen is, is dat dit album door Angus en Julie zelf geproduceerd is en dat ze dan voor de vervolgplaat Rick Rubin vragen voor de productie. De nummers op deze plaat zijn zo mooi gearrangeerd, 'muzikaal omlijst', dat ze geen enkele hulp van buitenaf hadden moeten inschakelen. Klein waar het moet, wat meer aangezet op de juiste momenten.

Ik snap dat ze een breder publiek wilden aanspreken met hun vervolgplaten, maar een briljant als deze plaat kunnen ze alleen zelf maken. Terug naar de kern: mooie muziek maken, prachtige teksten. Daar hebben ze ruim voldoende talent voor en hoeven ze geen externe hulp voor in te schakelen. Ik hoop dat ze die conclusie zelf ook gaan trekken.

Niet echt mee eens, Maartenn. Ik vind de manier van produceren van het tweede album beter passen bij het songmateriaal. DTW heeft een fijn dromerig, idyllisch sfeertje waar titelloze album moderner en minder afstandelijk klinkt. Dat verschil vind ik juíst chill

En zo zie je maar weer dat smaken verschillen jordidj1 .

Rick Rubin kan het beste uit artiesten halen. Ik hoef alleen maar de serie American Recordings aan te halen met Johnny Cash. Hij zoekt een emotionele connectie waarmee hij ook succesvol Angus en Julia weer de studio in kreeg. Maar waar hij bij Cash wel slaagt om die emotionele connectie naar de luisteraar over te brengen, vind ik dat het album Angus & Julia Stone juist weer wat klinischer en afstandelijker klinkt, terwijl dit album als een warme deken om mij heen valt. Grappig dat jij dat precies andersom ervaart.

Naar aanleiding van het nieuwe album deze ook weer eens opgezet. Dit blijft toch een prachtige plaat! Zowel om actief naar te luisteren als achtergrondmuziek terwijl ik aan het werk ben. Solo's als in Yellow Brick Road zouden ze wat mij betreft (veel) vaker mogen bezigen

Ondertussen een klein jaar in mijn bezit. En het blijft een dijk van een plaat. Buiten mijn verwachting is deze nog sterker dan hun debuut.
Ik verhoog hem met een 0,5 * naar 4,5*

Naar aanleiding van bovenstaand bericht weer eens gedraaid. Op mijn koptelefoon klinkt het werkelijk fantastisch!
Ik verhoog ook naar 4,5!

Da goddamn nostalgia.. damn.. Weinig albums die zo hard hitten als deze..

Nav het nieuwe album wat er aan zit te komen ben ik oude berichten aan het lezen. Dit album is ook mijn favoriete album en alle opvolgers vielen tegen. De vrijgegeven singles van het nieuwste album beloven veel goeds. Heel andere productie dan dit album, maar dat is alleen maar goed. Dan stop ik hopelijk met vergelijken.

Draw Your Swords zat in de serie "Bodem"; en dat wordt uitgezonden op de NPO. Dat nam mij terug naar een periode waar muziek mij nog erg emotioneel raakte in mijn begin 20er jaren. Gisteren gelijk dit album weer opgezet en; damn dit album staat nog steeds als een huis.