Arne Domnérus - Jazz at the Pawnshop (1977)

audiofiel, maar sfeervolle live plaat. Standaardwerk uit de Zweedse jazz-geschiedenis.

Leuk achtergrond artikel op hifi.nl over deze plaat: Artikel Jazz at the Pawnshop revisited - hifi.nl

Ach, zo klinkt jazz die perfect is opgenomen dus... Mooi. Maar als de keuze van de liedjes zo kazig, belegen en old school (in de stijl van de jaren '30 swing van Benny Goodman lees ik in het artikel) is als hier, wordt het toch een hele zit om 'm een keer helemaal te beluisteren. Wat bezielt je om Take Five te gaan vertolken? Ik hoor de kwaliteit van de individuele spelers heel goed, al vind ik persoonlijk de rol van de vibrafoon en klarinet iets te dominant, wat het luisterplezier ook al niet ten goede komt. Maar goed, spelen kunnen ze allemaal. Toch mis ik een beetje de beleving, de bezieling, het blijft allemaal zo netjes binnen de lijntjes dat het mij niet heel erg boeit. En dan dat gerinkel van glazen, servies en bestek, het gepraat en gelach, af en toe een lauw applausje, dat trucje kenden we al van de Village Vanguard opnames van Bill Evans, die ik er maar even snel bijpak. In alle opzichten, okee, misschien niet qua geluidstechniek, een veel, veel betere opname.