Genesis - Duke (1980)

Oei, ik heb hier duidelijk Abacab en Duke door elkaar gehaald wat betreft het concert in Leiden.
Excuus hiervoor.

Deze week is de Top 1000 van de 80's op Radio Veronica te beluisteren. Gisterenavond rond 8 uur reed ik in mijn zwarte Suzuki Swift toen het nummer "Turn it On Again" van het Genesis album "Duke" voorbij kwam. De volumeknop van mijn autoradio werd direct een stuk hoger gedraaid. Met een big smile op mijn gezicht reed ik vervolgens over de A12 naar huis. Vandaag had ik een thuiswerkdag en vanmorgen heb ik "Duke" weer eens opgezocht en een paar keer achter elkaar gedraaid. Ik vind het na al die jaren nog steeds een heel fijn Genesis album. Jaren geleden heb ik het album gewaardeerd met vier en halve ster. 5***** ga ik er niet van maken, er zijn immers albums van Genesis die mijn optiek beter zijn, maar ik heb vandaag wel weer veel luisterplezier beleefd aan "Duke".
Morgen ook nog een dag thuiswerken, dan "Abacab" maar weer eens draaien.

Dat wordt een lange dag. Sterkte.

Maar Duke ga ik er morgen ook weer eens op gooien.

Ik heb morgen inderdaad een hoop te doen voor de baas. Vanaf 8.00 uur tot 17.30 uur boekhoudkundig ploeteren en zwoegen voor de organisatie. De hersenen zullen wel weer kraken. Maar met "Abacab" of "Duke" in de cd speler wordt het vast niet zo zwaar allemaal. Enne... zaterdag 25 mei ga ik met vrouwtjelief lekker 2 weken naar het Spaanse Ibiza! Blij vooruitzicht dat mij streelt!

Ergens verblijvende te Toscane. Een omgeving die mijn hart harder doet kloppen, een temperatuur die mijn lijf omarmd, verwarmd en een gelukzalig gevoel van een vakantie die mij tot rust doet komen. Vanmiddag lag ik in een tuin omringd door pijnbomen aan een verkoelend zwembad. Het was een heftig jaar die als kern mij het gevoel gaf dat ik ouder word. Ouder als collega, als vader en als mens. En dan ga je soms plat op je bek omdat je weet dat de honger van het jong zijn tanende is en er een herfst ingetreden is. Wat doe je daar tegen ?

Ik weet precies waar ik dan naar toe moet. Ik heb een aantal albums niet in mijn top 10 staan omdat ze daar niet thuis horen. Ik ben er teveel verbonden mee in mijn ziel. Ook Duke hoort daarbij. Als ik die albums, dit album beluister weet ik dat ik dieper ga. Dieper in mijn zijn.

Ik denk dat ik Duke heb leren kennen na Three Sides Live. Een oplaadpunt, een muziekpaneel die noten, akkoorden, zang en sfeer opvangt en omzet in energie. De energie die ik nodig heb. De energie van Collins die excelleert vanuit zijn drumsticks, zijn zang die echte emoties los laat komen. De sfeertapijten van Banks die mij doet neerliggen in puur genieten en de bas- en gitaar partijen van Rutherford vol met een drive vanuit zijn ziel. Hoogtepunten komen af en aan met het intro van Duchess als hoogtepunt. Een totaal album voor mij als luisteraar, liefhebber en mens.

Dus terwijl ik dit album tot mij neem lik ik mijn wonden, leg pleisters aan, rek mijn lijf, breng mijn gedachten tot rust, gooi mijn irritaties en onvolkomenheden overboord, neem afstand van de moeilijkheden van afgelopen jaar, koester de hoogtepunten en laat langzaam de vermoeidheid wegsijpelen uit al mijn geestelijke en lichamelijke poriën. Duke is helend voor mij. Al zolang..

En in de toekomst weet ik dat het album op mij ligt te wachten wanneer nodig..