Tears for Fears - Songs from the Big Chair (1985)

"lukte heel aardig" De band was kortstondig de grootste van de wereld". Het latere" Raoul and the kings of Spain" is overigens ook een prima plaat die erg onderbelicht is in het oeuvre van de band (hoewel dat meer een soloplaat schijnt te zijn)

Geheel mee eens. Raoul And The Kings Of Spain is zonder meer een prima plaat.
Die schat ik hoger in dan deze.
Een conceptalbum met Orzabel als alleenheerser.
Curt Smith was net als op Elemental buiten beeld en dat is niet echt een gemis.
Het geluid op Raoul is een stuk steviger en venijniger.
Zeer onderschatte plaat. Onderbelicht, helemaal mee eens.

Lennon, je slaat de spijker op zijn kop. Ik vind het 1 van de beste platen van de jaren 80 met inderdaad The working Hour als absoluut hoogtepunt. Groot was mijn teleurstelling toen ik The seeds of love hoorde.... Wat een verschil en wat een deceptie.

The Seeds Of Love heeft een erg grote produktie en dat is ook gelijk het minpunt van die plaat.
Songmatig niet slecht, maar te volgepropt.

deze plaat klinkt nog altijd als een Klok. ik vind hem beter dan het zo geprijste ´the hurting´.
sommigen zeggen dat deze plaat ´gelikter´is. Tja...ik vind het gewoon net een niveautje hoger.
op de hits is al weinig aan te merken...maar de prijsnummers zijn ´the working hour´, ´mothers talk´ en de nummers daarna met als uitschieter ´listen`.
net wat minder dan `seeds`, vanwege geslaagde vernieuwingsslag op dat album.
TFF...wat een topband !

Mooie tweede plaat van de band rond Jerry Seinfeld.

SONGS FROM THE BIG CHAIR (1985) 2CD deluxe edition repair shop

Van dit album bezit ik de vinyl versie uit 1985, een remaster uit 1999, een 2CD deluxe edition uit 2006,
een nieuwe 2CD deluxe edition uit 2014 en een 4CD superdeluxe edition uit 2014 (die laatste enkel op mp3).

En toch denk ik dat het beter had gekund, op twee schijfjes zelfs.

Na 33 jaar nog steeds helemaal te gek dit!! Wat een album!

Helaas niet bij het concert geweest, maar vanwege de concertrecensies weer eens goed beluisterd. Voor mij een monumentale plaat uit het 80’s era. Met heel veel gevoel en vernuft in alle tracks. Doorstaat, zeker door de uitstekende mix en en productie, de tand des tijds moeiteloos.

Het zijn 6 schijven, ook nog 2 DVD’s erbij.

Zag laatst de documentaire over dit album in de reeks Classic Albums. Mooi om ook de verhalen te horen die achter de nummers zitten, het vele denkwerk maar ook de toevallige vondsten die goed uitwerkten. Niet alleen Smith en Orzabal die elkaar aanvulden maar ook de producer Chris Hughes en mede componist Ian Stanley.
Beide heren waren zelf ook aangenaam verrast dat dit album na al die jaren sinds uitkomen in 1985 nog steeds zo relevant is. Ook mooi om het enthousiasme van producer en geluidsman te zien terwijl ze bezig waren met alle geluidssporen ("moet je horen, die bas op Everybody!! En dat getinkel op Shout deden we met schroevendraaiers...").
Intussen vind ik het 3de album The Seeds of Love eigenlijk net zo magistraal. Dat heeft ook wel even geduurd maar dat had ik ook met dit album indertijd.

Heerlijke plaat die met de tijd zelfs beter geworden is. Ik heb TFF toch altijd wat onderschat, maar de heren (eigenlijk Orzobal) hebben toch heel wat pareltjes geschapen.

Het is nooit te laat

Geweldig album van TFF. De hits zijn natuurlijk geweldig, en de versie van Head over Heals met Broken ervoor en erna is natuurlijk de ultieme versie. Maar de prijsnummers van het album zijn voor mij The Working Hour en het zeer sfeervolle Listen. Fantastisch.

Seeds, Elemental en zelfs Raoul kunnen mij beter bekoren dan deze alom bekende plaat van de heren. Desalniettemin is dit zeker een degelijke worp, megahit Shout blijft een prima song, Everybody Wants to Rule the World heb ik altijd wat zeikerig gevonden. Head over Heels vormt wat mij betreft weer een van de beste songs in het oeuvre van de heren. Op de een of andere manier, anders dan bij Seeds, dringt de plaat zich niet aan mij op, wellicht heeft het te maken met feit dat Seeds rijker gearrangeerd is en Raoul meer afwisseling kent. Mother's Talk, The Working Hour of Listen, de nummers houden mijn aandacht niet lang vast. De plaat steekt echter wel solide in elkaar, wordt nergens slecht en bevat enkele prima songs.

@milesdavisjr: ik hoor je niet over the Hurting...

Dat klopt, ik weet het, ik sta vrijwel alleen in mijn oordeel maar ik vind The Hurting niet echt bijzonder. Het geheel klinkt wat mij betreft nog jeugdig, de productie vind ik niet geweldig maar ik vind dat de platen die hierna kwamen volwassener klonken, Orzabal had aan rijpheid gewonnen en de nummers klinken uitgebalanceerder. Uiteraard hoor ik de potentie en is het zeker geen slechte schijf maar het heeft nooit mijn interesse vast gehouden.

mooi onderbouwd! |Voor mij hun beste album, waar juist alles nog kan en mag.

Juist dat is The Hurting, frivool en speels. Op deze en de volgende plaat is alles uitgebalanceerd en ligt het allemaal vast. Elke noot is het van te voren uitgedacht en perfect geproduceerd. Verder niets mis mee en ook gewoon goed maar het debuut blijft voor mij de beste om de door jou genoemde redenen.

Dit is gewoon briljante popmuziek en haast integraal onderdeel van m'n jeugd. Meestal luister ik niet meer naar platen uit die tijd, word er te melancholisch van, maar op de een of andere manier is dit tè onweerstaanbaar.

Nu de docu op npo3

Ik heb de documentaire zojuist gezien. Het eerste wat ik morgenochtend doe nadat ik ben opgestaan is "Songs from the big chair" opzoeken en draaien. Een weergaloos goed album van Tears for Fears.....

Ook gekeken. Ten eerste vooral herinneringen van mijn puberteit en veel dansen op deze muziek in The Cavern in Middelburg en een hoop gierende hormonen met allerlei avonturen met meisjes. Heerlijk ! Toen totaal niet beseffende hoe zo’n album in elkaar werd gezet en dat de twee mannen een bepaalde achtergrond hebben die van invloed was op The Hurting en dit album. Dan is het mooi om deze relativerende docu te zien. Maar ik weet ook nog zo goed hoe heerlijk dat intro van ‘Everybody Wants To Rule The World’ was als je je eerste moves op de dansvloer maakte.

Pas vorig jaar ook het album ‘Raoul and the King of Spain‘ echt leren kennen en waarderen.

Soms vind ik het zo jammer dat deze dagen uit de jaren 80 mij ontglipt zijn. Jong, onbevangen, vrij, klaar om de wereld in te gaan en nog zoveel te ontdekken. Maar de herinneringen zijn zo waardevol. En de muziek van die tijd is daar zo kenmerkend van. Een uniek album.

Kut, weer gemist die docu
Is ie ergens terug te zien?

Een van mijn favoriete albums. Luister hem nog regelmatig ,bij voorkeur in de auto.

Maar natuurlijk !

Classic Albums: Tears for Fears - Songs From the Big Chair gemist? Kijk op npo3.nl

Veel plezier

Interessante docu. Heb het album volledig verdrongen. LP in huis maar sinds die jaren 80 nooit meer gedraaid. Vond het bij verschijning al wat (te) veel van het goede, de populaire meezing nummers had ik al snel genoeg van. Album teruggeluisterd, de diepgang in de muziek is er zeker, maar de commerciële ambities spatten er ook af. Gelukkig kunnen ze hun avonturen nog navertellen.

Als je zo,n opname pakket van je provider
Er bij hebt, dan kun je ook een week terug kijken
Bij KPN ieder geval wel

Fijne aflevering inderdaad. Kwaliteitspop, dat staat buiten kijf, maar ondertussen kom ik toch niet hoger dan de 3,5*. Wel weinig liefde voor Listen. Inderdaad een fijne oase van rust als afsluiter.

Documentaire vanavond teruggezien, geweldig om te zien en horen hoe de nummers tot stand zijn gekomen.
Roland Orzabal had ernstige twijfels over het nummer Everybody Wants To Rule The World wat eigenlijk hun doorbraak in de VS moest forceren.
Ook de totstandkoming van The Working Hour & Listen is een geweldig verhaal.
Dit is ook voor mij een klassieker in de popmuziek.