Sade - Soldier of Love (2010)

Sade........... ik heb het nooit verder geschopt dan een Best of.
In de jaren '80 konden haar hits mij altijd wel bekoren maar echt grote interesse in volledige albums heb ik nooit gehad.
Soldier of Love is dus de eerste volwaardige Sade waar ik kennis mee heb gemaakt en zoals verwacht: rustige, typische Sade nummers. Beetje glad soms maar ook weer niet té dat het ergerlijk wordt.
Toch merk ik wel dat haar bekende nummers uit de jaren '80 wat meer met me deden dan dit album en eigenlijk is dat ook helemaal niet zo vreemd te noemen: toen was die stijl opvallend omdat ik er verder niet naar luisterde in die tijd (het bleef bij Sade). Nu, vele jaren later, heb ik zo ontzettend veel albums gehoord die geschikt zijn voor die o zo bekende luie zondagmiddag, het warme strandgevoel of het etentje met vrienden en familie. Ja, en dan springt dit er gewoon minder uit dan toen ik tiener was en het net even anders was dan waar ik doorgaans naar luisterde.
Ik luister dus met andere oren naar Sade zullen we maar zeggen. Toch bevalt het gebodene die oren wel. Het klinkt prima en het is ergens wel een fijn idee dat Sade er nog is en blijkbaar nog steeds goede muziek kan maken. Het doet me een beetje denken aan de laatste cd van Grace Jones. Verschil is wel dat ik die veel avontuurlijker vond en dat ik dat album heel veel gedraaid heb en dat nog steeds graag doe. Met Soldier of Love moet ik dat nog even afwachten.
Verder gewoon een mooi en heerlijk relaxed album.