Overkill - Ironbound (2010)

Samen met Exodus een sterk thrashmetal juweeltje van vorig jaar

Het is hard en klinkt goed, alleen krijg ik er nooit hetzelfde gevoel bij als bij de eerste 4 platen. Die hadden toch echt wel iets eigens (vreemde/niet alledaagse breaks, meer diversiteit bv.). Het is dat Blitz zo herkenbaar is anders zou ik aan niets kunnen horen dat het Overkill is.
Ook nu vind ik de nummers gewoonweg niet zo sterk als in hun begindagen.

Ik vind "Electric Rattlesnake" wel een gaaf nummer, ook na meerdere luisterbeurten waardoor mijn interesse in de nieuwe plaat wel is gewekt...

The Electric Age was mijn eigenlijke kennismaking met Overkill, hoewel ik Ironbound daarvoor zo nu en dan al eens gehoord had. De overeenkomst tussen Ironbound en The Electric Age is dat ze het moeten hebben van keihard doorrammen en de karakterestieke zang van dhr. Blitz. Het verschil is dat er op The Electric Age veel meer sterke nummers staan dan op dit album. Na Endless War begint de cd langzaam zijn overtuigingskracht te verliezen, met The Head and the Heart als dieptepunt. Gelukkig wordt Ironbound nog wel erg sterk afgesloten met The SRC.

De sterkste nummers hier zijn in mijn ogen het titelnummer en Bring Me the Night, maar dat kan ook komen doordat die nummers op een plaats op de cd staan waar de Overkillstoomwals voor mij uitgerold is.

Destijds wist Ironbound me niet over de streep te trekken meer van Overkill te gaan luisteren, en nu geef ik de voorkeur aan The Electric Age. Het is geen slecht album, maar een van de vele gemiddelde releases waar ik niet al teveel van mijn tijd aan wil besteden.

3.5*

Bijna 20 jaar niet noemenswaardige releases en in ene stond Overkill weer in de schijnwerpers. Hoe het kan? Ik weet het niet maar ook ik was destijds aangenaam verrast. Het oeuvre van de band is me te groot en de zang te beperkt om de hele discografie uit te zoeken. Maar deze wil nog wel eens een rondje spinnen.

Overkill vond ik altijd een zeer consistente band. Natuurlijk hadden we na Horrorscope wel gezien op compositorisch gebied. Maar dat remde de band niet in het consequent uitbrengen van materiaal dat nooit en te nimmer de wortels zou verraden. Tja, je noemt je band niet voor niets 'Overkill' natuurlijk.

De jaren 90 lieten wel hun sporen na. Albums als I Hear Black en W. F. O. hadden niet de aantrekkingskracht van een Taking Over of Years Of Decay. Toch zijn dat in retrospectief goede platen om zo af en toe uit de mottenballen te halen.

In de hausse van alle wederopstandingen van oude bands alsook de hernieuwde waardering voor 80's metal wist Overkill in 2010 wel opnieuw de aandacht op zich te vestigen met een dijk van een album. Ironbound klinkt ook vuriger dan de albums uit de recente geschiedenis. En ook de topproductie zal ook geholpen werden. Het is me een raadsel waarom andere albums waar Peter Tägtren iets met knopjes doet als opgezwollen bordkarton klinken en Ironbound gewoon knettert zoals een thrash/speedplaat moet knetteren. Maar dat terzijde.

De kriebels beginnen al bij de voorzichtige openingsakkoorden van het lange The Green And The Black. Het is het aloude 'Overkill' thema dat onmiddellijk de connectie legt met Feel The Fire en Taking Over. En dat vuur zit hier wel in.

Verder kun je zeuren dat tracks als Bring Me The Night and The Goal Is Your Soul zó typisch Overkill zijn dat het verveelt. En dat houd je natuurlijk met die zuigerige zang van Blitz. Ook het giftig slaande basgeluid van DD Verni is uit duizenden herkenbaar. Maar het is juist die herkenbare stijl in hernieuwd enthousiasme dat de interesse weer aankwakkert. Overkill heeft juist die felheid die ik persoonlijk bij Testament zo mis.

Ironbound zette de toon voor een decennium van albums die nooit verrassen maar ook nooit teleurstellen. Sterker nog, van de oude garde blijft Overkill als één van de weinigen die een hele tijd ouderwets weten te vermaken op thrashgebied. Met oerdegelijk riffwerk, zinderende solo's die in hoge tempo's op je afgevuurd worden en niet in de laatste plaats sterke songs waarbinnen dat eigenwijs obstinate Overkillgeluid geconserveerd wordt kan de band nog zeker een hele poos mee.