Bekay - Hunger Pains (2009)

Dit kan nog best een leuk album worden met die goede lijst aan gastartiesten, alleen ben ik bang dat Bekay het net niet is: hopelijk gaat hij mijn ongelijk bewijzen. Onder meer Marco Polo, Illmind, DJ Babu en Alchemist achter de knoppen.

Brooklyn Bridge is een leuk nummer, maar ik denk ook niet dat een heel album Bekay boeiend is.

Tot nu toe zijn de uitgebrachte nummers wel tof. Vooral I Am, wat een heerlijke Alchemist beat heeft. Het nummer met Masta Ace is ook vrij leuk, Bekay wordt er wel uitgerapt. Bloodsport is een paar dagen geleden ook uitgekomen. Prima beat en prima teksten, maar het stemgeluid van Bekay laat wensen over. Het is té gemaakt. Desalniettemin ben ik benieuwd naar het volledige werk.

Haha, die DJ Revolution propt toch altijd onmogelijk veel bekende lines in zijn scratches. Zo ook op I Am, lekkere track trouwens, een degelijke Alchemist beat en Revo die het wat extra's geeft.

Hiphoptalenten schieten tegenwoordig niet als paddenstoelen uit de grond: slechts een beperkt groepje weet snel door te breken en vervolgens ook nog eens bij de gevestigde orde aan te sluiten. Een aantal van deze talenten staat er alleen voor, andere hebben het geluk om al snel met de grote namen te mogen werken. Bekay hoort sinds kort bij de gelukkigen. Nadat The Horror Flick LP uit 2007 nauwelijks aandacht kreeg, mag hij op Hunger Pains samen werken met Masta Ace, R.A. the Rugged Man, Heltah Skeltah, Inspectah Deck en Dilated Peoples. Niet slecht voor een 26 jaar oude rapper, die tot Hunger Pains alles zelf heeft moeten doen.

Bekay is een man van de straat en zo komt hij als rapper ook over: dat hij trots op zijn thuishaven (Brooklyn, New York) is komt veelvuldig voor in zijn teksten. Maar ook zijn agressieve manier van rappen - Bekay rapt het gehele album of hij gefrustreerd is, ook al komt dit niet overeen met de tekst - draagt er aan bij dat Bekay het stempel van straatschoffie op zijn voorhoofd gedrukt krijgt. Maar Bekay is meer dan alleen een jongen van de straat: en dat hij meer te bieden heeft bewijst hij op I Am, een fraai hiphopanthem. “I’m white boys with backpacks and hats, who wear their hair long//I’m in every ghetto, worldwide, never settled, I’m even heavy metal with the devil” rapt Bekay terwijl hij zichzelf in de rol van hiphop plaatst. Dit doet hij op een fijn pianoloopje van The Alchemist met toegevoegde scratches van DJ Revolution. Deze scratches zijn zoals je ze van DJ Revolution verwacht: hij stopt een onmogelijk aantal epische lines van onder anderen Method Man en MC Shan in slechts een paar seconden, en het effect wat hij hier mee bereikt - DJ Revolution laat de oldschool weer leven - is imponerend.

De producers en gastrappers spelen op Hunger Pains een belangrijke rol, want waar Bekay niet het gehele album kan dragen - zijn manier van rappen komt op een gegeven moment wat geforceerd over - zijn er nog altijd de uitstekende gastartiesten en producers die zorgen dat het album niet eentonig en langdradig wordt. Zo is er eerst R.A. the Rugged Man die voor platenbaas speelt en op een sarcastische manier Bekay probeert te lokken: “Hey kiddo, what’s the deal? I’ve got a deal for you, with in the next year I make you a million or two//Listen to me, every word come out my mouth is true, I’m a blow you up and then you can put on your whole crew.” Vervolgens is er de Duitse producer Shuko, om op Bloodsport met een dramatische strijkersample voor een bloedstollende sfeer te zorgen, en is ook het knotsgekke, maar altijd rauwe duo Heltah Skeltah aanwezig om woorden met Bekay te wisselen. Dit doen ze op het toepasselijke Crazy, waar met name Rock uitblinkt: zijn ongepolijste stem - het lijkt er op dat hij nog nooit zijn keel geschraapt heeft - lijkt met het jaar zwaarder te worden en dat zorgt er juist voor dat hij zich kan onderscheiden.

Dan is er ook nog de eerste single: Brooklyn Bridge getiteld. Samen met hiphopveteraan en plaatsgenoot Masta Ace is het de absolute ode aan de beruchtste borough van New York. Op een lekker pianoloopje (populair op Hunger Pains), aangevuld met wat fijne scratches zorgt DJ Babu (Dilated Peoples) voor een rustige, haast ontroerende onderlaag. Voor Bekay, en met name Masta Ace, is het vervolgens niet moeilijk om hun liefde voor de stad te tonen. Jammer is nu wel dat Bekay een man van weinig emotie is, daardoor komen zijn mooie woorden niet zo over als dat het zou moeten, toch doet hij wel zijn best, want hij klinkt kalmer dan op de overige tracks van het album. Masta Ace weet op zijn beurt als geen ander hoe hij op een dergelijk nummer moet rappen, alsof hij de vader is van Brooklyn. Zo rapt hij en dat komt uitermate rustgevend over. De climax van Hunger Pains is een fraaie remix van het eerder geprezen I Am; de beat is onveranderd en de bijdrage van Dilated Peoples doet het nummer alleen maar goed. Met name Mr. Slow Flow (Evidence) zijn bijdrage is er een om de vingers bij af te likken, alsof het voor hem de normaalste zaak van de wereld is, met zoveel gemak rapt hij over zijn liefde voor de hiphop.

Hunger Pains is een rauw album, dat meer dan de moeite waard is. De cd bestaat voornamelijk uit hoogtepunten, zoals fraaie producties en sterke gastbijdrages. Bekay zelf wordt daardoor wel wat ondergesneeuwd, want hoewel hij het niet onaardig doet, lijkt het er op dat hij zelf een album nog niet kan dragen, daarvoor is zijn stem te eentonig en komt hij wat geforceerd over. Maar dat is niet waar dit album om herinnerd zal worden, uitmuntende tracks als I Am en Brooklyn Bridge blijven in het geheugen gegrift staan.

Bron: www.hiphopleeft.nl

Wat een ontzettend vet album is dit zeg. Ik luister 'm volop op het moment, stem volgt nog

Wel een beetje raar om te zien en te horen dat JR Rotem Visions heeft geproduceerd, die hoor je meer op een Game album.

I Am klinkt goed. Brooklyn Bridge vind ik echt helemaal niks. Slappe productie en ongeïnspireerde raps. Snap niet wat je daar goed aan vind Rob. Misschien dat ie heel goed in het geheel past. Dat zou kunnen. Perfect getimed moment van temporiseren is het dan.
Maargoed, ik begrijp uit je recensie dat de rest van de tracks meer als I Am is. Mss dan maar eens checken dit.

Deze heeft toch behoorlijk mijn aandacht getrokken door de gastartiesten en het positieve cijfer van Rob

Deze besteld, met name voor track 8, die is echt ongeloofelijk verslavend!

Die is zeker goed maar de rest is ook alleraardigst. ik begin met en 3.5

Ik ga toch zakken. De gastartiesten zijn top en de producties ook maar Bekay zelf niet zo.

Ben ik het mee eens. Bekay zelf is aardig, maar de gastartiesten stelen toch de show.

Bloodsport en Skemers zijn dope tracks, en The Raw is mss wel de beste, vooral die verse van Saigon

Ik trek z'n stem echt niet een heel album. Beats zijn wel dope, teksten ook wel.

Stem is idd maar lekker voor een aantal nummers.. de gastartiesten en de beats daarentegen maken het toch fijn om afentoe een draai te geven aan deze plaat. 3.5*