Roxy Music - Viva! Roxy Music (1976)

Één van die voorbeelden van een band die live misschien wel beter tot zijn recht komt als op studioalbums.
Dat geldt tenminste wel voor dit album. Vroeger al op vinyl in bezit en grijsgedraaid. Studioalbums heb ik nooit gehad. Daarop ontbreekt de drive die je in het livealbum wel voelt.
Vooral 'If There Is Something' en In 'Every Dream Home a Heartache' zijn (live) ijzersterk
Geheel terecht in de jaarlijst 1976 van OOR (34e, dat had hoger gemogen).

Mee eens...vooral dat laatste
Ik zeg maar niet dat wij er kijk op hebben
Maar (nogmaals) de vrienden van OOR hebben dat zeker niet

Dit is voor mij misschien wel de allerbeste live plaat ooit!

En dat komt door de enorme energie die eraf spat, maar ook de sfeer die tegen het decadente aan schrikt
Er bestaat geen live album met een betere opener dan Out of the blue, qua tekst en muziek een absoluut top nummer. de drive in dit nummer is fenomenaal, de glazen viool die door Eddy Jobson gewoon gekastijd wordt en de band die zo goed op elkaar inspeelt dat het nummer eindigt als een overvliegende straaljager.

Ook If there is something, van het debuut album Roxy Music, is van een ongeëvenaarde schoonheid.
Fery zingt hier zo goed en emotioneel dat dit nummer nooit verveelt. Er wordt ook hier naar een hoogtepunt gemusiceerd, echt absolute wereldklasse niet minder....

DO the strand als afsluiter is ook Uber hip en tijdloos, de opener van het superbe tweede album is hiet de slot track en laat je in stille verbijstering achter..... zo een live plaat wordt nu helaas niet meer gemaakt....

Helemaal mee eens. Ga de cd meteen weer beluisteren. Deze muziek verveelt nooit. Samen met Seconds Out van Genesis en Paris van Supertramp de beste live plaat in mijn collectie.

Ik onderstreep van harte de woorden van Roxy6. "Viva!" is inderdaad een top live album. Door mij op lp gekocht in de jaren '70. "Viva!" heb ik inmiddels op cd maar de lp staat, vol met krassen van het vele draaien, nog steeds in de platenkast van onze woonkamer. Als pronkstuk of als collectors-item of hoe u het maar noemen wil.

Ik heb de volle score gegeven, iets waar ik mee op let. Maar dit is echt zo een goede live plaat. Mijn letterlijk grijs gedraaide plaat is gisteren vervangen door een nieuwe. Dit is echt de topplaat van imo één van de groepen die mij op plaat nooit hetzelfde weten te overtuigen. Dit is live en zo vol energie, arty en edgy en toch rauw. Het summum is "In every dream home is a heartache" , hoe dat die sfeer je daar toevliegt maakt me jaloers voor iedereen die daar was.


voor de liefhebbers: een goede review die het beter uitlegt dan mij Graded on a Curve: Roxy Music, Viva! Roxy Music - The Vinyl District - thevinyldistrict.com

If There Is Something alleen al maakt deze liveplaat tot een van mijn favorieten. De opbouw op weg naar de apotheose aan het slot is van een intensiteit en schoonheid die telkens weer kippenvel bezorgt. Voor mij een van de beste livetracks ooit. De rest van het album is overigens ook top!

Inderdaad

Dit jaar op vakantie in Frankrijk door de platen snuffelen van mijn schoonouders alleen wetende dat Avalon van Roxy Music bestond, wtf ( mag dat hier? ) ik kan wel janken hoe goed dit is. Ik heb de plaat meteen 3x achter elkaar gedraaid, daarna merkte ik op dat het naalddruk gewicht verkeerd om stond. Eenmaal thuis veel aangeschaft van roxy music en brian ferry. Nu bij een vuurtje in de tuin aan het mijmeren, denkend aan het rare jaar en de vakantie in Frankrijk en dit plaatje weer opstaan. Ik kan geen verstandige dingen zeggen over muziek alleen wat ik nu voel en ik voel ‘geweldig’

Wat een weergaloos gave ontdekking, zoveel schoonheid in 1 keer!!!
al deze muziek zal de rest van je leven verrijken....Geniet!

Naar aanleiding van bovenstaande enthousiaste posts maar weer eens beluisterd. Is inderdaad best een aardige registratie, maar toch geef ik graag de voorkeur aan de studioversies.

Wanneer je van energie houdt: de live dubbelaar van 10cc. Met feel the benefit. Met een zelden vertoonde bass solo. Ook een goeie tip is The Blue Man Group met het album Complex. Topsong daar...Up the roof met Tracy Bonham. Ik heb ze nog net voor de Corona mogen aanschouwen in A'dam.

10 cc ken ook doordat ik veel van hun oeuvre heb. Fantastische en intelligente band, met fraaie songstructuren en originele ideeën. Het live album ken ik niet.
Zal ik eens opzoeken op Apple Music.

De andere groep ken ik niet? Zal ik eens beluisteren op you tube.

Wat ook -wel van langer geleden- ook super is, is Like a Rolling Stone, van het live album Before the Flood van Bob Dylan & the Band. Een mooie meeslepende uitvoering, met een uitzinnig publiek.

En wat betreft een super live dvd moment is: Depeche Mode - Live in Paris > Enjoy the Silence.
Dave Gahan, de zanger speelt met het hele stadion echt heel gaaf.

Tóch even een vraagje stellen aan de liefhebbers; ik bezit de eerste cd-versie, maar weet dat er remasters zijn (zelfs HDCD). Heeft het een meerwaarde om een betere versie te kopen en zo ja welke?

Gebaseerd op mijn eigen ervaring en opinie: ik heb ooit de eerste CD-versie van Avalon vergeleken met de latere HDCD-versie en hoorde duidelijk verschil, met name in de ruimtelijkheid van de opname. Maar het helpt wel als je een CD-speler hebt die HDCD encodeert. Daar heb ik er gelukkig nog eentje van staan, maar volgens mij wordt HDCD tegenwoordig niet meer ondersteund door CD-fabrikanten; het is helaas een uitstervend fenomeen. Je kunt ze wel gewoon op CD-spelers afspelen, maar de 'peak extension' die je bij die specifieke spelers krijgt, gaat dan verloren. Het kan zelfs zo zijn dat HDCD's slechter klinken dan gewone CD's als ze worden afgespeeld op een speler die HDCD niet ondersteunt.

Hoe dat in het geval van Viva is, weet ik niet, die heb ik helaas alleen op LP. Die (originele) versie klinkt naar mijn idee wel een beetje dof, maar ik heb het idee dat dat ook komt omdat de originele mix niet geweldig is. Ik kan me voorstellen dat daar op latere edities ruimte is voor verbetering.
Ik heb wel alle Roxy Music-studioalbums op HDCD en vind ze erg goed klinken. Maar ik heb ook een oude verzamelaar, Street life uit 1986, dus nog voordat HDCD bestond) die mooi klinkt. Het hangt heel erg af van de mastering van individuele CD's.

Je bericht inspireert mij overigens om Viva ook op HDCD aan te schaffen, maar jeetje, wat is dat ding duur geworden, zeg. Vroeger was dit gewoon een midprice CD....

Even een aanvulling: HDCD was een betere versie van SACD - die zat in de doosjes met afgerond hoekjes - en op een gegeven moment werd duidelijk - doordat allerlei gewone cd's in die aparte doosjes verschenen - dat SACD een kwijnend bestaan zou gaan lijden (en HDCD idem). Dat werd nog eens bemoeilijkt doordat bepaalde merken - iig Sony - het vertikten om die cd's als hybride (met ook een gewoon cd-laag) uit te brengen.

Wil je iets in een hi-res kwaliteit beluisteren is er een alternatief: hi-res (betaald) downloaden en thuis afspelen op je mediaplayer of streamen zie ook HIGHRESAUDIO | home of high-resolution audio

Ik heb ooit een hi-res versie van Out of Time (R.E.M.) gehoord, 1,4 Gb meen ik (gewone versie is ca 650 Mb) en daar zat echt meer leven in, sprankelende, heldere klanken.

Wat een waanzinnig album. Vandaag loeihard gedraaid na het ontbijt en nu nog aan het bijkomen. In every dream home a heartache is een van de (vele) hoogtepunten voor mij. De stuwende energie van een band die volledig in control is en de grenzen blijft zoeken, hoe mooi.

Dit is voor mij -denk ik- het allerbeste live album ever!
Vooral de opening Out of the Blue, dat eindigt door de elektrische viool van Eddy Jobson in een straaljager en natuurlijk If There Is Something, dat is Roxy Music Grand Cru!

Toen het album uitkwam draaide ik het eindeloos....

13 euro, dat is toch niet duur. Roxy Music ? Viva! (CD) [Remastered edition] (2022) - imusic.co

Gaucho, de remaster klinkt niet echt beter. Er zit meer hoog in, meer verschil hoor ik niet.

Ik heb 'm inmiddels zelf op CD. Inderdaad, die HDCD-versie. Ik heb nog een HDCD-speler, waarvoor die CD dus bij uitstek geschikt is. Inderdaad, wat meer hoog dan ik gewend was op mijn LP, maar dat vind ik toch wel wat toevoegen aan het geluid. Maar heel veel scheelt het nou ook weer niet.

Destijds, toen ik ernaar zocht, was het ding kennelijk tijdelijk niet leverbaar. Staat me bij dat hij toen minstens twee tientjes kostte, en voor een standaard CD'tje met gangbare opnamen uit de jaren zeventig vind ik dat best veel geld. Ik heb 'm uiteindelijk voor een euro of acht ergens op de kop getikt.

Inhaalslag. Afgelopen november in Neerlands meest noordelijke platenzaak gekocht (Simply-Listening in het Groningse Ulrum - paradijsje!) deze Viva! Roxy Music - The Live Roxy Music Album.
In het najaar van 1976 ging ik actief naar de radio luisteren (Hilversum 3 en later andere zenders erbij) en dus was ik net te laat om deze van Roxy Music bewust mee te maken; hij verscheen in juli dat jaar. Toen Virginia Plain in 1977 een hit werd, vond ik dat een geweldig nummer (opgenomen met cassette van de radio, zoals vele tieners dat destijds deden). Had ik deze plaat gekend, dan was ik omver geblazen.
Opgenomen in 1973, '74 en '75 is dit een sterke dwarsdoorsnede van de beginjaren van Roxy Music, een eigenwijze rockgroep. Verpakt in een klaphoes met daarop enkele tv-/videofoto's, aan de gestreepte weergave te zien.

Ik ontdek ook dat er nog altijd enige geheimzinnigheid rond dit album hangt. Dit wat betreft de baspartijen: wie speelt wat? De achterzijde van de hoes vermeldt naast John Wetton ook zijn voorgangers John Gustafson (ik ken hem van onder meer Roger Glovers The Butterfly Ball and the Grasshopper's Feast en de Ian Gillan Band, alsmede Sal Maida (hierna bij powerpopgroep Milk 'n' Cookies). En dan staat vermeld de naam van de latere bassist-van-Foreigner Rick Wills, die overdubs zou hebben verzorgd.

Out of the Blue is fel en dreigend; je vraagt je af waarom het nummer nooit is gecoverd door een (doom) metalband. Met onder meer een pakkende vioolsolo van Eddie Jobson, die ik ken van later werk bij Jethro Tull. Pyjamarama is eveneens volop stevig, het gitaarwerk van Phil Manzanera is wederom heavy. Met The Bogus Man doet funk zijn intrede, drummer Paul Thompson mept strak door, John Wettons bas gromt licht en de sax van Andrew Mackay weent. En steeds die aparte zanglijnen van Bryan Ferry, zo afwijkend van het croonen dat hij in latere jaren ging doen.

De toetsenpartij van Jobson in Chance Meeting is met het vocale deel onheilspellend, waarbij de hobo van Mackay verrassend goed past. Ik herken de sfeer zoals ik die bij bijvoorbeeld Siouxsie and the Banshees tegenkom; het kan niet anders dan dat de muzikanten van haar scene en generatie sterk beïnvloed zijn geweest door Roxy Music. Het gaat over in het pompende Both Ends Burning met zijn dalende akkoordenreeks en klaterende sax, waar de partijen van achtergrondkoor The Sirens een extra laag vernis brengen.

Met het ruim tien minuten durende If There Is Something heb ik ondanks de diverse delen in het nummer minder, maar de statistieken bij Viva! leren mij dat ik een uitzondering ben: het is de grootste favoriet hier. Voor het eveneens uitgerekte In Every Dream Home a Heartache geldt hetzelfde, de één na grootste favoriet van de plaat volgens de MuMens. Maar ik ben nu eenmaal van de generatie punk, wave en metal: uptempo muziek heeft vaak mijn voorkeur. Geef mij op kant 2 maar Do the Strand.

Vol en vet geproduceerd door Chris Thomas, verbaas ook ik me erover dat er tot de dag van vandaag niet een uitgebreidere versie van Viva! Roxy Music is verschenen. Op deze wijze blijft het echter wél relatief kort maar krachtig. Een stevig, luid en gevarieerd monument van een hecht spelende groep.

Haha, ik ben dan in dit geval kennelijk de doorsnee MuMens. Want die twee uitgesponnen nummers hebben ook mijn voorkeur. Sowieso twee van de beste nummers die Roxy Music ooit heeft gemaakt. Voor het overige kan ik me vinden in je beschrijving hoor. Want hoewel ik net zo lief trage en uitgesponnen nummers hoor als uptempo songs, vind ik de andere nummers ook niet te versmaden. Do the strand en Both ends burning zijn natuurlijk ook fantastisch, zowel studio als live.

Het enige nummer waar ik nooit zoveel mee gekund heb is The bogus man. De originele versie duurt me al veel te lang en kent naar mijn gevoel te weinig afwisseling. De live-versie op dit album is sneller gespeeld en heeft volgens mij ook een iets andere ritmiek. Ik vind 'm beter dan de studio-uitvoering, maar mijn hart gaat er nog steeds niet sneller van kloppen. Terwijl ik dat met de meeste andere Roxy en Ferry-nummers wél heb. Een klein smetje op een verder fantastische live-registratie. Tuurlijk, kort maar krachtig, maar juist omdat The bogus man een relatief grote hap uit die korte speelduur neemt, gaat er toch een half puntje van af.

Ja, er bestaan natuurlijk meer live-albums van Roxy Music. The high road en vooral het live-album uit 2001 zijn zeker aanraders, maar ze tonen vooral nummers die sterven in schoonheid, met een groot aandeel van het latere werk, dat is trouwens ook niet te versmaden vind. Maar hier hoor je nog de vernieuwende en inventieve Roxy Music tijdens een live-concert dat ongetwijfeld langer heeft geduurd dan die ruim drie kwartier op dit album. Daar zou toch materiaal van in de kluis terug te vinden moeten zijn, zou je denken. Dus ja, een expanded reissue is wat mij betreft 'long overdue'. Laat maar komen!

Daar sluit ik mij helemaal bij aan: Laat maar komen!

Uit het nieuwe album Loose Talk van Bryan Ferry blijkt dat hij nog genoeg in zijn vault heeft liggen, want onder de spoken word passages heeft hij muziek gezet die voortkomen uit oude demo's en opnames van jaren her.

Wat betreft Viva Roxy Music, van alle live albums die Roxy Music heef tuitgebract was dit de eerste en in mijn beleving veruit de spontaanste met ene dynamiek waar de energie vanaf spat.

Sowieso de allerbeste uitvoering van Out of the Blue, dat einde is zo grandioos waar Eddy Jobson helemaal los gaat top zijn glazen viool. Grote klasse!