Grateful Dead - Dick's Picks - Volume Two (1995)

Dick's Picks Volume 2 is de eerste (en laatste) in de serie die slechts 1 CD omvat, latere delen zouden vaak 3 of 4 en zelfs 6 CD's bevatten. Waarschijnlijk is het vanwege het feit dat er te weinig opnames beschikbaar waren van voldoende kwaliteit. Moet wel een behoorlijk goed concert geweest zijn, dat ze het toch uitbrengen. Beetje naslagwerk vertelt me dat het hier de tweede set betreft.

Ik heb The Dead een beetje links laten liggen de afgelopen paar maanden, aan mijn last.fm pagina te zien. Ik had al een hoop andere delen gehoord, maar deze enkelaar nog niet en was toch wel benieuwd geworden. Nu is 1971 sowieso een sterk jaar, zoals ook te horen is op Skull & Roses (al zijn niet alle Deadheads daar liefhebber van).

Het begint een beetje in media res, met Dark Star die ondanks zijn 23 minuten heel erg compact klinkt, strakke jams die nog steeds niet vervelen. De band raast gelijk door met een eveneens strakke versie van Sugar Magnolia, wederom doorspekt met een paar vette Jams. Niet gek, want het betreft immers de tweede set, en de heren zijn al goed losgespeeld.

St. Stephen is vocaal een beetje zwak, Garcia zit er her en der naast, maar het is natuurlijk maar de opmaat voor de beroemde Not Fade Away > Goin' Down the Road > Not Fade Away Jam. Die is echt om je vingers bij af te likken. Niet om de Stones te kort te doen, maar hun versie doet echt wel onder voor deze versie, vooral de solo die de overgang naar Goin' Down the Road inleidt. Deel 2 van Not fade Away wordt gekenmerkt door het goede pianospel van Keith Godchaux. En dan ben je, net zo snel als je eraan was begonnen, alweer klaar met Volume 2. Een uur is zo voorbij

Een kort, maar krachtige release uit de Dick's Picks serie. Ik ben een grote fan van 'Dark Star' en deze versie mag in het rijtje van beste uitvoeringen ooit worden geplaatst. 1971 is daarnaast ook een jaar dat ten onrechte als mindere periode te boek staat. Dick's Picks 2 laat een band in absolute topvorm horen en slechts enkele uitgaves in de reeks behalen dit niveau. Ik sluit mij aan bij harm1985, Skull & Roses is een uitstekende liveplaat en geeft de Dead anno 1971 goed weer.