LucM schreef:
Bryan Adams probeert terug op de voorgrond te komen met zijn vertrouwde geluid, maar de muziek is daarvoor te clichématig en bovenal mis ik de frisheid van zijn vroegere albums. Het klinkt wat te belegen ondanks zijn prima stem.
Ik heb het album vanmorgen weer gedraaid en ik begrijp echt de kritiek op dit album niet. Ik vind dit echt de sound van de jaren 80 geupgrade naar 2004. Tuurlijk heeft de sound van Bryan weinig evolutie ondergaan, en is het onderwerp nog steeds vooral de liefde, ik vind het allemaal gewoon goed in elkaar zitten. Het is voor mij dus ook niet te begrijpen dat mensen die de jaren 80 albums (en misschien ook 18 'til I die) goed vinden, hier niks mee kunnen.
LucM schreef:
De songs slagen er ook moeilijker in om bij te blijven, al heeft hij het songschrijven niet verleerd getuige nummers als "Open Road", "I Was Only Dreaming" en "Nowhere Fast".
Vreemd die verschillende meningen, ik vind de nummers juist erg goed blijven hangen, lekker catchy en eindelijk wordt er weer eens gerockt. Ook nummers als 'Right Back Where I Started From', 'Room Service' en 'Why Do You Have to Be So Hard to Love' vind ik echt super.
In mijn optiek onbegrijpelijk dat dit album zo laag scoort.
(lager dan 'You Want It, You Got It'

)