The Cure - Faith (1981)

Vergeet dan Seventeen Seconds en Head On The Door ook niet

Die eerste moet ik nog eens kopen idd. Die tweede kent 3 nummers die ik nog wel goed vind, maar dat is te weinig om een hele cd voor aan te schaffen.

na een lange tijd alleen te leven van pornography heb ik besloten dat het tijd is om een nieuw album van deze fantastische band te ontdekken en omdat deze het dichts bij pornography ligt qua sfeer ga ik mij deze morgen gaan halen in de plaatselijke bibliotheek.

ben benieuwd

The cure gaat op termijn nog mijn favoriete band worden als al die platen van zo een hoog niveau zijn
Na de eerste luisterbeurt was ik een beetje teleurgesteld, mischien omdat ik deze teveel aan het vergelijken was met pornography.
The Holy Hour is een fantastische opener en ook faith vind ik een zeer mooi nummer, momenteel heb ik enkel moeite met Primary en Doubt, het zijn mooie nummers daar niet van, maar ik vind ze toch niet echt passen bij de rest van de plaat.
Wat bazel ik nu allemaal, ik heb het waarschijnlijk nog niet lang genoeg beluisterd maar om te beginnen toch een dik verdiende 4*

Voor mij is Faith het mooiste album van The Cure. Mogelijk heeft dit te maken met het feit dat dit ook een van mijn eerste lp's was. Grijs gedraaid op een rokerig zolderkamertje. De constante desolate sfeer op het album zorgt ook vandaag nog voor een intense luisterervaring. In mijn optiek constanter dan het ook niet misselijke 17 Seconds en veel warmer dan het toch wat geforceerde en klinische Pornography.

Onlangs de reguliere versie ingeruild voor een deluxe-uitvoering. Heerlijk concept. Remaster van je favoriet in een mooi hoesje en als bonus een extra cd waar je blij mee bent maar toch nooit draait.

Ik heb die bonus plaat onlangs nog wel eens gedraaid.. met name All Cats Are Grey staat daar in een fascinerende live-uitvoering op (synths veel pitchier dan het origineel).

Ach ja, die bonus-CD. Ik heb dit jaar "Pornography" aangeschaft, en ik heb tot nu toe alleen de officiële plaat gedraaid. Het wordt hoog tijd dat ik die bonus-CD eens een keer ga draaien.

Wat "Faith" betreft: ik zou het album dit jaar aanschaffen, maar ik heb op het laatste moment toch voor "Pornography" gekozen als mijn tweede aankoop van The Cure (na "Disintegration"). Volgend jaar ga ik sowieso meer van The Cure aanschaffen. Mijn eerst volgende aankoop zal "Seventeen Seconds" of deze "Faith" worden. We zien nog wel even.

Wat het is weet ik niet, maar ik vind dit een nogal saai album van The Cure . Het doet mij nauwelijks wat, er liepen geen rillingen over mijn rug en ik kreeg nauwelijks kippenvel (eigenlijk alleen bij The Funeral Party). Toch nog (krap) 3 sterren, voor The Funeral Party, The Holy Hour en Primary (wat toch wel goede nummers zijn).
Geef mij maar Seventeen Seconds en Pornography.

het laatste nummer is eigenlijk toch wel het sterkst vind ik, zo treurig en melancholisch.. hartverscheurend.

Ik vind The Drowning Man eerlijk gezegd nog nét iets sterker. Al heeft u helemaal gelijk wanneer u Faith bejubelt

Ja mensen, dit is zo'n cd die diep vanbinnen een zeldzame schoonheid draagt. Een aanrader voor liefhebbers van het 'treurige' werk

Ik zit hem nu even te beluisteren en hij is en blijft meer dan geweldig. Al had ik het wel leuk gevonden als Doubt vervangen werd door Charlotte Sometimes

Iemand heeft het goed begrepen .

Geen enkele song ter wereld geeft voor mij zo sterk die troosteloze eenzaamheid en onbegrepenheid weer als dit nummer.

"Lost forever in a happy crowd - I went away alone with nothing left but faith". Na A Strange Day is dit toch wel mijn favoriete Curesong, denk ik.

De drums die de hele tijd praktisch dezelfde monotone relaas blijven aanhouden en die basgitaar al even monotoon: du du du dudududu du du du dudududu, maar dan die leadgitaar die dat monotone met alle geweld wil doorbreken (alsof ze constant wil zeggen: "Doe eens iets anders - I've seen it all before"). Ze volgt de bas en ze brengt er als het ware correcties op aan door er de accenten op te leggen en je wil ze gedurende het hele nummer aanmoedigen om haar overwinning op de eentonigheid te behalen.

Eigenlijk had dit nummer evengoed instrumentaal geweest kunnen zijn. De drie instrumenten vertellen het verhaal op zich en ... the party just gets better and better

Hahaha! Je weet het mooi te zeggen hoor. ik vind met name die neerslachtigheid en ingehoudenheid van het nummer erg mooi, en robert die bijna vanuit een leeg lokaal in zijn eentje staat te zingen, zo lijkt het wel. een soort lekkere motregen als je net een heel verhit gesprek hebt gehad ofzo

Deze is toch wel een stukje minder dan Pornography, maar wat staan er een paar uitblinkers op die zich kunnen meten met het beste werk van The Cure. Mijn actuele tussenstand:

1. The Holy Hour
2. Faith
3. Other Voices
4. Primary
5. Doubt (het bijterige broertje van 4)

De rest vind ik inwisselbaar, blijft niet hangen. Beetje zeurderige synthlijntjes.

Ook deze keer doe ik mee, met het verschil dat ik alle nummers laat meedoen, ik vind niet dat er fillers of wat dan ook opstaan.

1. The Drowning Man
2. The Holy Hour
3. Faith
4. Other Voices
5. All cats are grey
6. Primary
7. The Funeral Party
8. Doubt

Disintegration vind ik fenomenaal, met deze is het nog niet zo gelukt. Hopelijk komt daar binnenkort verandering in

@ Premonition: Je slaagt erin om mijn 2 favo nummers op deze plaat niet in je top 5 vd 8 songs te plaatsen
Dat zijn dus the funeral party en all cats are grey.
Met doubt en primary heb ik erg weinig, ik vind dit de dieptepunten van het album, ik heb het hier meer voor de wat slepende nummers.

ik had veel geld op zak, en besloot een bezoekje aan een platenzaak te doen. laat deze platenzaak nou een werknemer hebben die helemaal gek is van the cure! hij wees me met liefde "the cure afdeling" aan en mijn ogen bleven maar vastegplakt zitten op al de dingen die er stonden en lagen.
veel geld+ veel cure dingetjes....je raadt het al

ik besloot eens gek te doen en kocht alle deluxe versions er ook nog eens bij, waar ik ook nog eens korting op kreeg!
deze deluxe version van faith is me nog het meest bevallen. het geluid is perfect en disc 2: charlotte sometimes, live versies van faith, the drowning man, other voices, funeral party, all cats are grey ..ik kon niets anders als dit de volle 5 geven!

hier doe ik ook even aan mee:

1. All cats are grey
2; Faith
3. The drowning man
4. The funeral party
5. Other voices
6. The holy hour
7. Primary
8. Doubt

Aha, díe werknemer.. Maar ik ben het helemaal met je eens wat betreft bonusmateriaal, zeker die live-uitvoeringen zijn toch wel erg de moeite waard vind ik.

1. Faith
2. The Drowning Man
3. All Cats Are Grey
4. The Funeral Party
5. Doubt
6. Other Voices
7. Primary
8. The Holy Hour

Jammer dat ik niet eerst dit album heb beluisterd en daarna pas Pornography. Na het beluisteren van Faith werd het me duidelijk dat dit een opstapje was voor het geniale album dat erop volgde. Maar goed, neemt niet weg dat ik Faith een erg goed album vind. Ook hier weer mooie melodieën en dito teksten. Hierbij mijn Top 8 van de songs:

1. the funeral party
2. all cats are grey
3. faith
4. primary
5. the holy hour
6. the drowning man
7. other voices
8. doubt

Aan de ene kant zeker een opstapje, aan de andere kant ook een behoorlijk andere plaat qua gevoel. Hier wordt ik altijd meer melancholisch van. Dit is veel meer de introverte en trieste kant van de band, zoals ie in Disintegration ook te horen is.
Mijn top8 is als volgt:

1. the holy hour
2. all cats are grey
3. faith
4. other voices
5. primary
6. the drowning man
7. doubt
8. the funeral party

Na een aantal draaibeurten mijn stem verhoogd naar 4,5*. Ik vind dit toch wel erg mooi allemaal. Doubt is het enige lelijke eendje.. De sfeer op Faith is erg fraai. The Funeral Party blijft wat mij betreft het hoogtepunt.

Wat een geniale cd is dit .. Nog nooit eerder zo'n desolate, intens eenzame en verloren sfeer op een cd geproefd als op 'Faith'.

Met the holy hour, gevolgd door Primary wordt nog enigszins fel geopend, om vervolgens te zwelgen in melancholie bij het 3e nummer, 'Other Voices'. Hierna blijkt dat totale apathie en onverschilligheid bij de the Cure echt hebben toegeslagen door het prachtige 'All cats are grey' en 'the Funeral Party'.

Doubt zorgt voor het allerlaatste verzet tegen de totale wanhoop, om uiteindelijk weg te zakken in onze ellende bij 'The drowning man'. En dan volgt het meesterlijke slotakkoord van deze cd: 'Faith'

We horen monotone gitaren, diepe bassen, een Robert Smith die door dit alles heen brabbelt en er eens in de zoveel tijd een wanhopige roep uitgooit; werkelijk fenomenaal.

'I went away alone, with nothing left but faith ..'

Met deze woorden laat the Cure ons achter, verdwaasd als we zijn nadat we uit dit vacuum gekropen zijn. Een geniale cd, zowel muzikaal als tekstueel.

ben het volkomen met u eens

Ik heb het altijd jammer gevonden dat Faith en Seventeen Seconds niet te samen in één dubbel album zaten. Er ontbreekt me altijd iets als ik luister naar Faith en dan moet ik 17 opleggen of vice-versa. Ze liggen totaal in elkaars verlengde...vind ik.
Onlangs John Frusciante van de RHCP op TV lovende woorden horen zeggen over deze twee meesterwerkjes. Gelijk had ie en ik geef ze elk 4,5.

Helemaal mee eens. Ik trek de lijn alleen nog ietsje verder. Seventeen Seconds, Faith en Pornography: magisch drieluik

Ik heb net Carnage Visors toegevoegd.

Geweldig album. Lekker duister sfeertje en een geweldige bas. Alles wordt zo lekker minimaal gehouden voor het maximale effect. Niks is overbodig, alles is op z'n plaats!

En ik ben heel blij met m'n Deluxe-versie. Ik had Carnage Visors al jaren op bootleg, vondt het altijd een van de beste instrumentale nummers ever en nu komt het, net als op de casette-versie, na Faith. De 2de cd is wat vager, maar heeft enkele geslaagde demo-opnames en ook de supersingle Charlotte Sometimes.

4,5.

Misschien 1 van de meest overbodige opmerkingen ooit maar ik betreur dat het hoesje van de deluxe edition licht grijs is in tegenstelling tot de erg donkere hoes van de originele uitgave.