Donald Byrd - Ethiopian Knights (1972)

Groovy

Funky

Classy

Nou, ik denk dat elk van bovenstaand trefwoord wel op dit album van toepassing is. Jamie is een aardig tussendoortje met een poppy soort van aanstekelijkheid (het deuntje komt me erg bekend voor, maar ik kan het niet helemaal plaatsen), maar het zijn vooral die twee lange tracks die me weten te bekoren. De opener biedt een heerlijk kwartier acid jazz terwijl de afsluiter net wat duisterder en psychedelischer klinkt, Byrd laat zijn trompet heerlijk echoën op die track.

4 sterren

Zeer aangenaam verslavend album. Met name beluisterd via de koptelefoon raak ik bij Emperor langzaam maar zeker in 'n soort van natural high waarin tijd en ruimte tijdelijk verdwijnen en ga ik totaal op in de muziek.
Jamie brengt me dan weer even terug in de realiteit.
Voel me daarna bijna gedwongen om de plaat om te draaien om me vervolgens onder te dompelen in het heerlijk funky groovende Little Rasti.

Dank Minneapolis voor de luistertip. Heerlijke funky 70's jazz plaat. Doet me denken aan de fantastische platen van Freddie Hubberd van begin jaren 70.

Heel graag gedaan. Ja lekkere periode dit. Straight Life van Hubbard vind ik ook echt een top plaat.