LMNO & Yann Kesz - Devilish Dandruff with Holy Shampoo (2009)

Dope cover

Hier ook maar is naar luisteren

De enige cd van LMNO die ik echt kan waarderen is die met Kev Brown. Hier vind ik hem toch wel weer lichtelijk irriteren na wat nummers. De beats zijn opzich in orde. Voor nu een 2.5 van mijn kant.

Soms wil je een onbekende artiest - of in dit geval een niet bekend duo - een mooie introductie geven, zodat de lezer wat fijne achtergrondinformatie krijgt. Vaak is dit mogelijk omdat er via internet toch nog wel het een of ander over de artiest(en) is te vinden en soms is er nu eenmaal niet zoveel over de act te vinden. Bij LMNO & Yann Kesz is dat laatste helaas het geval. Althans: LMNO is een Amerikaanse rapper en Yann Kesz een producer uit Frankrijk, ze kenden elkaar nog niet voor Devilish Dandruff with Holy Shampoo, daar moeten we het mee doen.

Qua aparte albumnaam winnen ze het dit jaar: Devilish Dandruff with Holy Shampoo laat je wenkbrauwen even fronsen. Het zegt echter net zoveel over het album als dat het internet ons vertelt: niks. Of het moet zijn dat er door LMNO daadwerkelijk over haarroos wordt gesproken, maar dat blijkt al snel niet het geval te zijn. Waar hij het wel over heeft is eigenlijk ook de vraag, het is namelijk vaak onzinnig wat er uit zijn mond komt. “Devilish dandruff with holy shampoo, what does it mean to you?//Can’t have one, without the other” is slechts een van de vele quotes die de onzinnigheid onderstreept. Maar dat het tekstueel vaag is en dat het vaak nergens op slaat kan soms nog wel vermakelijk zijn. Dan moet de rapper het wel op een vermakelijke manier kunnen brengen, en daar slaagt LMNO niet in. Hij rapt in een bijzonder traag tempo en onderbreekt zichzelf meestal al na een zin of twee om vervolgens een kleine adempauze in te lassen. Qua flow is het dus in een laag tempo, waardoor er eigenlijk nauwelijks over een flow gesproken mag worden.

Waar LMNO faalt, is er nog de producer die dan maar moet redden wat er te redden valt. Yann Kesz lijkt in eerste instantie ook beter zijn best te doen, alhoewel er geen topproducer in hem schuilt. Het orgelriedeltje op The Brunt, in combinatie met wat scratches, is alleraardigst, en ook de verschillende pianoloopjes waar Cocaine mee eindigt, en Just Want You vol van zit, zijn niet onaardig. Helaas zijn dit wel meteen de uitblinkende beats en vallen de overige producties in het niet, met name omdat ze te weinig opvallen. Ze zijn niet bombastisch genoeg om voor een lekkere knaller te zorgen en niet ouderwets genoeg om er een fijn oldschoolgevoel van te krijgen. Natuurlijk zit er tussen dit gebied nog een hele ruimte, en daar zweven de beats van Yann Kesz dan ook een beetje rond: in niemandsland. Het is niet goed en het is niet slecht.

Het is jammer dat LMNO & Yann Kesz zich niet etaleert als een duo dat meer aandacht moet krijgen. LMNO is namelijk een bijzonder matige rapper, die tekstueel maar wat lijkt te doen en qua flow het gaspedaal niet indrukt. Yann Kesz laat soms nog wat aardigs horen maar zijn beats zijn te vaak vlees noch vis. Dit duo zal snel in de vergetelheid raken.

Natuurlijk ook te lezen op Hiphopleeft