Lou Reed - Rock and Roll Heart (1976)

Zoals je bij elke plaat van Reed kan zeggen, held!

Dat mag wel zo zijn, deze plaat is toch een beetje saai en het doet me een beetje pijn om maar een 3/5 te kunnen geven.

Toch mijn stem verhoogt tot 3,5 sterren, vanwege mooie stemmige stukken als Temporary Thing.

Een enorm sterk en strak gespeeld album eigenlijk , ''rock'n' roll'' vanuit het hart, mooi zo

Onderschat album van meneer Reed.

Banging On My Drums onderschatte parel, volgens mij

Eén van mijn favoriete Lou Reed albums. Dit album is lekker up-tempo en Lou zingt hier nog. Marty Fogel en Michael Fonfara zorgen voor een schitterende begeleiding. Beiden krijgen de ruimte, maar spelen wel in dienst van Lou. Rock and Roll Heart staat vol met goede nummers, alleen You Wear It So Well is niet erg bijzonder.

Ik vind het persoonlijk een zeer matig album. De nummers liggen wel lekker in het gehoor, maar ik vind vooral de lyrics van een bedroevend niveau...iig niet Lou Reed waardig.

Misschien niet zo sterk als voorgangers Coney Island, Transformer of Berlin. Toch is dit best een fijn album om af en toe eens aan te zetten. Het ligt wat minder zwaar op de maag dan voorgaand werk en luistert gewoon lekker weg. Reed zingt hier ook nog echt, dat zou in de jaren hierna al rap minder worden. Het blaaswerk is op dit album zeer prominent aanwezig waardoor er een soort jazzy feel ontstaat, maar dit wordt geen moment te irritant. Echte uitschieters staat er wat mij betreft niet op, al bevalt een nummer als Ladies Pay wel zeer goed.

Gewoon een prima album dat 3* sterren krijgt. De remaster klinkt trouwens veel voller, echt een aanrader om achter aan te gaan.

Laatst deze weer eens beluisterd op de koptelefoon. Dat was echt puur genieten. Begin ook steeds meer nummers goed te vinden. Knap hoe er een relaxed maar toch broeierig sfeertje wordt neergezet. Punt erbij dus!

Misschien moet dat ook maar eens proberen, want het doet me pijn aan het hart om Lou een onvoldoende te geven (behalve bij Metal Machine Music, daar deden de oortjes pijn). Een remaster heeft mij inderdaad ook wel eens het licht doen zien .

Wat een baas is Lou Reed toch ook op dit album. Zeer grote klasse wat hij hier laat horen. Best een ondergewaardeerd album als je het mij vraagt. Maarja het duurde bij mij ook even eer het kwartje viel.

Deze verdient eigenlijk ook wel een verhoging van mij. Weinig mis met dit album, weinig aan de hand met Lou Reed lijkt het ook wel, want redelijk lichtvoetige songs allemaal. Lou zingt goed op dit album. En een erg fijne productie ook. Prominente rol voor de piano en verschillende blazers. Gewoon lekker dit, halfje erbij van Tony.

Vond deze plaat altijd minder mooi dan Berlin en Transformer maar na nog 2 keer beluisteren deze week ben ik om. Deze past zeker in mijn 4 sterren club. Mindere nummers zijn Claim to Fame en Believe in Love.
Mijn probleem is dat de plaat zelf een draaiend kampvuurtje is.
Ga rustig aan op zoek naar een beter exemplaar of een cd die ook fantastisch klinkt zoals vinyl.

Een aantal albums van Lou Reed zijn 'must haves' maar gezien de waardering en aantal stemmers is dit daar niet één van. Zijn album die in het Punk-jaar 1976 uitkwam zwalkt een beetje.

Met minder dan 38 minuten voor 12 nummers is het een van zijn kortste albums met dus veel korte nummers, a-typisch voor hem. Maar wel gemaakt met wat Punk invloeden: kort, eenvoudig / weinig productie. Alleen niet zo schreeuwerig / opgejaagd afgezien van Temporary Thing (een beetje).

Hier hoor ik zijn eigen stijl Rock maar wel met veel invloeden uit Jazz en (Piano) Blues en wat Avant-garde. Pas of het volgende album Street Hassle waagt Lou zich echt aan de Punk. Deze en Street Hassle behoren tot mijn minst favoriete albums van de man, maar zelfs op die albums staan er vaak 2 a 3 nummers die ik niet zou willen missen.

De favorieten en betere nummers zijn dan ook de langere: You Wear It So Well / Temporary Thing
Verder zijn Banging on My Drum, het titelnummer Rock and Roll Heart heel goed te pruimen plus het broeierige Vicious Circle.

Op vinyl op de kop getikt bij Ma's Atelier gisteren, wat een naam voor een zaakje Staat nu op en begint al meteen lekker met die heerlijke opener. Beoordeling volgt.

Rock 'n Roll Heart is mijn favoriete nummer op dit album.

(heel fijn album overigens...)

Ik zei laatst toevallig nog tegen iemand dat dit toch wel een vreselijke naam is voor een winkel

Binnenkort begin ik zelf Pa's Atelier

I Believe in Love is wel een fijne opener. Typische Lou Reed song wel. Een vrolijke verliefde vibe in zowel muziek als lyrics. De toetsen doen me aan songs van New York denken af en toe. 4 *

Banging on My Drum is nog wat meer uptempo, dankzij de toetsen oa. Maar ook de gitaar is heel erg lekker catchy en bluesy. Het doet me ook wel erg Bowie-achtig aan, maar dat gaan we vaker horen hier. De blazers hadden niet per se gehoeven van mij hier 3,75 *

Follow the Leader werd al ten tijde van de VU live gespeeld. Ook weer Bowie vibes hier. Het overrompelende ritmische karakter doet me aan Look Back in Anger denken bv. Maar ja, deze track was eerder dan die van Bowie Voor mij een fijne song dit, gedreven en de blazers voegen hier wel toe. 4 *

You Wear It So Well doet me totaal aan muziek van Koyaanisqatsi van Philip Glass denken, het pianomotief vanaf het begin zeker. Maar ook hier was Lou dus eerder, Philip zal wel goed geluisterd hebben Een slowburner, maar wel een fijne song weer. 4 *

Ladies Pay is eigenlijk een perfect volgend nummer. Met voor mij Tori Amos aandoend pianowerk. En totally Bowie "jankend" gitaarwerk ook hier. Erg fijne en haunting en jagende track wel. De beste song tot nog toe. 4,5 *

Rock & Roll Heart is uiteraard de titeltrack. Een vrij simpele song, maar wel een beetje anthemic. Een leuke en simpele tekst, maar geeft het Niet heel erg verheffend, maar wel erg lekker weer. 4 *

Een vrij sterke A kant kunnen we wel stellen, nu naar kant B

Chooser and the Chosen One is een instrumental die zowaar een single was. Heel apart. Fijne track wel, beetje Nick Drake feel. 3,75 *

En het sluit vrij naadloos aan op Senselessly Cruel. Een van de vele korte nummers op dit album. Een niet veel aan de hand rechttoe rechtaan track, maar eigenlijk gewoon weer lekker. 3,75 *

Met Claim to Fame bluesen en funken we weer vrolijk verder. Vrolijk en uptempo, vooral de toetsen hier doen 't voor me. 3,75 *

Vicious Circle is meer subdued, maar ook weer een mooie song. Een vertraagde Lou met weer heerlijk toetsenwerk 3,75 *

Sheltered Life is een VU demo. Creatieve armoede? Geen idee Leuke track weer, wat meer jazzy, door de toetsen, maar vooral de blazers. En alweer een fijne track dus 3,75 *

Temporary Thing is een poging tot een epic closer. En dat lukt ten dele. Beetje Patti Smith vibe her en der. Maar de song begint wel onder je huid te kruipen, daarom 4 *

Kant A is duidelijk sterker en memorabeler dan Kant B. Kant B vond ik na 1x beluisteren zelfs tamelijk tegenvallen, maar dat kwam uiteindelijk toch nog goed. Een goed album van Ome Lou, zonder al te veel uitschieters naar boven. Daarom een meer dan degelijke, zeg maar goede 4*

Lou goes jazz/swing met al die blazers
Lekker energiek album wel inderdaad.
Zeker geen top-Lou-album, maar daarom niet minder fijn.

Blues Reed

Een beetje zijn Young Americans

Mijn faves zijn ook wel de slowere nummers. You Wear It So Well, Ladies Pay en vooral Temporary Thing.