Hilmar Örn Hilmarsson - Börn Náttúrunnar (1996)

Meesterwerk van deze Ijslandse componist.
De track Sudurgata staat ook in een 'geremixte versie' op het album Island van Current 93. Dan is die nog mooier, voor zover dat kan.

De cd staat vol met hoogtepunten en de muziek is van absolute topkwaliteit. Het is niet eens pure ambient, ik weet niet wat het is. Hilmar tilt je naar een ander bewustzijn toe, zoals ook Coil dat kan doen op enkele tracks (Cold cell, Sea Priestess, Rosa Decidua).

De cd krijgt geen 5 sterren, enkel om de reden dat de tracks te kort zijn. Een orgasme kan zo niet worden bereikt.
Die kwelgeest van een Hilmar ook.

Huh deze stond er allang op

ach, lang verhaal...

Nou, vertel maar.

Dacht dat deze allang op de site stond, net als Angels of the Universe trouwens. En dat ik ze allebei had toegevoegd.

Vreemd verhaal hoor.

Hilmarsson maakt mooie muziek trouwens. Angels of the Universe (Englar Alheimsins) kan ik éindelijk eens zien, staat op de computer. Ben benieuwd!

hele mooi film dat...echt heel erg mooi.

Dude, het is 2 jaar geleden Ik weet het ook niet meer.

Toch leuk dat deze cd weer eens in de updates staat.

Nou alleen nog met diepgaande berichten

Ai, dat wordt moeilijk...

Vond het gewoon een beetje vremd, that's all. Verders niet zo belangrijk.

Deze muziek dendert weer flink door de speakers de laatste dagen. Het is dan ook alweer bijna winter, dusja.

Overigens ben ik met je eens dat de songs wel érg kort zijn. Komen ze net op gang en bereiken ze bijna een hoogtepunt, houden ze er mee op. Echte oorgasmes worden nauwelijks bereikt inderdaad.

Zo diepzinnig genoeg?

Children of nature is een fantastische film, die gewaagd is opgebouwd.

Het verhaal laat zich eenvoudig vertellen, maar dat laat ik toch maar even achterwege. Het fraaie in de opbouw is wat mij betreft de opening in een droge documentaire-stijl, en de switch die plots wordt gemaakt naar de verfilming van iets dat zich nog het beste als een dromerige mythe laat duiden. Om dat beeld te vervolmaken komt Peter Falk voorbij in een verschijning die muziekliefhebbers bekend zal voorkomen.

De Soundtrack kent niet zo'n 'knip' maar dat geeft niet. Hilmarssson maakte ooit deel uit van het Hafler Trio als ik goed geïnformeerd ben (is dat dan toch ooit een trio geweest?) maar de muziek alhier doet mij meer denken aan moderne componisten als Pärt, Kanchelli en in mindere mate Nyman. De toonzetting over de gehele linie van deze CD is dramatisch en tamelijk neerslachtig, wat de schoonheid ervan niet in de weg staat.

Het boekje bij de CD staat vol met stills uit de film, en als je die eenmaal gezien hebt in combinatie met de muziek, dan wil je zeker de hele film zien.

Sorry jongens, ik geloof dat ik tot nu toe de enige ben die dit niet als liefhebber beluisterd heeft .

Ik weet niet meer precies hoe ik nou bij deze plaat terechtgekomen ben, ik heb de film niet gezien in ieder geval. Misschien dat dat nog helpt? Ik denk dat ik hier terecht ben gekomen omdat ik mooie ambient kan waarderen en de laatste tijd toch ook wel wat meer geïnteresseerd raakte in neo-klassiek werk. In ieder geval had ik hoge verwachtingen van deze plaat. Het bleek een beetje een tegenvaller.

Ik struikel vooral over het filmische dat de muziek in zich heeft (wat had ik anders verwacht van een score ) Ik weet het, ik weet het, echt duidelijk is het niet zo. Het lijkt wel alsof Hilmarsson geprobeerd heeft emoties op te roepen bij de luisteraar, maar er zelf geen emoties in stopt. Het klinkt allemaal wat cheasy in mijn oren ofzo. Misschien ben ik wel een beetje aan het vloeken nu, maar zo voel ik het. Ik moet wel zeggen dat naarmate ik de muziek vaker hoorde, ik me ook minder ging storen. Misschien is er dus nog hoop . Ik ga het gewoon nog eens draaien binnenkort.

Begrijp me niet verkeerd, ik vind het geen slechte plaat, maar gezien mijn hoge verwachtingen ben ik toch een beetje teleurgesteld. Er zitten best mooie stukken in, waar ik ook wel even gepakt wordt door de sfeer; echte voldoening geeft het echter niet.

Zo, ik hoop dat ik bij deze mijn aflaat heb betaald .

Bij Falk bedoelde ik Ganz, stop de tijd.

...

Ruim 10 jaar later komt er dan bij het overlijden van Bruno Ganz een goed moment om die omissie recht te zetten en deze mooie release weer even onder de welverdiende aandacht te brengen.