Nirvana - Live at Reading (2009)

ahum... na het horen van de plaat moet ik hier even op terug komen.


Dit album ROCKT!

Ik heb hem nog niet helemaal afgezien, maar heerlijk dit ik geef hem 4,5 sterren (en dat kan nog hoger worden)

De LP gekocht omdat ik de voorkant zo mooi vond.
Ook de plaat is werelds, wat een harde energieke kut plaat eigenlijk!

Heerlijk na een rampzalige avond als gisteren waarin ik weer eens met iedereen en alles ruzie heb gemaakt
Mooie dingen.

Verder is de plaat echt punk en rockt dit album ergggg
4

Ik heb de DVD/LP versie aangeschaft. Eeen groot deel van de show kende ik al. Maar dat wil niet zeggen dat ik het niet in de kast wil hebben staan. Een van de meest legendarische concerten aller tijden. Altans als ik de critici moet geloven.

De LP is zeker de moeie waard voor de liefhebbers.;)

Wat een live-registratie Goed live-album dus

Wat had ik graag bij dat concert aanwezig geweest. Lekker rauw geluid en met een goede dosis agressie gespeeld. Dat er af en toe foutjes worden gemaakt, deert totaal niet. Goed dat ze gewoon de hele set-list op cd hebben gezet. Het is gewoon een aaneenschakeling van hoogtepunten. Breed, Lounge Act, Negative Creep, Stay Away . Ook heel vet hoe Kurt the Star Spangled Banner onder handen neemt.

Legendarisch concert van een legendarische band!

Ik beluister dit album momenteel opnieuw nadat ik het vanmiddag voor 5 euro vond, en ik word overvallen door jeugdsentiment. Nirvana was dé band van mijn jeugd. Vanaf mijn dertiende was ik helemaal verknocht aan deze groep, en Kurt Cobain kon bij mij helemaal niets verkeerds doen. Al hun nummers staan tot in de eeuwigheid in mijn geheugen gegrift.

Achteraf besef ik me ook dat Cobain de eerste was die mij liet zien dat een songtekst ook echt ergens over kan gaan, iets wat voor mij op die leeftijd nog niet vanzelfsprekend was.

Later leerde ik aan de hand van Nirvana gitaar spelen, ook al kon ik in twee of drie weken al hun nummers spelen.

Die waardering is eigenlijk nooit verdwenen, al draai ik Nirvana's muziek allang niet zo vaak meer. De laatste keer is misschien zelfs al een jaar geleden, maar als ik het dan opzet komt de adoratie weer helemaal terug.

Dit concert had ik vroeger al als bootleg. Natuurlijk is het rommelig. Vooral Kurt's stem laat flink te wensen over, vaak zingt hij hier ronduit vals. Kurt kon de sterren van de hemel zingen (MTV Unplugged), maar vaak was het niet erg zuiver. Misschien kan Kurt onbewust nog steeds weinig verkeerd doen bij mij, maar ik hoor meestal toch een soort rauwe emotie in zijn stem. Hoe vals hij ook zong, het kan mij gewoon echt niet storen. Zijn stem sloot naadloos aan bij de rauwe intensiteit van de nummers zelf.

Het blijft een bijzonder concert, maar het is misschien minder de moeite waard voor de gemiddelde liefhebber van Nirvana.

Met de Nirvana Nevermind Super DeLuxe editie is ook de soundboard opname beschikbaar gekomen van Nirvana Live At The Paramount Seattle. Daarnaast heb ik ook Paradiso Amsterdam op soundboard, wat kortgeleden nog is uitgezonden op Nederland 3. Beide concerten zijn van einde 1991 en beiden zijn een stuk beter dan dit Live at Reading.

Het grote probleem hier is, zoals Stijn al aangeeft: Kurt zingt vaak vals, zijn stem is duidelijk overbelast. Was hij misschien ook nerveus om voor zoveel mensen op te treden? Eind 1991 was Paradiso nog een grote zaal voor hun, vertelden ze zelf.
Op de rauwere nummers is dat vals zingen soms wat minder erg, daar kan het aansluiten bij de emoties die door de nummers heen gieren. Maar zelfs dat gaat niet altijd op. Bij de rustiger nummers is het toch echt storend. Hoewel Polly dan weer wel goed gaat... en verderop in het concert gaat het beter dan eerder. Ander nadeel is dat zijn gitaarsolo's soms ook rommelig zijn. Het is gewoon niet altijd even goed.

Ondanks dat blijft het Nirvana live en ook nog eens met een opvallend lange tracklist. Met genoeg moois om te horen. Maar echt goed vind je het op de eerder genoemde concerten, die ik wel van harte kan aanbevelen. Paradiso is echt fantastisch: toch leuk als je er regelmatig een concertje pakt. Over Paradiso vertellen Dave en Krist dat dit een echt goed concert was. Ze speelden of echt goed (Paradiso) of er was van alles op aan te merken (Reading?). Net als echte grote bands... voegen ze er (terecht) aan toe. Van The Paramount ontvang ik binnenkort de dvd: dat moet wel goed zitten als ik de cd beluister.
Ik denk ook dat de hoge score voor Live at Reading te verklaren is, doordat users naar de dvd hebben gekeken ipv alleen naar de cd te luisteren. Met beelden erbij is het allemaal toch weer net anders en leuker.

Persoonlijk stoor ik me niet bij een live concert van Nirvana aan wat rommelige solo's of een Kurt die wat minder bij stem is. Ik ben ook al niet zo'n kenner om elke valse noot eruit te halen en ik luister naar Nirvana op een totaal andere manier dan naar bv. Pink Floyd. Ben anderzijds wel benieuwd naar die A'dam en Seattle opnamen want die heb ik nooit gehoord. Toch maar eens die deluxe editie van Nevermind aanschaffen?

Ik heb beide concerten (legaal) gedownload. De superdeluxe editie van Nevermind is wel heel erg duur. Daarvan is At The Paramount Seattle disc 4 en disc 5 is de dvd. Die kan je echter ook los kopen (10,99 cdwow). Paradiso is recent ook uitgezonden op radio en tv en daarom makkelijk te vinden op internet in soundboard kwaliteit.

En toen ontving ik dit concert op een geremasterde Japanse Shm cd. Betere geluidskwaliteit bestaat niet. En wat klinkt het dan ineens stukken beter. Natuurlijk zingt Kurt af en toe vals en is het soms rommelig, maar nu blijkt ook dat bij een optimale geluidskwaliteit dit concert als geheel echt overtuigd. Score alsnog omhoog.

Ik vind het juist zo typisch Nirvana's. En het stoort me ook niet, als je youtube afgaat kom je een hele hoop zulke Nirvana concerten tegen en dan bedoel ik vooral de manier waarop de solos (gewild) verknoeit worden. Het was onderdeel van de band om het publiek iets anders te geven dan wat op de afgelikte cd staat.En hoe groot mijn bewondering ook was voor Cobain, hij was gewoon niet zo een goed gitarist ,buiten powerchords en wat basisakkoorden deed hij maar wat met zijn solos, uit luiheid of uit onkunde , dat laat ik in het midden maar persoonlijk vermoed ik het 2de. Zoals West zegt, In Paradiso en vooral in Paramount spelen ze iets zuiverder, maar ook daar worden solos of nummers gewild verknoeit. (zoals come as you are in Paradiso) Check eens Rock n Rio op youtube,dat is pas op zijn minst gezegt "onzuiver" en toch zullen echte fans het goed vinden. Het was gewoon een speciale legendarische band, hate them or love them, i love them !

Live at pine street theatre (bonus disk van bleach) vind ik frisser, wilder en meer puur, ik raad iedereen aan deze eerst aan te schaffen en daarna pas Reading. Al lijkt de setlist beter.

Nog beter dan dit Live at Reading is Nirvana Recorded Live at the Palaghiaccio Rome - February 22nd 1994. Een subliem concert in een moordend tempo met een geweldige setlist en een super geluid. Op de hoes de bandleden met instrumenten in HET zwembad (van een bepaalde baby). Ik heb 'm op blauw vinyl (2014):
Nirvana - Recorded Live At The Palaghiaccio, Rome - February 22nd, 1994 (Vinyl, LP) at Discogs
Ook op CD etc.: Nirvana - Roma at Discogs

Ik vind deze helemaal niet beroerd klinken, vind zelfs het concert in Paradiso een stuk rommeliger en opgefokter.
En volgens mij zingt Corbain praktisch altijd bij het 2e nummer zijn stem al kapot.

Een andere aanrader is het eerste concert van de Europese tour in Ierland als voorprogramma van Sonic Youth, een steengoed concert. Achterop staat: 'First night of the european tour supporting Sonic Youth.
"Smells Like Teen Spirit" was released on September 10th and the rest is history.'

Nirvana - 1991 The Year Grunge Broke (Vinyl, LP) at Discogs

Na de dood van Kurt Cobain is er dan eindelijk nog een prima live-album uitgebracht. De dynamiek die ik zo miste op From the Muddy Banks of the Wishkah is hier ruimschoots aanwezig. Kurt Cobain zingt niet altijd zuiver maar wat kan mij dat schelen als dat gecompenseerd wordt met rauwe emoties en veel intensiteit. Dit album klinkt alsof je er zelf bij was en Nirvana brengt hier ook zijn beste nummers.

Ik kan me volledig vinden in de uitleg van Stijn_Slayer. Ook hier was Kurt Cobain de absolute held in m'n tienerjaren. Ik denk dat ik op een bepaald moment wel 10 posters van hem in m'n kamer had hangen.

Hoewel de blinde adoratie nu minder is, blijft Nirvana wel een band die me altijd na aan het hart zal liggen. En dan vooral live! De kracht, de energie, dat brute... Dat het 'niet altijd even juist is', vind ik eigenlijk juist geweldig. Ik zou gerust wel eens een band een festival willen zien afsluiten met een piepende, scheurende volkslied-gitaarsolo! Pure rock n roll voor mij!

Wat mij betreft een absolute must-have voor elke Nirvana-fan. Vooral omdat er eigenlijk weinig officiële live-albums van hen beschikbaar zijn. En uiteraard hebben veel mensen (waaronder ikzelf) ooit wel massa's bootlegs van optredens gehad. Maar het is toch leuk om een cd of lp met een leuke hoes en dergelijke in huis te hebben...

4,5*

Ik was nooit zo'n fan van Nirvana live (Unplugged uitgezonderd) omdat Cobain niet zo'n goede zanger is en zichzelf daarom vaak overschreeuwt. Ik kreeg de tip deze te beluisteren en ik ben blij verrast. Briljante vocalen zijn het nog steeds niet, maar hij zingt tenminste.
Voeg daarbij de heerlijke live energie van de heren en je hebt een uitstekend live album te pakken.

Live at Reading is een concert uit 1992 en heeft op MusicMeter 134 stemmen met een gemiddelde van 4,21 (13-10-2024)

Nevermind uit 1991 heeft op MusicMeter maar liefst 3265 stemmen met een gemiddelde van 4,14
(13-10-2024)

Dat betekent dus een verschil van 3131 gebruikers die dit album niet kennen of hebben liggen slapen.
Live at Reading blaast je namelijk omver en is pure grunge. Inhaalslag maken dus jongens en meisjes.
Voor alle zekerheid plaats ik dit bericht ook bij het meest favoriete album van de band, valt hij meer op.