Neil Finn & Friends - 7 Worlds Collide (2009)

ben ik benieuwd naar, ziet er goed uit vooralsnog

Een tweede deel, wat leuk! En Elroy Finn... nog een nieuw muzikaal lid van de familie Finn?

Even opgezocht, en het blijkt de tweede zoon van Neil Finn te zijn.

Ziet er weer redelijk geweldig uit.

Nieuw Lisa Germano martiaal!

Nieuw werk van Neil Finn, altijd interessant !
Dacht overigens ergens gelezen te hebben dat er ook een nummer van Tim Finn op zou staan (en hij staat nl. ook op de hoes van de cd), maar zie hem in de tracklist niet terug.

Ik heb het antwoord op bovenstaande vraag al:
Volgens de site www.7worldscollide.com/7worldscollide/tracks/ zingt Tim Finn op track 16, "Riding The Wave". Het wordt dus niet door Neil gezongen.

IK heb de cd inmiddels een kleine week , maar nog geen tijd gehad om hem goed te beluisteren. Bovendien is mijn pc naar de "klote", Daarom reageer ik even vanaf mijn werk. Dit weekend hoop ik weer "on line" te zijn en alle achterstallige reakties te lezen en dit album van een stem en een reaktie te voorzien. De eerste indruk valt niet niet tegen dus........ Tot gauw!!!!!!!!!!!

Geweldig dubbelalbum van de 7 Worlds Family, zoals zij zichzelf noemen op het bij de cd behorend boekje. Onder de regie van Neil Finn heeft een groot aantal artiesten en de halve familie Finn een meesterwerk gemaakt. Was 7 Worlds Collide I nog een verzameling "livenummers", dit album is onstaan in 3 weken samen vertoeven in een studio in Auckland, Nieuw Zeeland. Als je een groep muzikanten bij elkaar zet in een studio ontstaat er een vriendschap en een chemie, die iets gigantisch mooi op kan leveren. Na live performances, die je als oefensessies kunt zien,is The Sun Came Out dan het ongelooflijk mooie eindresultaat geworden. Lisa Germano, KT Tunstall, Jeff Tweedy, Bic Runga, Ed O'Brien en halve familie Finn en nog vele anderen staan garant voor kwaliteit, maar allen zijn, bij dit project, zichzelf ontstegen. Het zou oneerlijk zijn om alle credits aan Neil te geven. Hij is wel duidelijk de voorman van deze cd en op elk nummer wel ergens aanwezig. Om uitschieters te noemen, wat songs betreft is erg moeilijk, want eigenlijk staan hier gewoon 24 parels op. Toch een kleine poging: All Comedians Suffer. Elke Neil Finn fan moet dit gewoon hebben, Hazel Black, een heerlijk samenwerking van KT en Neil, The Witching Wave en A Change Of Heart, ontzettende mooie ingetogen en ontroerende nummers, Riding The Wave, Tim Finn op zijn best en What Could Have Been van Jeff Tweedy, typisch Wilco nummer. Maar eigenlijk moet je gewoon het geheel horen. Zelden heb ik een album waar ik niet een keer skip, maar dit is zo'n album. Elk nummer is spannend, verbaasd je, en laat je niet los. Bovendien is de cd buitengewoon goed geproduceerd. Voor iedereen die van een mooi afwissellend album houdt en bovenstaande artiesten een warm hart toedraagt is dit een must-a-have. Dat je daarbij dan ook nog eens Oxfam, de hulp organisatie steunt is mooi meegenomen. A Sun Came Out, gewoon kopen en héél erg van genieten. Zoiets schitterends wordt zelden gemaakt

Al vier keer gedraaid vandaag. Dit zou wel eens album van het jaar 2009 kunnen worden voor mij. Er staat werkelijk niet één zwak nummer op.

Sympathiek album , goede gedachte, fantastische musici. Maar het resultaat is zo-zo. Haalt niet het niveau van de vorige 7 worlds. Lang niet, zelfs. Paar mooie momenten, maar heel veel niemendalletjes. En tja, Phil Selway als zanger... pffff. Dat moesten we maar niet meer doen. Zolderkamergepruts. Erg jammer, want hierdoor valt een op papier geweldige release terug naar een dubbel-cd voor het goede doel die vanwege dát aspect een half bonuspuntje extra van me krijgt.

Mooiste nummer is trouwens geschreven door Liam Finn en Ed O' Brien: Bodhisattva Blues.

Ieder zijn smaak, Kokuil, maar ik het niet met je eens. Maar dat moet kunnen. Heb je 'm eigenlijk al meerdere keren beluisterd? Nou je ik hoop dat anderen ook de moeite nemen dit album eens te beluisteren, want jij bent wel de enige, die tot nu toe reageerde, Kokuil en ik ben al blij dat ik niet de enige was..

Wat ben jij vroeg wakker, Ad. Heb je in je bed gezeken?

Had beloofd mijn vriendin te bellen. Die is namelijk op vakantie en dan is het erg eenzaam in het grote bed. Overigens sta ik altijd om 6 op. Tja, ik moet ook werken elke dag. Bij deze een kleine inkijk in mijn privéleven. Daar hou ik het verder maar bij. Wat vind jij nou van dit album van Neil Finn & Friends? Daar gaat het uiteindelijk ook een beetje om!

@ Ad: ik heb 'm een keer of vijf beluisterd en na die 5x ben ik er zeker van dat 14 van de 24 nummers nooit meer op mijn stereo te horen zullen zijn. Klinkt definitief en is ook zo. Draai thuis op Sonos en heb inmiddels heiligschennis ingevoerd: nummers die ik niet trek gaan uit de playlist.

Kortom: het album viel me tegen en valt me tegen. Ach, is ook wel 'ns gezond... ik had tot nu toe eigenlijk nooit kritiek op Neil Finn cs.

Johnny Marr is god...dus cd is de moeite waard...punt!

Ik geloof niet in goden

Na de eerste euforie moet ik eerlijkshalve toch bekennen dat 5 sterren toch iets te hoog gegrepen was voor dit album. Er staan weliswaar prachtige nummers op, maar over all gaan sommige nummers toch wat snel vervelen .Dus verlaag ik 'm naar 4****. Goed, maar toch niet geniaal

"sympathiek"
Da's met name het woord wat bij deze dubbelcd past.
Leuke, sympathieke, nummers.
Sympathiek, voor een goed doel.....

Veel nummers van zeer acceptabel niveau. En wat met name zeer oké is is dat het albumgeluid zeer consistent is, ondanks de verschillende uitvoerders....

Is dit eigenlijk al uit? Qua officieel?

Jawel.

Sympathiek vind ik net wat te aardig klinken. Daarvoor zijn veel nummers van een te hoog niveau of anders gezegd zeer acceptabel. Het begint alleen al erg goed met You Never Know, Little by Little, Learn to Crawl, Black Silk Ribbon & Run in the Dust. En wat te denken van het geweldige Bodhisattva Blues? Ed O'Brien, Liam Finn, Elroy Finn & Jeff Tweedy klinken als een kruising tussen Crowded House, the Beatles & Wilco. Daarna komt het oh zo mooie What Could Have Been, wat zo op een Wilco plaat had kunnen staan.

Dat deze jongens en meisjes muziek kunnen maken, dat wisten we al. Maar dat ze dat in 3 weken studio in Nieuw Zeeland ook zo goed konden, dat is toch wel echt knap. Wat een prima songs zitten er tussen en ja, natuurlijk is het ook erg goed neergezet allemaal. Als je dat flinke aantal echt goede nummers op een rij zet, dan heb je een echt goed album. Het geluid is daarbij inderdaad zeer consistent, het is erg prettig geproduceerd allemaal. Soms is het ook tamelijk origineel: op Reptile heb je zelfs naast de gewone drums, 'toys and robots drumming'.

Daarom vind ik het eigenlijk een prettige bijzaak dat de opbrengst naar Oxfam gaat. Dit is meer dan een sympathieke goede doelen plaat. Daarvoor is de kwaliteit van songs, uitvoering en productie simpelweg te hoog. Ik vind het een pure aanrader dit 7 Worlds Collide 2009.

We geven dit album i.i.g. dezelfde score

Verbaasd me niks: ik kan me heel aardig vinden in jouw omschrijvingen van dit album.