Blij weerzien…. Of wederhoren dus…
Soms kan het plaatje helemaal kloppen; Een zonovergoten dag op het einde van augustus…. Niet te veel verkeer op de weg. Een rijweg in quasi perfecte staat…. En de verzamelaar “Collected” van Steely Dan in de cd-speler van de truck.
Een mooie tuck, een machtig beest dat goed onderhouden blinkt en van pure blijdschap ronkt. Een machtige truck die zich op deze ringweg, de R4 rond Gent in zijn sas voelt.
En de vaak retestrakke geheel van trends gevrijwaarde muziek van de heren Walter Becker en Donald Fagen… die hun band destijds naar een dildo vernoemden, grapjassen als ze waren…
Wauw…. “You’re never gonna do it without the Fez on… oh no!” weerklinkt het plots uit de prima uitgebalanceerde luidsprekers die in de deuren van deze Mercedes Atego zijn ingewerkt. Prima balans tussen bassen en hoge tonen…zit ik zo te overpeinzen. Zo’n momenten zijn gewoon perfect… als geluk bestaat, zit het vaak gevangen in zulke momenten dat werkelijk alles klopt.
Dit is puur genieten, ook al wordt het wat later vandaag…
Uiteraard, denk ik bij mezelf, heb ik de 7 reguliere platen van deze band al een eeuwigheid, sommige zelfs nog in elpeevorm, man, waar is de tijd… “Hey nineteen
Thats ‘retha Franklin She dont remember… The queen of soul… Its hard times befallen- The solesurvivors She thinks Im crazy But Im just growing old” hoor ik Fagen zingen… Jawel, toen Hey Nineteen uitkwam, was ik er zelf 22… in 1980 was dat ook alweer, een jaar waarin ik uiteindelijk mijn legerdienst zou gaan vervullen….. maar dat zou pas op het einde van dat jaar wezen…
Màn, wàt heb ik de prachtigste herinneringen aan de muziek van deze gasten…
Toen ik vanaf december van dat jaar met een collega-milicien telkens terugreed nààr de kazerne, begon de rit gegarandeerd met – hoe toepasselijk – “Highway to Hell” van AC/DC. Geheid gevolgd door de adrenalinestoot genaamd Whole Lotta Rosie…. Maar gelukkig kende diene gast ook andere muziek…. Op zijn cassettebandje, want ja, een cassettebandje was het… stonden verder enkele party-klappers van Steely Dan; de tweeling Peg en Josie, onafscheidelijk nà elkaar… en Rikki natuurlijk. Maar ook nog Do It Again…. Verder ook nog Looking For Clues, What’s it Take en Bad Case of Loving You van de ons ondertussen véél te jong ontvallen Robert Palmer… en de niet te vermijden maar O zo leuke B-52’s die een jaar eerder die maffe gele plaat uitbrachten met Planet Claire, Dance This Mess Around en Rock Lobster… Al die leuke tracks stonden op die collega zijn cassettebandje…. Toen we enkele maande later voor de allerlaatste keer terug naar de kazerne reden was dat bandje blijkbaar redelijk versleten, het was er aan te horen ook…. Van digitale muziek had nog niemand gehoord, maar dit had wel véél charme.
Zo zit ik wat te mijmeren en daar terug aan te denken, terwijl die retestrakke vernoemde “muzikale tweeling” ontzettend lekker uit de boxen schalt…
Om maar te zeggen, dat bepaalde muziekjes, bepaalde platen voor geen gram verouderen, hun charme bewaren en letterlijk “ever green” zijn.
Ik raad elkeen aan, deze bescheiden collectie van 7 schitterende albums gemaakt tussen 1972 en 1980, beginnend bij Can’t Buy a Thrill en eindigend met het machtig mooie Gaucho, gewoon aan te schaffen; Ze zijn allen Midprice verkrijgbaar, vaak nog geremastered ook.
Maar voor wie een redelijk formidabel overzichtje wil, of gewoon een prachtige auto-cd, moet niet twijfelen. Deze verzamelaar heeft méér dan recht van bestaan.
Wàt heb ik vandààg genoten, dit was een blij weerzien, nou ja, wederhoren met Becker en Fagen.
Ik kon nergens lezen of terugvinden dat deze cd geremastered werd... maar de klank is gewoon supergoed, dit klinkt als een klok, loepzuiver.
Een ware voltreffer voor de auto, voor een zéér democratische prijs, en een wondermooi artwork. Uiteraard is dit, de hoes indachtig, echte carmusic, maar wel carmusic van tpniveau.
