Munetaka Higuchi - Destruction (1983)

Eerst soloalbum van de oorspronkelijke drummer van Loudness, Munetaka Higuchi (24/12/1958 – 30/11/2008) waarop ook nog meespelen: Keiji Katayama (gitaar en zang), Nobuo Yamada (zang), Kyoji Yamamoto (gitaar), Char Naoto Takenaka (gitaar),
Ken Watanabe (bass), Yoshihiro Naruse (bass) en Yuki Nakajima (keyboards). Het zijn ongetwijfeld bekende Japanse muzikanten, maar ze doen bij mij geen belletje rinkelen. Misschien kan collega Lonesome Crow hier enige duidelijkheid verschaffen.
Aangename luisterervaring met het bekende beukende drumwerk van meester Munetaka Higuchi en veel gitaarwerk en aandacht voor goede songs, met een mix van instrumentale nummers en nummers met Japanse (Runaway From Yesterday, de ballad!) en Engelse (Tiger, In The Dark, Death) zang maar dat ben ik ondertussen al meer dan gewoon. Het laatse nummer Destruction bevat een aantal korte drumsolo’s. De muziek spreekt voor zich en het is een prettige luisterervaring voor mensen die gewoon zijn met de muziek van Loudness in hetzelfde tijdperk.

Wel, de bekendste artiest die hierop meespeelt is de gitarist Kyoji Yamamoto die naast Akira Takasaki de bekendste gitarist van Japan is.
Heeft tientallen platen gemaakt met zijn band Bow Wow en Vow Wow en ook een handjevol solo albums uitgebracht.
Lees mijn recensie maar van het Bow Wow debuut: Bow Wow - Bow Wow (1976)
De keyboardspeler Yuki Nakajima heeft pas mijn interesse gewekt, hij speelt mee op het album "Heavy Metal Army", zie mijn recensie: Heavy Metal Army - Heavy Metal Army (1981)
Hij heeft in ieder geval 1 solo album gemaakt in 1982 "the Prophecies" waarvan ik betwijfel of die ooit op CD verschenen is, schijnt een progressief album te zijn en wil ik zeker eens horen.

Nobuo Yamada was de zanger van de melodiueze hardrockband (niet lachen) Make-Up.
Heb pas een recensie losgelaten van hun debuut "Howling Will" uit 1984: Make-Up - Howling Will (1984) en heeft ook nog een stuk of 25 andere albums ingezongen o.a van de Japanse rockband Grand Prix waar ik de CD's mettertijd ook wil aanschaffen.
De rest van de muzikanten is mij ook onbekend maar de recensie van Sir Spamelot heeft mijn interesse weer gewekt van dit fantastische album, dus maar weer eens opgezet.
.
De plaat opent met 2 instrumentaaltjes, heerlijk (progressief) jaren 80 hardrock.
Alle instrumenten krijgen de ruimte om hun kunnen te vertonen zonder dat het te ver doorslaat naar egotripperij.
Track 3 (Tiger) is de eerste met zang wat in feitte ook op een Loudness album had kunnen staan maar de toegevoegde keyboards en de andere zanger maakt het verschil.
"Prayer" is een aardig kort instrumentaaltje en daarna volgt de ballad "Runaway from Yesterday".
Daarvan heb ik dus 3 versies:
1.die van zangeres Mari Hamada (staat op Lunatic Doll uit 1983), speelt Munetaka ook op mee en had dat album ook geproduceerd.
2. die van de band Make-Up, met jawel zanger Nobuo Yamada (staat alleen op een de CD "Special Collection" die alleen in de CD-box "Memories of Blue" zit en ergens uit midden jaren 80 stamt).
En dan deze versie, het is een mooie powerballad die even voor de nodige rust zorgt.

"In the Dark" is eveneens met zang en wat inderdaad opvalt is dat zeker de nummers met zang allemaal mooie afgeronde songs zijn.
Geldt ook voor "Death" wat een vrij tam nummer is, maar daarna weer heerlijk genieten van de laatste 2 instrumentale nummers.

Wat is het toch jammer dat Munetaka Higuchi maar 2 solo albums gemaakt heeft, want het geweldige "Free World" uit 1997 mag er ook zijn.