Dido - No Angel (1999)

Ga je mond spoelen!

"My Love Is Gone" heet toch eigenlijk "My Lover's Gone"? Dan staat het verkeerd in de lijst namelijk.

Toch wel echt een uitstekend album hoor. Als concept staat het erg sterk. Nummers passen allemaal bij elkaar zonder te veel op elkaar te lijken. Er is geen dissonant te ontdekken en met Here With Me, Thank You, Isobel, My Life en Take My Hand wel een paar pareltjes. Ik heb hem al een jaar of 3 op de plank staan en zet hem net weer voor het eerst sinds een tijdje op en hij doet me nog steeds genieten.
Gewoon puik werk en 4 sterren waard.

na de eerste draaibeurten zeg je , mmm lekker plaatje niet meer niet minder , maar dan gaat het wel wat vervelen en komt niet meer uit de kast , in feite niks speciaals

Ik heb het betweterig als ik ben maar even gecorrigeerd

Blijf dit gewoon een heerlijk plaatje vinden. Heel vaak zit ie niet in de cdspeler, maar als ie draait is het gewoon weer genieten. Stuk beter dan zijn opvolger.

Met de eerste twee zinnen ben ik het eens, met de laatste niet.

Haar laatste album(safe trip home) vind ik wel bagger.

Mooie debuutalbum van Dido wat haar voortkomende albums zal kenmerken in de stijl van rustige - niet storende - voortkabbelende liedjes. Maar als je de tijd neemt om naar de teksten te luisteren dan kun je er echt heel veel uithalen.
Verder zijn alle nummers gewoon goed in elkaar gezet en voeg daar de zang van Dido aan toe en je hebt een pareltje hoor.

4, 5 Sterren van mij.

Een van de mooiste albums die ooit is uitgebracht. De eerste helft van het album is wat meer mainstream gericht maar bevat veel juweeltjes, terwijl het tweede album onopgemerkter voorbij gaat (maar zeker wel het beluisteren waard is, ook qua teksten)

De geweldige, eenzame en memorabele openingstrack geeft de sfeer van het album goed aan met goede teksten "I don't want to call my friends/They might wake me from this dream/I can't leave this bed/Risk forgetting all that's been". Er zijn veel betekenissen aan dit liedje te binden, dat maakt dit lied zo mooi.

Tweede nummer "Hunter" klinkt vlotter en luistert goed weg. Het is meteen al duidelijk dat Dido een hele zuivere, mooie en unieke stem heeft. Klinkt erg lekker in het oor. Opvolger "Don't Think of Me" klinkt ook goed van begin tot eind maar komt niet helemaal overeen met het lieve stemmetje dat ze heeft: "I know she spreads sweet honey/In fact your best friend/I heard he spent last night with her/Now how do you feel?"

Het eerste tragere nummer is "My Lover's Gone" die erg verdrietig en mooi klinkt. Helaas ontbreekt er een actiever stukje in het liedje en blijft het traag klinken. Zeker niet slecht, maar het moment van actie waar je op wacht komt niet. "All You Want" klinkt ook weer heel mooi, net als track 3 wel wat agressiever.

Een hoogtepunt van dit album is het nummer "Thank You" net aan het einde van de eerste helft. Prachtige teksten van start "My tea's gone cold/I'm wondering why I/got out of bed at all" tot eind "I/Want to thank you/For Giving me the best day of my life/Oh just to be with you/Was having the best day of my life". Mooie instrumenten, alles is goed ge-timed. Overigens ook een ontzettend zielige clip, vooral wanneer haar huis gesloopt wordt.

Wanneer dit nummer is afgelopen komen er een paar slome, verdrietige elektronische nummers waarin trage beats centraal staan. Ze zijn niet zo toegankelijk of opvallend als de eerste zes nummers.

"Honestly OK" is na een aantal keren luisteren toch wel een afgesloten hoofdstuk en datzelfde geldt voor "Slide". "Isobel" is vaag en verdrietig en is absoluut een standout track. De volgende twee tracks "I'm no angel" en "It's my life" zijn op eigen wijze genietbaar. "It's my life" is ergens ook wel weer verdrietig als je goed naar de teksten luistert: "Cause I'm tired and bored/Of waiting for you/And all those things/You never do"

De afsluiter is het mooiste nummer van dit album, "Take My Hand" bouwt langzaam op maar de instrumenten zijn onvergetelijk mooi en Dido's stem is echt tijdloos. Absoluut één van de mooiste nummers van de afgelopen 15 jaar, die helaas onopgemerkt en verstopt zit achter diverse makkelijker vergeetbaardere nummers, aan het eind van een album.

Echt het beluisteren waard, alhoewel de tweede helft je waarschijnlijk minder snel aan zal spreken dan de eerste helft.

Prima debuut met naast het bekende werk ook wat minder hapklare brokken in de tweede helft. Het enige nummer waar ik weinig mee kan is Slide, daarna sluiten de laatste 3 nummers het album sfeervol af.

Vervolgens volgt nog een flinke toef onverwachte slagroom in de vorm van de dansbare bonustrack Take My Hand, met duidelijke stempel van broer Rollo. Inderdaad onopgemerkt en verstopt, maar daardoor is het gelukkig niet verworden tot een stukgedraaide massatrack.

Of in dit geval je vingers wassen

Werkelijk: bijna drie jaar later wilde ik vrijwel exact hetzelfde bericht opnieuw tikken, tot ik me (juistelijk dus) bedacht ik dat ik wellicht al eerder zoiets gepost zal hebben. Andermaal: topplaatje .

Misschien wel 10 jaar geleden dat ik dit album voor het laatst gehoord heb. Dus, maar weer eens uit de kast gehaald. Vond het erg mooi toen ik het voor het eerst hoorde en tot mijn grote verbazing vind ik het nu na herbeluistering nog steeds erg mooi. Kan verkeren. Bij de meeste albums die ik eind jaren negentig gekocht heb is dat niet zo want mijn muzieksmaak is anno 2013 behoorlijk veranderd. Maar het zal wel zijn dat ik een zwak heb voor dames vocals. Albums waarbij dames de leadvocals voor hun rekening nemen scoren bij mij nu eenmaal relatief hoog.

4,5* laat ik eens gul zijn.

Goed album. Dido zingt erg goed met haar prachtige stem. De eerste drie nummers 'Here with me', 'Hunter' en 'Don't think of me' zijn heel mooi, evenals 'Thank you' en de afsluiter 'Take my hand'. Vier sterren voor het album is mogelijk geweest, maar wordt teniet gedaan door een paar nummers die het album eigenlijk opvullen. 3,5*.

Ik trek dit toch niet, hoor. Er zitten best mooie nummers tussen (met name het openingstrio), en van Thankyou krijg ik nog altijd een frisson vanwege Stan, maar dat constante pseudo-geëmotioneerde overslaan van haar stem gaat me al snel op de zenuwen werken. Een ontzettend vervelend trucje dat ze te pas en te onpas gebruikt, eigenlijk zelfs zó vaak dat je het niet eens meer een trucje maar eerder een stijlkenmerk mag noemen, maar dat maakt de gekunsteldheid en de dramatiek ervan niet minder onverdraaglijk. In combinatie met haar zeer beperkte stembereik en –gebruik (de All Music Guide noemt haar stem "engelachtig" en "etherisch", net zoals die van Sinead O'Connor, maar ik vind zelf "iel" en "krachteloos" betere omschrijvingen) en de synthetische arrangementen (die sloffende drumcomputer!) levert dit een plaat op waar ik halverwege al niet meer tegen kan – jammer van die paar mooie composities.

..een album dat rustig weet voort te kabbelen met her en der de bekende uitschieters. ..leuk om zo eens een keer te draaien. ..maar niet echt om er eens uitgebreid voor te gaan zitten.

Eind vorige eeuw werd dit debuut album van Dido helemaal grijsgedraaid bij de hipste strandtent van Ibiza.
En terecht want het is een droom debuut.

Dido, behept met een zijdezachte stem die ze toonvast beheerst trakteert de luisteraar hier op aantal verbluffend mooie composities, waarvan sommige melodielijnen door je hoofd blijven spoken.
Daarbij weet ze hoe ze prachtige en diverse arrangementen aan haar composities toe te voegen.

De opener; Here with me, begint subtiel maar is net een prachtige bloem die uit de knop komt. Prachtige synthesizertonen ondersteund door een geweldige ritmische sectie bepalen de sfeer, Dido zet subtiel in naar een refrein toe dat staat als een huis.

Nummer twee Hunter doet er niet voor onder! het begint gedreven gezongen begeleid door akoestische gitaar, waarna er een prachtige cello-achtige toon wordt toegevoegd.

Zo worden veel songs heel mooi opgebouwd.

No Angel is een album om regelmatig te blijven draaien en te blijven koesteren!

dit zijn van die platen waar ik me voor schaam dat ik ze ooit gekocht heb hahaha

prima pop maar zo gezapig en saai...sky radio galore

wou dat ik toen dit geld aan drugs had uitgegeven

Strandtentmuziek en voortkabbelende zee kan ik me wel wat bij voorstellen.
Maar met nog steeds veel te koud buiten en dus draaien in de huiskamer overdag met thuiswerken past dit toch niet zo goed.
Niettemin toch wel aangenaam voortkabbelende (nog maar een keer dan) liedjes door een zangeres met een mooie stem.
Geluid klinkt nogal omfloerst zoals je dat veel had bij die loungemuziek rond de millenniumwisseling.
En als zodanig ook nog wel een beetje als een soort van opvolger van Portishead.
Thank You en Here With Me werden hits in Nederland, waarbij de eerste ook nog een tenenkrommende Nederlandse cover kreeg.
Nog maar weer eens een keer proberen buiten in de warme zon (kom nou onderhand) met een koele pils erbij.