Cabaret Voltaire - "Mix-Up" (1979)

Dit is een van de meest revolutinaire platen ooit in de popgeschiedenis. Met name het onheilspellende the fourth shot is van een schitterende schoonheid.De invloed en geschiedenis op de huidige moderne populaire muziek is ook zeker historisch te noemen

Grote invloed op mijn muzikale smaak. Legendarische plaat. Wist niet wat ik hoorde. Veel gedraaid en live gezien in 1980. Fantastisch.

Waar punk en new wave vanaf 1975 een nieuwe wind door de popmuziek deden waaien, ontwikkelden zich parallel daaraan groepen en collectieven die gráág experimenteerden met geluiden en liedstructuren. Uit Sheffield kwam Cabaret Voltaire, een groep voor een selecte groep fijnproevers.

Op "Mix-Up" wordt de nodige huiskamervlijt met electronica gecombineerd met al dan niet vervormde stemmen, vervormde gitaren en primitieve drumcomputers. Interessant is het zeker, maar ik ben teveel een liedjesman om hier enthousiast van te worden. Melodieën zijn namelijk niet zo belangrijk, resulterend in sferen die net zo kil-grijs zijn als deze januarimaand tot dusver.
Gelukkig voor mij duren de nummers niet extreem lang en ook als album houden de vier het op een keurige 43 minuten. Soms met drumcomputer, maar met Haydn Boyes Weston is ook een menselijke drummer aanwezig.

Neemt niet weg dat dit interessant én baanbrekend was, muzikaal ergens tussen Throbbing Gristle en Joy Division in. De bescheiden drie sterren die ik geef, komen dus vooral door hun vooruitstrevendheid met als favo's No Escape en Fourth Shot.
Mijn muzikale reis door new wave en aanverwanten kwam vanaf de tweede PiL en omdat ik Flex van Lene Lovich al eerder besprak, beland ik bij Adam & The Ants, nog vóórdat deze met hun herkenbare dubbele drumstel aan de weg timmerden: het album Dirk Wears White Sox.