Trife Diesel - Better Late Than Never (2009)

Album van Trife da God mocht ff duren maar ben benieuwd

Kijk hier erg naar uit. Trife heeft een aangename flow.

Gelijk ff halen 21-7!!

Heerlijk cd'je. Trife klinkt weer aangenaam. 3,5 * voor nu, kan groeien!.

Klinkt zeker niet verkeerd. Even goed luisteren nog maar dit zou best is een voldoende kunnen worden

Dit album klinkt leeg. De producties zijn oké, de raps zijn te pruimen, maar het ontbeert Better Late Than Never gewoon aan de nodige emotie. Het straalt erg weinig uit en daardoor luister ik er niet echt graag naar. Ik moet ook zeggen dat het album vaak volledig langs me heen gaat. De basis van het album is dus redelijk maar het mist nog van alles waardoor ik er mijn aandacht niet bij kan houden en soms half in slaap sukkel.

Trife Diesel, ook bekend als Trife Da God, is een rapper met connecties. De geboren New Yorker groeide op te midden van de Wu-Tang Clan en kon van dichtbij zien hoe kwaliteitshiphop gemaakt werd. Al snel nam Ghostface Killah hem onder zijn hoede en begon Trife zelf rapvaardigheden te leren. Dit deed hij goed, maar altijd als gast of als lid van een crew. Acht jaar na zijn eerste verschijning op Bulletproof Wallets van Ghostface is het eindelijk tijd voor zijn solodebuut. Het heeft lang geduurd, maar zoals de titel van het album beweert: Better Late Then Never.

De plaat begint met een sterke productie van Blunt, die een samenvatting van Trife’s leven muziekaal ondersteunt. Op deze titeltrack worden warme saxofoongeluiden gemengd met een zangsample om het zomerse effect te maximaliseren. Blues en soulsamples komen overigens bijna op elke track terug, ook daar waar Blunt het produceren delegeert aan een andere beatboer. Het feit dat de beats in hetzelfde straatje passen smeedt de losse tracks tot een geheel, maar kan het album voor sommige mensen eentonig maken. Qua teksten hoeft de luisteraar geen dubbelzinnige punchlines te verwachten: op alle tracks toont Trife zich vooral sterk in narratieve raps. Dit past goed bij hem, omdat de rapper een prettige stem heeft die de luisteraar begeleidt door het verhaal.

De onderwerpen die Trife aansnijdt lopen flink uiteen. Terwijl hij op Better Late Then Never zoals gezegd zijn leven tot dusver beschrijft, rapt hij in Blind Men over blinde muzikanten zoals Ray Charles die ondanks hun handicap het ver hebben geschopt. In Powerful Minds zet hij samen met Royce Da 5’9’’ de problemen van de wereld overzichtelijk op een rijtje en in Mother Like You staat zijn moeder centraal. Deze grote diversiteit aan onderwerpen is goed voor de plaat, want het houdt de luisteraar scherp. Ook de persoonlijke wijze waarop Trife deze onderwerpen aansnijdt is van toevoegende waarde. Op meer dan de helft van de nummers wordt de hoofdartiest bijgestaan door een of meerdere gastartiesten: sommigen hiervan zijn bekender dan anderen, maar bijna allemaal presteren ze gelijkwaardig. Hoewel deze samenwerkingen niet per se kwaliteit toevoegen aan de plaat schaden ze hem ook nergens.

Al met al doet Better Late Then Never zijn titel eer aan, want Trife Diesel heeft een aantal goede keuzes gemaakt. De rapper weet namelijk interessante verhalen op persoonlijke te vertellen over verschillende onderwerpen en daar heeft hij elke keer weer de juiste beat voor uitgekozen. Ook de keuze voor de gastartiesten was niet verkeerd. Ze passen allemaal bij hem en hun aandeel vindt heel harmonieus zijn plaats in het geheel. Toch is Better Late Then Never zeker geen klassieker. Daarvoor zou er meer variatie moeten komen op productioneel gebied en zou hij het zich wat lastiger kunnen maken op rapgebied door wat ingewikkeldere zinsconstructies te gebruiken of dubbelzinnige punchlines. Het album is overal leuk en lekker, maar nergens verrassend of vernieuwend. Desondanks is Better Late Then Never een prima debuutalbum en het is te hopen dat fans niet weer acht jaar moeten wachten op een vervolg.

Link: hiphopleeft.nl