Arctic Monkeys - Humbug (2009)

Een van de minder makkelijke toegankelijke albums van Arctic Monkeys, het duurde ook een tijdje voordat ik de genialiteit van dit album begreep. Nog steeds genieten AM, WYSIATWIN en FWN de voorkeur bij mij, maar dit album kan ik ook steeds meer waarderen. Favorieten zijn nu Crying Lightning (die ik op het eerste gehoor juist vrij saai vond klinken), Cornerstone, en Pretty Visitors dat nu onderhand wel mijn favoriete track is geworden van Humbug.

Veruit het beste album van The Monkeys. Sowieso het album dat het minst op waarde wordt geschat in mijn optiek. Niet in de laatste plaats door de meesterlijke invloeden van genie Josh Homme, die de gave heeft om songs van enige substantie te voorzien.

in ieder geval het laaste goede album van AM.
daarna was het echt niets meer, ik hoop echt dat ze het terugvinden of iets nieuws vinden want als je dit hoort (het blijft goed) zit er gewoon heel veel in deze jongens.

Deze is inderdaad fantastisch, maar als je 'AM' en Suck It And See genoeg luisterbeurten geeft zul je zien dat ook deze geweldig zijn. Ik hoop voor je dat die albums je ooit nog weten te 'pakken'

Zeker een van de betere albums van de Arctic Monkeys denk ik. Sterker geproduceerd dan de andere albums. Josh Homme heeft een goede invloed op de band wat resulteert in de welkome meer experimentele keuzes. Het recentere AM behaalt dit niveau zeker ook, maar qua optimale potentie uit de gehele band is dit wel de uitschieter.

My Propeller heeft het duistere van Mark Lanegan, begrijpelijk met een Josh Homme achter de knoppen.
Misschien wel een stijlbreuk met hun eerste twee albums, maar ik ga mijzelf eens na.
Luister ik vier jaar lang naar dezelfde muziek?
Nee.
Blijkbaar was de behoefte groter om een andere richting op te gaan, dan blijven vast houden aan een succesformule.
Alex Turner zou vervolgens wel verder borduren op deze sound, en met The Last Shadow Puppets zich richten op een andere richting.
Eigenlijk vergelijkbaar als wat Damon Albarn van Blur ook deed.
Ook een frontman die in het begin wat schuchterder over kwam, en zich vervolgens profileerde in iemand die duidelijk de touwtjes in handen heeft.
Humburg is lomp en rauw, op latere albums zou er meer sensualiteit bij komen.
Een overgangsalbum, maar wel eentje met de juiste impact.

De minste plaat van AM. Suck It And See is wat dat betreft nog het betere 'latere' werk van ze.

Latere werk? Deze band is begonnen in 2006 en dit komt uit 2009.

Blijf er ook wel van overtuigd dat dit het voorlopige hoogtepunt is van de mannen. Een plaat om duimen bij af te likken, met een sound die veel rijker dan de twee eerste platen. Hier is Turner ook écht beter op beginnen croonen (The Jeweler's Hands!) en zijn teksten werden hier een pak poëtischer.

Suck It And See is toch echt later uitgebracht dan Humbug! Suck It And See is van 2011, AM is van 2013. Dus SIAS is het betere 'latere' werk van ze. Na de eerste twee platen waren ze een andere roots gegaan en is er dus degelijk een verschil tussen het 'eerste werk' en de latere albums.

Prima plaat. Staat als een huis. Wellicht nog naar een 4.5 bij herhaling

Mijn favoriete album van de Arctic Monkeys, waar ik wel zo eerlijk moet zijn om te zeggen dat ik Tranquility Base Hotel + Casino (het zilveren vinyl) pas gisteren opgehaald heb bij mijn platenzaak en zodoende die niet meeneem in deze mening.

Met name met Crying Lightning gaat het gas vol open. Wat een ultieme bazentrack is dat! Energiek, goede lyrics en een geweldige solo waarna Alex Turner er vervolgens een flinke strik omheen gooit. Perfectie en mijn favoriete AM-song.

Dangerous Animals is opnieuw energiek ten top, met een rauwe Turner en een lekker een creatief gespeld refrein, al hoor ik persoonlijk de eerste -e niet van 'dangerous. Zal aan mij liggen. Met Secret Door laat Turner nog maar eens zien echt heel goed te kunnen zingen, iets wat vooral ook te horen is Cornerstone, het andere hoogtepunt van dit album. Al doe ik daarmee de rest tekort, zo heeft Pretty Visitors en heerlijk orgel als bijna onheilspellende begeleiding en is vocaal ook The Jeweller's Hand een sterke song. Je kan zoeken naar mindere tracks, maar die zijn er hier eigenlijk niet. gelukkig maar!

Het rauwe randje is erg prettig op dit album, ook heb ik voortdurend het gevoel dat AM als band en Turner als voorman (zowel qua zang als als tekstschrijver) hier echt heel erg gegroeid zijn. Mensen missen de energie van de eerste twee albums, maar juist doordat het allemaal wat beter gedoseerd is komt het hier, naar mijn mening, allemaal beter tot zijn recht.

Wat is cornerstone een ijzersterk nummer zeg!
Top 3 AM song

De laatste goede plaat van de Arctic Monkeys. Wat opvalt is de erg lage bas, wat soms wat repetitief wordt. Verder wel absoluut goede nummers.

Al heel lang niet meer geluisterd naar deze Humbug, maar er mag direct een halfje bij. Old school Monkeys meets Queens of the Stone Age, een cocktail die uitstekend uitpakt. De productie - bassig, zompig, hypnotiserend - en alle kleine toeters en bellen creëren een warm, sfeervol canvas waar de cryptische teksten van Turner, croonende cowboy die op zijn oude knol door de woestijn slentert, goed tot hun recht komen.

Destijds was ik er wat teleurgesteld in omdat het gaspedaal veel minder wordt ingedrukt dan op de twee voorgangers, maar nu ik wat ouder, wijzer en geduldiger ben, zie ik het als de logische vervolgstap in de evolutie van deze groep, die eigenlijk al begonnen was op Favourite Worst Nightmare. Steeds minder de focus op rauwe energie en snelheid, steeds meer op de song en de arrangementen. Wat dat betreft, valt er meer dan genoeg te genieten, met o.a. My Propeller, Crying Lightning, Cornerstone en Pretty Visitors als uitschieters op een heel solide, consistent album.