Deer Tick - Born on Flag Day (2009)
mijn stem
20 stemmen
Verenigde Staten
Folk
Label: Partisan
-
Easy (3:52)
-
Little White Lies (3:39)
-
Smith Hill (3:41)
-
Song About a Man (3:26)
-
Houston Tx (3:44)
-
Straight into a Storm (3:30)
-
Friday XIII (2:40)
-
The Ghost (3:31)
-
Hell on Earth (3:18)
-
Stung (11:02)
0
Sven Bersee
geplaatst: 14 juli 2010, 15:21 uur
Geboren op Flag Day? Wat is nou weer Flag Day? Nou, beste Pindahaai, dat is een nationale feestdag in Amerika, op 14 juni. Op die dag in 1777 werd namelijk de nieuwe vlag aangenomen. Wat dit met Deer Tick te maken heeft? Nou, heel simpel. Zanger, gitarist en songwriter John McCauley III van de band is op 14 juni geboren. Wat een feest.
Genoeg reden voor een nieuwe cd. De tweede cd van de band uit Providence, Rhode Island. Gezien het eerste album, War Elephant uit 2007, is dat iets om naar uit te kijken. Die plaat stond bol van de lekkere rammelfolk. En dat dunne, snijdende stemmetje van McCauley paste er perfect bij. Beetje country, en dan heb je al snel een über-Amerikaanse plaat.
Als je nieuwe plaat dan Born On Flag Day heet, dan moet die natuurlijk minstens zo Amerikaans klinken. En zo klinkt ie dan ook. Maar toch is er wel iets veranderd aan het geluid van Deer Tick. Dat verschil is niet uit te drukken in het genre, het is namelijk nog steeds folkrock. Maar nu begint op een aantal nummers de rock daar iets meer de overheersen. Ze worden iets harder. Misschien zelfs wel iets professioneler, in zin van dat het niet meer klinkt als kampvuurmuziek.
Je ziet de band al voor je rond een kampvuur, scotch drinkend, allemaal een peukkie, en dan lekker rammelfolk spelen. Dat beeld is nu een beetje weg, en dat is jammer. Want er staan nog wel een paar rammelnummertjes op, en laten die nou juist het lekkerst zijn. Houston, TX of Friday XIII bijvoorbeeld, een lief duet tussen McCauley en een of ander countryzangeresje.
Een goede band is het zeker. Maar de hardere liedjes zijn het toch net niet. Voor de volgende keer dus: óf beter je best doen op die rocknummers, óf weer terug naar de rammelfolk. Stiekem hoop ik gewoon op het laatste.
Pindahaai
Genoeg reden voor een nieuwe cd. De tweede cd van de band uit Providence, Rhode Island. Gezien het eerste album, War Elephant uit 2007, is dat iets om naar uit te kijken. Die plaat stond bol van de lekkere rammelfolk. En dat dunne, snijdende stemmetje van McCauley paste er perfect bij. Beetje country, en dan heb je al snel een über-Amerikaanse plaat.
Als je nieuwe plaat dan Born On Flag Day heet, dan moet die natuurlijk minstens zo Amerikaans klinken. En zo klinkt ie dan ook. Maar toch is er wel iets veranderd aan het geluid van Deer Tick. Dat verschil is niet uit te drukken in het genre, het is namelijk nog steeds folkrock. Maar nu begint op een aantal nummers de rock daar iets meer de overheersen. Ze worden iets harder. Misschien zelfs wel iets professioneler, in zin van dat het niet meer klinkt als kampvuurmuziek.
Je ziet de band al voor je rond een kampvuur, scotch drinkend, allemaal een peukkie, en dan lekker rammelfolk spelen. Dat beeld is nu een beetje weg, en dat is jammer. Want er staan nog wel een paar rammelnummertjes op, en laten die nou juist het lekkerst zijn. Houston, TX of Friday XIII bijvoorbeeld, een lief duet tussen McCauley en een of ander countryzangeresje.
Een goede band is het zeker. Maar de hardere liedjes zijn het toch net niet. Voor de volgende keer dus: óf beter je best doen op die rocknummers, óf weer terug naar de rammelfolk. Stiekem hoop ik gewoon op het laatste.
Pindahaai
* denotes required fields.
* denotes required fields.