A Flock of Seagulls - The Light at the End of the World (1995)

Vreemd, nog geen enkel bericht bij dit comeback album van toch een van de meest iconische 80s groepen. Het is namelijk een heel aardig albumpje geworden met een paar lekkere tracks zoals Burning up en Magic die direct doen denken aan hun sound uit de hoogtijdagen. De moeite waard, 3,5 ster.

Niet vreemd, het is ook geen comeback album van AFOS, maar van Mike Score, toch even wat anders. Zonder Paul Reynolds klinkt geen album als AFOS. Dit album is puur voor de Amerikaanse markt gemaakt en dat hoor je, zeer matig.

Desalniettemin is het geen soloalbum van Score maar een AFOS album en benadert het bij momenten ook die sound.

Het is alleen Mike Score, het vorige album was nog met broer Ali en Frank Maudsley, dus een comeback onder een naam die het eigenlijk niet verdiend (maar daar zijn al verschillende rechtszaken over gevoerd ).

Score niet alleen, maar met een nieuwe groep muzikanten om zich heen. Tja, zo gaat dat soms. Denk ook aan Ultravox, een andere 80s icoon, waarvan in de jaren 90 opeens nieuwe albums verschenen, die gemaakt waren door alleen Billy Currie met wat sessie muzikanten samen.