Jeff Buckley - Grace Around the World (2009)
mijn stem
10 stemmen
Verenigde Staten
Rock
Label: Columbia
-
Grace (BBC Late Show, London, 1 / 17 / 95) (5:08)
-
So Real [Live aus dem Südbahnhof, Frankfurt, 2 / 24 / 95] (5:23)
-
Mojo Pin [Live aus dem Südbahnhof, Frankfurt, 2 / 24 / 95] (12:06)
-
What Will You Say [Live aus dem Südbahnhof, Frankfurt, 2 / 24 / 95] (7:42)
-
Hallelujah (MTV Japan, Tokyo, 1 / 31 / 95) (7:35)
-
Dream Brother (Howlin' Wolf, New Orleans, 12 / 2/94) (5:53)
-
Eternal Life (MTV's Most Wanted, London, 3 / 3/95) (4:53)
-
Last Goodbye (MTV's Most Wanted, London, 3 / 3/95) (4:33)
-
Lover, You Should've Come Over (JBTV, Chicago, 11 / 8/94) (8:00)
-
Lilac Wine (MTV Europe, Eurockéennes Festival, Belfort, 7 / 9/95) (4:49)
-
Grace (MTV, 120 Minutes, New York, 1 / 15 / 95) (5:47)
-
So Real (MTV, 120 Minutes, New York, 1 / 15 / 95) (4:40)
0
geplaatst: 6 juni 2009, 20:30 uur
Vrij naar psychonaatje, omdat die met het uitbrengen van So Real zo ontzettend leuk was.
Mevrouw Buckley: "Onbekende meneer?.............Ik heb nog een casettebandje gevonden in een ouwe jas van ons Jefke"
Onbekende meneer: "Is de kwaliteit nog een beetje redelijk?"
Mevrouw Buckley: "Stomme vraag, dit is geweldig, brilliant, want alles wat mijn zoon deed was briljant. En nu is 'ie dood."
Onbekende meneer: "Zijn het nou alweer diezelfde 9 nummers van Grace?"
Mevrouw Buckley: "Hoezo alweer, dat zijn de 9 allerbeste nummers die ooit door een artiest op plaat zijn gezet."
Onbekende meneer: "Wat moet ik hier nou weer mee?"
Mevrouw Buckley: "Wat denk je? .....Remixen, uitbrengen en cashen, cashen, cashen, aaarrrgggghhh."
Onbekende meneer: "Ja, mevrouw Buckley."
Mevrouw Buckley: "Onbekende meneer?.............Ik heb nog een casettebandje gevonden in een ouwe jas van ons Jefke"
Onbekende meneer: "Is de kwaliteit nog een beetje redelijk?"
Mevrouw Buckley: "Stomme vraag, dit is geweldig, brilliant, want alles wat mijn zoon deed was briljant. En nu is 'ie dood."
Onbekende meneer: "Zijn het nou alweer diezelfde 9 nummers van Grace?"
Mevrouw Buckley: "Hoezo alweer, dat zijn de 9 allerbeste nummers die ooit door een artiest op plaat zijn gezet."
Onbekende meneer: "Wat moet ik hier nou weer mee?"
Mevrouw Buckley: "Wat denk je? .....Remixen, uitbrengen en cashen, cashen, cashen, aaarrrgggghhh."
Onbekende meneer: "Ja, mevrouw Buckley."
0
geplaatst: 6 juni 2009, 20:59 uur
Ik word er ook wat naar van.
Gaat verdacht veel de kant van Raggel Hazes en Courtney Love op...
Gaat verdacht veel de kant van Raggel Hazes en Courtney Love op...
0
geplaatst: 10 juni 2009, 09:43 uur
Een te verwachte reactie maar vertellen jullie nu eens iets over de kwaliteit van deze cd want dat mis ik in jullie afzeikverhaal. Want die zullen jullie toch wel gehoord hebben?
0
Father McKenzie
geplaatst: 10 juni 2009, 09:53 uur
Die hoes heeft wel iets.... ik zag er een hele vitrine vol van liggen, gisteren, wel mooi...maar ja, voegt het muzikaal echt iets toe aan 's man's oeuvre??? Zet's ze kwestjon.
0
geplaatst: 10 juni 2009, 14:36 uur
Het zal ongetwijfeld goed tot zeer goed zijn, daar niet van, maar de achterliggende gedachte ligt er te dik bovenop. Maar ik zal 'm zeker eens downen zodat ik 'm bij Grace toe kan voegen.
0
geplaatst: 10 juni 2009, 17:21 uur
Beste mensen, ik begrijp jullie standpunt over het uitmelken van een dode artiest uiteraard compleet, en ook het feit dat het inderdaad weer de zelfde nummers zijn heeft een bepaalde juistheid.
Een ding wat ik echter wil zeggen is dat de, eventuele, commercialiteit van een project je niet direct moet weerhouden van het luisteren en beoordelen van de muziek. Op deze wijze zou je wel eens een essentieel stukje muziekgeschiedenis kunnen missen.
Aangezien ik me er toch maar aan gewaagd heb om deze CD (om precies te zijn de dubbel DVD inclusief CD / 3 Disc Special Edition) aan te schaffen kan ik bij deze wel een mening vormen die ergens op gebaseerd is in tegenstelling tot de voorgaande veronderstellingen. Bij deze dus:
Deze CD geeft naar mijn mening een vrij aardig beeld van hoe een show met alleen nummers van het album Grace van Jeff Buckley had kunnen klinken. Sommige van de nummers zijn uitgevoerd op een wijze die vergelijkbaar is met het oorspronkelijke album, echter zjn er ook een aantal die grotendeels tempomatig en muzikaal zijn vervormd tot iets nieuws.
Verder kan gesteld worden dat de hele CD een bepaalde 'Jeff Buckley Live-Sfeer' over zich heen heeft die ik erg kan waarderen.
(Voor de mensen die reeds bekend zijn met CD's als 'Live à L'Olympia, Live at Si'n-é, en de live nummers op The Grace EP's, jullie zullen waarschijnlijk wel begrijpen waar ik op doel met die sfeer.)
De man was een van de weinige muzikale hoogtepunten van de jaren negentig en daarom verdiend een CD als dit, waarbij zijn muzikaliteit vanwege het livekarakter een extra kans krijgt om gewaardeerd te worden, zeker een luisterbeurt en mag nooit direct afgeschreven als commerciële troep!
Mijn persoonlijke opinie is; weer een verfrissende manier om naar Jeff Buckley te luisteren, ondanks het feit dat de muziek uiteraard niet nieuw is aangezien hij reeds geruime tijd dood is. Ik geef hem vier sterren (maar respecteer de mening van eenieder die er anders over denkt).
Een ding wat ik echter wil zeggen is dat de, eventuele, commercialiteit van een project je niet direct moet weerhouden van het luisteren en beoordelen van de muziek. Op deze wijze zou je wel eens een essentieel stukje muziekgeschiedenis kunnen missen.
Aangezien ik me er toch maar aan gewaagd heb om deze CD (om precies te zijn de dubbel DVD inclusief CD / 3 Disc Special Edition) aan te schaffen kan ik bij deze wel een mening vormen die ergens op gebaseerd is in tegenstelling tot de voorgaande veronderstellingen. Bij deze dus:
Deze CD geeft naar mijn mening een vrij aardig beeld van hoe een show met alleen nummers van het album Grace van Jeff Buckley had kunnen klinken. Sommige van de nummers zijn uitgevoerd op een wijze die vergelijkbaar is met het oorspronkelijke album, echter zjn er ook een aantal die grotendeels tempomatig en muzikaal zijn vervormd tot iets nieuws.
Verder kan gesteld worden dat de hele CD een bepaalde 'Jeff Buckley Live-Sfeer' over zich heen heeft die ik erg kan waarderen.
(Voor de mensen die reeds bekend zijn met CD's als 'Live à L'Olympia, Live at Si'n-é, en de live nummers op The Grace EP's, jullie zullen waarschijnlijk wel begrijpen waar ik op doel met die sfeer.)
De man was een van de weinige muzikale hoogtepunten van de jaren negentig en daarom verdiend een CD als dit, waarbij zijn muzikaliteit vanwege het livekarakter een extra kans krijgt om gewaardeerd te worden, zeker een luisterbeurt en mag nooit direct afgeschreven als commerciële troep!
Mijn persoonlijke opinie is; weer een verfrissende manier om naar Jeff Buckley te luisteren, ondanks het feit dat de muziek uiteraard niet nieuw is aangezien hij reeds geruime tijd dood is. Ik geef hem vier sterren (maar respecteer de mening van eenieder die er anders over denkt).
0
geplaatst: 29 juni 2009, 00:42 uur
da_Pato schreef:
Beste mensen, ik begrijp jullie standpunt over het uitmelken van een dode artiest uiteraard compleet, en ook het feit dat het inderdaad weer de zelfde nummers zijn heeft een bepaalde juistheid.
Een ding wat ik echter wil zeggen is dat de, eventuele, commercialiteit van een project je niet direct moet weerhouden van het luisteren en beoordelen van de muziek. Op deze wijze zou je wel eens een essentieel stukje muziekgeschiedenis kunnen missen.
Aangezien ik me er toch maar aan gewaagd heb om deze CD (om precies te zijn de dubbel DVD inclusief CD / 3 Disc Special Edition) aan te schaffen kan ik bij deze wel een mening vormen die ergens op gebaseerd is in tegenstelling tot de voorgaande veronderstellingen. Bij deze dus:
Deze CD geeft naar mijn mening een vrij aardig beeld van hoe een show met alleen nummers van het album Grace van Jeff Buckley had kunnen klinken. Sommige van de nummers zijn uitgevoerd op een wijze die vergelijkbaar is met het oorspronkelijke album, echter zjn er ook een aantal die grotendeels tempomatig en muzikaal zijn vervormd tot iets nieuws.
Verder kan gesteld worden dat de hele CD een bepaalde 'Jeff Buckley Live-Sfeer' over zich heen heeft die ik erg kan waarderen.
(Voor de mensen die reeds bekend zijn met CD's als 'Live à L'Olympia, Live at Si'n-é, en de live nummers op The Grace EP's, jullie zullen waarschijnlijk wel begrijpen waar ik op doel met die sfeer.)
De man was een van de weinige muzikale hoogtepunten van de jaren negentig en daarom verdiend een CD als dit, waarbij zijn muzikaliteit vanwege het livekarakter een extra kans krijgt om gewaardeerd te worden, zeker een luisterbeurt en mag nooit direct afgeschreven als commerciële troep!
Mijn persoonlijke opinie is; weer een verfrissende manier om naar Jeff Buckley te luisteren, ondanks het feit dat de muziek uiteraard niet nieuw is aangezien hij reeds geruime tijd dood is. Ik geef hem vier sterren (maar respecteer de mening van eenieder die er anders over denkt).
Beste mensen, ik begrijp jullie standpunt over het uitmelken van een dode artiest uiteraard compleet, en ook het feit dat het inderdaad weer de zelfde nummers zijn heeft een bepaalde juistheid.
Een ding wat ik echter wil zeggen is dat de, eventuele, commercialiteit van een project je niet direct moet weerhouden van het luisteren en beoordelen van de muziek. Op deze wijze zou je wel eens een essentieel stukje muziekgeschiedenis kunnen missen.
Aangezien ik me er toch maar aan gewaagd heb om deze CD (om precies te zijn de dubbel DVD inclusief CD / 3 Disc Special Edition) aan te schaffen kan ik bij deze wel een mening vormen die ergens op gebaseerd is in tegenstelling tot de voorgaande veronderstellingen. Bij deze dus:
Deze CD geeft naar mijn mening een vrij aardig beeld van hoe een show met alleen nummers van het album Grace van Jeff Buckley had kunnen klinken. Sommige van de nummers zijn uitgevoerd op een wijze die vergelijkbaar is met het oorspronkelijke album, echter zjn er ook een aantal die grotendeels tempomatig en muzikaal zijn vervormd tot iets nieuws.
Verder kan gesteld worden dat de hele CD een bepaalde 'Jeff Buckley Live-Sfeer' over zich heen heeft die ik erg kan waarderen.
(Voor de mensen die reeds bekend zijn met CD's als 'Live à L'Olympia, Live at Si'n-é, en de live nummers op The Grace EP's, jullie zullen waarschijnlijk wel begrijpen waar ik op doel met die sfeer.)
De man was een van de weinige muzikale hoogtepunten van de jaren negentig en daarom verdiend een CD als dit, waarbij zijn muzikaliteit vanwege het livekarakter een extra kans krijgt om gewaardeerd te worden, zeker een luisterbeurt en mag nooit direct afgeschreven als commerciële troep!
Mijn persoonlijke opinie is; weer een verfrissende manier om naar Jeff Buckley te luisteren, ondanks het feit dat de muziek uiteraard niet nieuw is aangezien hij reeds geruime tijd dood is. Ik geef hem vier sterren (maar respecteer de mening van eenieder die er anders over denkt).
Hier sluit ik me absoluut bij aan. Mensen die er commentaar op hebben: Koop het dan niet. Het geeft absoluut de sfeer van een goed ' Buckley' optreden weer. Helaas heeft deze man niet veel meer achter gelaten dan 1 album en een half album wat helaas niet af was. De echte fans hebben al het overige interessante werk al binnen gehaald op de vele bootlegs die ook op internet circuleren. Neemt niet weg dat er nog steeds een aantal interessante opnamen nog steeds niet uigebracht zijn. Maar ik denk dat de koek van Mary onderhand aardig op is. Laten we hopen dat Elvis Costello ooit nog de opnamen van ' Dido's Lament ' van Meltdown uitbrengt . . .
0
geplaatst: 5 juli 2009, 17:46 uur
op dvd komt het nog leuk over, maar op audio vlak is het echt wel minder... het vat is af hoor, met so real was eigenlijk alles al op...
0
Father McKenzie
geplaatst: 10 juli 2009, 17:06 uur
Ja, hoe lang gaat mama nog door met het uitmelken van een melkkan die al lang leeg is?
Als je goed kantelt komen er nog wel wat druppetljes (verzuurde) melk uit, tja...
Het is méér dan op, deze laat ik wijselijk voor wat ie is.
Eigenlijk ben je klaar met Grace, wat mij betreft.
(Zie ook leuke eerste bericht van Thuurke!!
)
Als je goed kantelt komen er nog wel wat druppetljes (verzuurde) melk uit, tja...
Het is méér dan op, deze laat ik wijselijk voor wat ie is.
Eigenlijk ben je klaar met Grace, wat mij betreft.
(Zie ook leuke eerste bericht van Thuurke!!
)
0
geplaatst: 31 juli 2010, 10:34 uur
Deze plaat heb ik gelijk besteld toen hij uitkwam. Grace is een geweldig album. En, zoals ik hier al vaker lees, is het audio gedeelte echt overbodig, maar de dvd is erg goed. Goede opnames en goede performance. Beter dan mystery white boy.
0
Nieuwstad
geplaatst: 17 januari 2011, 17:24 uur
@wards schreef:
De echte fans hebben al het overige interessante werk al binnen gehaald op de vele bootlegs die ook op internet circuleren. Neemt niet weg dat er nog steeds een aantal interessante opnamen nog steeds niet uigebracht zijn. Maar ik denk dat de koek van Mary onderhand aardig op is. Laten we hopen dat Elvis Costello ooit nog de opnamen van ' Dido's Lament ' van Meltdown uitbrengt . . .
De echte fans hebben al het overige interessante werk al binnen gehaald op de vele bootlegs die ook op internet circuleren. Neemt niet weg dat er nog steeds een aantal interessante opnamen nog steeds niet uigebracht zijn. Maar ik denk dat de koek van Mary onderhand aardig op is. Laten we hopen dat Elvis Costello ooit nog de opnamen van ' Dido's Lament ' van Meltdown uitbrengt . . .
Dido's Lament is echt bijzonder mooi ja. En zo zijn er nog een heleboel vergeten pareltjes waar je zo een prachtige dubbelaar van kunt maken. Jeff heeft in zijn korte leven echt wel meer gedaan dan alleen Grace. Maar nee het enige wat ze doen is dezelfde nummers steeds opnieuw in een iets andere verpakking op de markt gooien.
* denotes required fields.
* denotes required fields.