Dave Pegg - 60th Birthday Bash (2008)

Ach. Het was vast erg leuk, zij het misschien wat aan de voorspelbare kant, het concert n.a.v. de 60e verjaardag van bassist (Fairport Convention, ex-Jethro Tull) Dave Pegg, om er bij te zijn. Hij heeft een geschiedenis om U tegen te zeggen, rolde van Birmingham pop (o.a. in een pre-Led Zeppelin band van Plant en Bonham) de folk/rock binnen en speelde met alle grote namen in dat genre, als bandlid of als sessiemuzikant, plus hij was de lijm die Fairport Convention bijeen hield door alle personeelswisselingen. En niet te vergeten een uitmuntende bassist.
Aardig wat lieden die op zijn pad kwamen zijn ook op deze CD te vinden. David Hughes doet een komische talking blues op Peggy's Birthday Song maar daarna zakt e.e.a echt naar bedenkelijk niveau, met name op de vrij tenenkrullende Sixties Medley (Living Doll? duh) van ene John Carter. Kom op, dat is bijna karaokebarniveau. Geldt ook voor die dertien in een dozijn blues van ene Dave Peace. Jethro Tull: leuk maar zo voorspelbaar met hun meestgespeelde nummers. De uit de mottenballen getoverde oerfolkie Ian Campbell (dacht dat-ie dood was maar niet dus), ooit Pegg's werkgever in diens Ian Campbell Folk Group (én pa van de UB40 Campbells), is wel leuk; de meeste andere acts hier doen het vind ik elders gewoon beter, het is allemaal een te vrijblijvende snapshot om te blijven hangen. Beste nummer is vind ik Solo, oorspronkelijk van Sandy Denny, hier met Beth Nielsen Chapman. Maar om dit album nu geregeld eens af te spelen, nee, dat zie ik me niet doen.
Er zijn 1500 genummerde exemplaren van dit verjaardagsfeestje-op-dubbelCD. Dat u het weet.
2.5***