Prince and the Revolution - Parade (1986)

Ik denk dat bij het overlijden van een van je 'helden' meespeelt dat je een beetje afscheid neemt van je eigen verleden en je je realiseert dat de tijd snel voorbij glijdt. Het wekt melancholische gevoelens. Natuurlijk is het overlijden van een naaste van een heel andere orde. Dat is echt heftig weet ik helaas uit ervaring.

Exact. Spijker op de kop. Goede samenvatting.

Thx heartofsoul. Net weer even opgezet. New position/I wonder u/Under the cherry moon vind ik toch echt geniaal. Die kale bass&drumms van New position, de tegendraadse melodie van I wonder u en dan de staccato Under the cherry moon. En die overgangen. Prachtig gezongen ook. Ik vind het buitencategorie. En dan staan er nog een paar pareltjes op de plaat. Boys and girls,
Sometimes... en Kiss. Veel te vaak gehoord natuurlijk maar dat doet niet af aan de klasse van dat nummer. Wanneer heb je ooit eerder de funk zo horen spelen? Geniaal. Ja 5 sterren is hier zonder meer op zijn plaats. Dit is m.i. een baanbrekend en prachtig album.

Over die 'persoonlijke rouw' is er een mooi stuk waar Tom Barman van dEUS erover praat: Opinie: Ik huil in de auto voor het talent van Prince en voor dat ventje dat ik toen was | Overlijden Prince | De Morgen - demorgen.be

Ook hij noemt de dingen die lennon noemt en Barman precies wat ik zelf ervaar: 'En dus nu huil ik voor mijn jeugd die weg is en voor dat genie dat de soundtrack leverde', aldus Barman.

1986: ik begon muziek te luisteren. Het Smurfenlied vond ik geweldig, Kiss vond ik vreselijk. Dat eerste is (vrij snel) veranderd, dat tweede niet. Jaren later hoorde ik voor het eerst Parade, de plaat met daarop ook Kiss. Het heeft vrij lang mijn mening negatief beïnvloed, vooral ook omdat ik om precies die reden het album nooit kocht en het aantal herkansingen dus altijd beperkt is gebleven. Recent, enkele dagen voor de treurige dag, kocht ik Parade op een beurs en volgde dus alsnog de verlate herkansing.

Ja, en dan ontdek je dat er toch wel een hoop moois op dit album staat: Mountains, Anotherloverholenyohead, New Position/I Wonder U/Under The Cherry Moon en vooral ook Sometimes It Snows In April, dat mijns inziens tot zijn absolute hoogtepunten behoort. Beter gezegd, eigenlijk is dit album in zijn geheel gewoon erg goed. Misschien wel net zo goed als de opvolger, maar ja, dat ene nummer...

Brunniepoo zet je hoofdtelefoon op 10 en luister naar Kiss alsof het de eerste keer is dat je dat nummer hoort. Ik begrijp je bezwaar. Heus. Maar ondanks dat ik het zo vaak gehoord heb: het is een werkelijk geniale track. In 1986 was de funk nog nooit op die manier gespeeld. Ten minste niet dat ik weet. En ik betwijfel of dat nu anders is. Je kunt het Prince niet kwalijk nemen dat het je strot uitkomt.

Eigenlijk altijd Prince beschouwd als Wonder Boy, en natuurlijk is hij dat ook, het gevoel voor ritme, en zijn manier van gitaar spelen is van wereld klasse.
Toch valt mij in het lezen van zijn biografie op hoeveel invloed Wendy Melvoin en vooral Lisa Coleman op de muziek hebben gehad.
Lisa was ook geïnteresseerd in klassieke muziek, en maakte op piano veel stukken die later door Prince gebruikt werden.
Voor mij was het ook totaal nieuw dat deze dames samen een relatie hadden.
Waarschijnlijk is hun invloed terug te horen in de zachtheid en sensuele van Under the Cherry Moon.
Parade is het laatste album met The Revolution en Girls and Boys laat al horen welke kant hij op zou gaan; meer funk en een grotere rol voor de blazers.
Misschien waren de latere muzikanten geschoolder; de spirit verdween wel steeds meer.
Vroeger vond ik het merendeel van zijn werk opgewekt, en zeer dansbaar.
Vreemd genoeg hoor ik tegenwoordig vaak soberheid, en zelfs treurnis terug.
Op de een of andere manier voel ik dat ook bij Parade; alsof de bandleden aanvoelen dat dit waarschijnlijk hun laatste samenwerking zal zijn.
Toch vind ik Parade een van zijn betere albums; vooral Girls and Boys, Kiss, Mountains en Sometimes It Snows in April steken er ver boven uit.
Al heb ik die laatste pas echt ontdekt na zijn overlijden.
Parade heeft gewoon de pech gehad dat deze ondersneeuwt werd door de mindere film Under the Cherry Moon.
Bij Purple Rain was de film en soundtrack veel meer in balans.
Zoals ik al vermelde, de laatste met The Revolution; het gemis werd na Sign of the Times steeds duidelijk hoorbaar, op dat album stonden nog aardig wat stukken die hun oorsprong hadden in The Revolution.
Is niemand opgevallen dat op de albumhoes Prince and the R staat, en onderaan Evolution/Parade?
Al een hint naar een nieuwe fase?

SOTT 30 jaar oud en deze klassieker 31 jaar oud. De tijd vliegt. Ik zet hem weer eens op om weer even terug te gaan naar lang vervlogen tijden (en wat voor tijden).

Nu vraag ik me af, bedoel je 31 jaar oud of staat dit bericht foutief niet onder Lovesexy? Het zijn hoe dan ook beiden prachtige werkjes natuurlijk, klassiekers inderdaad (zegt iemand die die tijden nooit heeft meegemaakt).

Ehm ja, ik bedoel 31 jaar. Ik zag het bericht ergens voorbij komen en daar stond 29 jaar oud (maar dat was een bericht van 2 jaar geleden alweer)

Mooie tijden waren dit voor mij. Parade was het tweede album waar ik echt naar kon uitkijken sinds ik fan werd in 1984.

Groot was het verdriet dat ik niet naar de show in Rotterdam kon omdat ik op vakantie was. Gelukkig kwam dat het jaar erna al goed.

Ja....dat waren mooie tijden...en nog net geen jaar later die waanzinnige opvolger... dankbaar dat ik dat allemaal bewust heb mogen meemaken.

deric ravenzegtEn vergeet 'Anotherloverholenyohead' niet. De 2e plaatkant zou m.u.v. 'Do u lie' bijna de sterkste lp-helft ooit zijn. Dit zijn de meest Jazzy-songs die Prince maakte en de arrangementen zijn briljant. Prince was hiermee bijna de Duke Ellington van de popmuziek. En "Sometimes it snows..." als verdiende ode aan Joni Mitchell, het grote voorbeeld van Prince. Maar de spanningsboog is niet overal even hoog en daarin legt deze plaat het dan af tegen 'Purple rain'.

Na 2 beestachtige albums kwam Parade. Prince had van Warner nagenoeg de vrije hand gekregen en mocht weer een film maken: Under The Cherry Moon. De acteerprestaties en de verhaallijn van deze film noir zijn "matig". De humor maakt er een cult film van. De dialogen tussen Jerome en Prince zijn bij vlagen fantastisch en de Wrecka Stow wordt geboren.
Dan het album. Dit dien je in zijn geheel te draaien omdat het verhaal van de film er toch een soort in meeloopt. Prince verbaast wederom door met een ander geluid te komen dan op voorgaande albums. De funk is er nog steeds maar de kale, elektronische beats worden nu regelmatig schitterend ingepakt door de arrangementen van Clare Fisher. Dit is het laatste album met The Revolution, die inmiddels was uitgebried met leden van de band van Sheila E. en de blazers Eric Leeds en Atlanta Bliss. De band wordt echter maar op 3 nummers volledig gebruikt. Veel meer is dit een samenwerking tussen Prince, Wendy en Lisa die uiteindelijk tot een belachelijk aantal briljante nummers zou leiden, waarvan een aantal op Sign O' The Times terecht is gekomen. Het geluid is op de eerste nummers dan ook zeer herkenbaar.

Christopher Tracy's Parade
Zou eerste Little Girl Wendy's Parade heten (een zinnetje dat in Kiss nog terugkomt), maar omwille van de film omgedoopt. De toon is opgewekt en vol gas worden we meegesleurd in het album. Dit loopt naadloos over in....

New Position
Lijkt te gaan over de nieuwe funk van Prince, maar in essentie gaat het toch over zijn favoriete onderwerp: P.U.S.S.Y. De overgang naar het volgende nummer is weer vloeiend.

I Wonder U
Het derde nummer in deze serie van heerlijke muziek neemt wat gas terug. De samenzang met Wnedy & Lisa is heerlijk en laat het nummer lekker vreemd klinken.

Under the Cherry Moon
Uiteindelijk belanden we in deze heerlijke ballad waar de dood van Christopher al wordt aangekondigd. Van de heren van Purple Picks heb ik geleerd dat Prince de teksten van de eerste 4 nummers klaar had gezet, de technicus aftelinstructies heeft gegeven en de opdracht niet te stoppen met opnemen tot het van Prince mocht. Vervolgens heeft hij in 1 ruk de drum- en baspartijen ingespeeld. Ronduit briljant!

Girls and Boys
De eerste keer dat The Revolution mee mag doen, levert dit prachtige funknummer op. Er wordt door Marie France wat in het Frans gemompeld, maar het zijn de blazers die dit nummer het heerlijke geluid meegeven.

Life Can Be So Nice
Een kakafonie aan geluiden wederom met vocalen van de dames. Voor mij een tussendoortje.

Venus de Milo
Een heel mooi instrumentaal nummer, dat bij de filmische sfeer van het album past.

Mountains
Denk aan de eindeloze funkjams van I Would Die 4 U en America en verbeter dat! Dat is precies wat Prince hier gedaan heeft. De korte versie is al absurd aanstekelijk (met de heerlijke "hemelclip"), maar de lange versie is bovenaards. Heerlijk nummer.

Do U Lie?
Minste nummer van het album, wel heel fijn gezongen en passend bij het karakter van het album. EEn mooi moment om adem te halen voor de 3 afsluiters.

Kiss
De eerste single van het album en ik moest er heel erg aan wennen, door de stem. Het is natuurlijk een typische Prince funkklassieker met de kenmerkende kale productie.

Anotherloverholenyohead
Voor velen het favoriet nummer van het album en dat komt m.i. door de lange versie. De Clintionaane titel is steengoed en de belofte voor een stampende funker wordt ingelost. Prince vertelt zijn vrouw dat er niemand beter voor haar is dan hij.

Sometimes It Snows in April
Jarenlang een echte fanfavoriet dat op menig uitvaartlijstje staat. Het begon al meer mainstream te worden, maar na de tragische dood van Prince in april vorig jaar is het zich zelfs aan het ontwikkelen tot een klassiekertje. Muzikaal is dit het meest intieme nummer dat hij tot hier heeft opgenomen. Piano en gitaar en je hoort zijn vingers over de snaren glijden. Gekoppeld aan de schitterende, gepijnigde vocalen is dit met gemak het hoogtepunt van de plaat. Kippenvel all over.

Al met al heb ik altijd moeten wennen aan dit album, maar is het ook het enige jaren '80 album dat per luisterbeurt beter wordt. Het bereik dus ooit misschien nog wel de 5e ster die nu wordt tegengehouden door een aantal mindere nummers.

Vandaag zijn er weer videoclips toegevoegd op het officiële kanaal van Prince: heerlijk om terug te zien (zeker die live versie van Anotherloverholenyohead).

Sinds gisteren staat nu ook de video van Kiss online. Altijd een favoriete clip geweest van mij.

Vandaag alweer 32 jaar oud... time flies...

Maken we dan 33 jaar van: dat verdient een draaibeurt.

Wat een heerlijke plaat is dit toch! Wat een mooie tijd waren de late jaren 80 voor de beginnende Prince-fan. Gisteren weer eens naar een bootleg van deze plaat geluisterd, met daarop ook een aantal nummers uit de film die de plaat niet hebben gehaald. In één woord, heerlijk... Parade is voor mij een tijdloos avontuur, zonder saaie of zwakke momenten. Ik kan niet wachten op een deluxe-behandeling van dit album! Kom maar op met al die outtakes uit 85/86!

Fijne, veelzijdige Prince-plaat. Het leek allemaal zo makkelijk te komen bij hem in die periode.

Vond ik zijn vorige album Around The World In A Day al ‘vakantie-achtig’, dan doet Prince er met Parade nog een dikke schep bovenop. Het Provence-sfeertje waar ons hoofdpersonage grote delen van de plaat in wikkelt, is te verklaren doordat Parade dienstdeed als de soundtrack van de tweede Prince-film Under The Cherry Moon, dat een Franse setting heeft. En zo blijft Prince verbazen. Amerikaanse artiesten kijken meestal pas naar het Europese vasteland als er weer getourd moet worden, dat ze inspiratie vinden in onze muzikale geschiedenis komt een stuk minder voor. Parade krijgt op deze manier alvast een persoonlijke, unieke sfeer mee.

Wat we er wel bij moeten vermelden, is dat het desondanks om een enigszins cliché Frans-sfeertje gaat, met veel plechtige strijkers, frivole arrangementen, en smachtende vrouwen die wachten om verleid te worden, het liefst door Prince zelf. Maar is dat erg? Hell no! Parade is een fantastische plaat. De rock-elementen van Purple Rain verdwijnen nog verder naar de achtergrond, de toetsen psychedelische pop van Around The World In A Day worden nog meer naar voor gehaald, en de funk staat droog en strak.

Het album schiet hoogst ongewoon uit de startblokken met vier korte, in elkaar overvloeiende nummers. Ik ga de plaat niet track voor track bespreken, maar haal dit even aan omdat de grootste kwaliteiten van Parade hier al helemaal aanwezig zijn: elk van deze vier nummer is weer anders dan het voorgaande, maar toch passen ze allemaal perfect bij elkaar, en blijven ze ondanks hun korte speelduur moeiteloos hangen. Dit gaat min of meer op voor de plaat als geheel: Parade is heel divers, maar ook heel homogeen qua feel, en kwalitatief gezien bovendien een fenomenale revanche na diens iets onevenwichtigere voorganger (vind ik dan hé ).

Eén van de mooiste een-tweetjes uit zijn oeuvre is wat mij betreft het duo Venus De Milo/Mountains. Het ene een prachtig instrumentaal stuk vol triestheid en de belofte van hoop op lange termijn, het andere een geweldige stamper met een perfecte groove en fenomenaal outro (bedankt Wendy & Lisa, jullie zijn schatten). Twee van mijn favoriete Prince-nummers ooit, voor mij het kloppend hart van Parade, uiteindelijk toch wel één van mijn favoriete Prince-platen ooit. Warner Brothers, waar blijft die deluxe edition?

Waren ze ook van elkaar

Ik kijk er enorm naar uit om ze weer te zien in The Revolution in julie (Utrecht), maar ik vrees dat hier ook wel en streep doorheen gezet gaat worden.

Mooie review weer (en nee, ik ben het niet eens over Around the World in a Day).

Bedenk dan dat Prince begon met het opnemen van de drums voor deze 4 nummers in 1 ruk en daarna pas andere instrumenten.

Ja, dat las ik pas na het plaatsen van mijn review in jouw recensie, heel knap gedaan inderdaad! Wat een geweldenaar

Wat inmiddels is gebeurd...

Was te verwachten. Ik baal er zo enorm van, maar het valt al niet meer op in de lange rij. Wel jammer dat ze het niet verplaatsen. Ook wel begrijpelijk, want wie weet hoe lang dit nog gaat duren.

Ik hou van dit album, zowel van de muziek als van die waanzinnige hoes.
Ja, ik vind het een waanzinnige hoes ja. Ik kreeg de vinyl versie via Amazon geleverd met de 'shirt uit' kant als voorkant (de sticker met tracklist en streepjescode zat aan de andere kant) en gebruik deze iconische foto dan ook als voorkant. Die zou ik nog weleens op canvas aan de muur willen...

Ik had vroeger minder met het nummer Kiss, maar vind hem sinds ik dit album bijna dagelijks in zijn geheel afspeel geweldig.

Heb nog een lange weg te gaan wat betreft het ontdekken van Prince zijn studioalbums, maar deze plaat zal één van mijn favorieten blijven. Ik voel het!

Deze plaat is leuk maar niet zo diepgaand als purple rain of Sign 'o' The Times. De afsluiter is mijn favoriet waarop prince zijn stem fantastisch mooi gebruikt.

Ik vind Purple Rain makkelijker in het gehoor liggen als Parade.