Billy Joel - An Innocent Man (1983)

Waar ik overigens nog wel aanteken dat Joel The Beatles in een hoop van zijn songs duidelijk als referentiekader heeft.

Ik vind 'm bij vlagen qua stem ook op McCartney, maar ook op Lennon lijken.

Een album wat de sound van de jaren 50 en begin jaren 60 met zich mee draagt. Misschien dat het mij daarom niet zo boeit. Ik vind het een vrij oppervlakkig album. Weinig variatie

Prachtige plaat!
Ik vind Careless Talk alleen niet zo, maar voor de rest...
Het mooiste nummer vind ik Leave a Tender Moment Alone met Toots Tielemans.
Wooow!

"An Innocent Man" is een uptempo, opbeurend en opgewekt album van Billy Joel. Op deze plaat staan een aantal grote hits als het titelnummer, maar ook "Tell Her About It" en "Uptown Girl". Nu is die laatste geen favoriet van me, maar gelukkig zijn de andere liedjes dermate beter dat ik me er minimaal aan stoor. Het geluid heeft een rock & roll achtige vibe, vooral ook versterkt door het mooie pianospel van Billy Joel. "An Innocent Man" is voor mij typisch zo'n plaat die lekker wegluistert en na al die jaren nog steeds fris en fruitig klinkt.

Vind over het algemeen hele albums van Joel niet boeiend genoeg, maar dit album kan me wel bekoren.

Leuke sound, en goede popsongs.

De titeltrack vind ik de mooiste track!

Ik heb precies het tegenovergestelde bij deze plaat.

Ik heb deze onlangs van m'n schatje gekregen, samen met een geremasterde The Bridge en het tweede Original Album Classics-setje, maar ik heb geen voeling met dit album.

Misschien ligt dat 'm in het feit dat ik weinig heb met de hier gebezigde genres (doo-wop etc.), maar de wat schelle productie staat me ook tegen en de andere albums vind ik zowel compositorisch als thematisch stukken interessanter.

De opener, Easy Money, vind ik een overkookte rocker waarbij wat bombarie de zwakte van het liedje moet verhullen. De andere albumtracks kunnen me verder ook niet echt boeien.
Blijft over een handjevol singles die alleraardigst zijn, maar niet tot z'n beste behoren.

Frappant hoe juist dit album zo aan het grote publiek appeleert terwijl nauwelijks opgemerkte albums als Cold Spring Harbour, Streetlife Serenade of Songs In The Attic in mijn optiek zoveel meer bieden.

Ik kom hier even op terug.
Dit album is imo een van de minste albums van Billy Joel. Cold Spring Harbor en The Nylon Curtain zijn zoveel beter....

Uiterst succesvol album dat mij wat voorbij gaat. Singles zijn goed, maar daarbuiten voor mij wat mat album. Heb meer met albums als The Stranger en Nylon Curtains. Oh ja...en Storm Front. Beste nummer Tell Her About It en minste nummer Christie Lee

Op Christie Lee, Careless Talk en Easy Money na
telt het album dan ook 7 singles (weliswaar afhankelijk van het land van release).

Dat Christie Lee nooit op single is uitgebracht (en andere nummers hiervan blijkbaar wel) begrijp ik dan weer niet. Zeker voor de Amerikaanse markt een sterk nummer.

Ben een groot liefhebber van Billy Joel. Op een of andere manier draai ik dit album niet zo vaak. Het duurt ook tot The Longest Time voordat het boeiend wordt. The Longest Time is een prachtig nummer en ook This Night kan mij behagen. Naarmate het nummer vordert, wordt het aantrekkelijker. Tell Her About is swingt de pan uit. Ook Uptown Gril is een van zijn hits een is top. Careless Talk is prima en bij Christie Lee bewijst Billy dat hij best een beetje piano kan spelen. Leave a Tender Moment Alone is een typische Billy ballad. Toots maakt het nummer tot iets bijzonders. Keeping the Faith is een vrolijke afsluiter.

Een aantal mooie nummers hoor, maar voor mij een van de minst interessante platen van hem. Te lichtvoetig.

De jaren 80 en Billy Joel, dit was niet direct het meest creatieve decennium van de beste man hoewel elke plaat uit deze periode wel een aantal pareltjes kent. Zo ook dit schijfje, An Innocent Man is een prima song met een lekkere zanglijn. Tell Her About It, een song die ik met de jaren meer ben gaan waarderen. De melodie is eigenlijk onweerstaanbaar. Careless Talk, degelijk maar past er prima tussen. Leave A Tender Moment Alone met good old Toots is een nummer dat op het lijf van Joel is geschreven. Sfeervol, relaxed en met mooie arrangementen omgeven. Er staan echter ook weer een aantal middelmatige nummers op het album. Dat maakt het typisch zo'n 'krenten uit de pap schijf'. Het hele plaatje achter elkaar beluisteren is wat teveel van het goede. Een krappe voldoende derhalve.

De uitstapjes naar soul, jazz en doo wop vind ik net geslaagd, vocaal levert Billy Joel hier zijn beste prestatie.
Dit is - wat mij betreft - het laatste echt goede album van Billy Joel, zijn daarop volgende albums zijn minder en wisselvallig.

Ik heb dat met 52nd Street uit 78' Ook dit was geen klassieker maar was over hele linie genomen nog wel redelijk sterk. Ben het trouwens met je eens dat Joel op vocaal gebied een uitstekende prestatie levert, in vergelijking met zijn werk van begin jaren 70 lijkt hij wel over meer power en inhoud te beschikken.

Geen slecht album en eigenlijk de laatste in de reeks klassiekers die er toe doen. Hierna bleek al snel dat Joel opgebrand was of in ieder geval als artiest op het reservebankje was komen te zitten.
An Innocent Man slaat een luchtige toon aan, zeker vergeleken met het loodzware The Nylon Curtain (1982). Het is alsof hij hier in één keer al dat gewicht van zich af gooit.

Niet slecht, maar zeker niet mijn favoriete album van de artiest. Kundig grossiert hij hier in oude stijl rock, doo-wop en klinkt verrassend vaak als Franki Valli. Luchtig deed het wel goed in dat jaar. Ik denk aan Matt Bianco. Hoe dieper de crisis, hoe vrolijker de muziek op de radio.

Volgeladen met dikke hits die het heel goed deden op de radio in de jaren '80. Billy Joel gedenken als de man van Uptown Girl, dat zou toch wel een beetje jammer zijn. De man had zoveel meer in zijn mars.

Leave a Tender Moment Alone met onze Toots op mondorgel is een favoriete track voor mij op dit schijfje. Originele CD uit 1983.

The Nylon Curtain bleek niet de plaat te zijn waarin de compositorische kwaliteiten van Joel weer tot volle wasdom kwamen, hoewel de plaat wel degelijk enkele prima songs kent. Met An Innocent Man gaat Joel door op de weg waarmee hij met Glass Houses was ingeslagen, wat recht-toe rechtaan pompeuze pop/rock songs opnemen waarbij echter de fraaie overgangen en de mooi gearrangeerde pianostukken grotendeels ontbreken. Leave a Tender Moment bevat echter wel deze sterke elementen en dat maakt het tot de beste song op de plaat. Het titelnummer kan mij ook nog wel bekoren. Daarnaast heeft Tell Her About It iets ontwapenends. Voor het overige moet ik zeggen dat ook dit schijfje mij maar ten dele weet te boeien. De wat plichtmatige rockers kunnen mij niet boeien en Uptown Girl kan mij gestolen worden. Ik moet wel bekennen dat de productie kristalhelder is en tot in de puntjes verzorgd. Derhalve weer een magere voldoende.

Tussenstand:

1. The Stranger
2. 52nd Street
3. Streetlife Serenade
4. Turnstiles
5. Piano Man
6. The Nylon Curtain
7. An Innocent Man
8. Cold Spring Harbor
9. Glass Houses

Een wisselvallige plaat. Hij heeft betere platen gemaakt.

Een flinke stap terug na het vorige album, wellicht niet qua verkoopcijfers maar wel qua songstructuren, spanning en drive.