I'm Your Fan (1991)

Kan iemand me vertellen of deze verzamelaar de moeite waard is?

Zeker, zowiezo zijn de nummers van Leonard Cohen geweldig, maar de uitvoering van de andere artiesten zijn ook leuk, vooral Tower of Song door Nick Cave.

Ik ben wel heel erg benieuwd naar de versie van John Cale van Hallelujah. Ik heb dat nummer nu in 5 uitvoeringen, van Jeff Buckley (de beste), Rufus Wainwright, KD Lang (ook super) van Bob Dylan (live) en van de beste man zelf. Ik ben ook wel benieuwd wat Cave met het nummer heeft gedaan.

Topverzamelaar!!!

That Petrol Emotion - Stories of the Street is kippenvel
David McComb & Adam Peters - Don't Go Home with Your Hard-On is humor
Robert Forster - Tower of Song is het hoogtepunt

Ik vind dit de mooiste versie van Hallelujah, dus dat zegt wel wat!

Inderdaad is dit een topverzamelaar, de beste in zijn soort. Bijna alle vertolkingen zijn geweldig en dat mag ook wel met zo'n cast: Pixies, REM, Lloyd Cole, James, House of Love, Nick Cave et cetera.

Ik sluit me gaarne aan bij de vorige protagonisten, want ja: deze tribute is méér dan de moeite waard hoor!!! Grote en minder grote namen wagen zich aan het werk van Leonard Cohen en brengen het er meestal méér dan goed vanaf... zoals ik hier al meermaals meldde heb ik zo telkens weer mixed emotions als een coveralbum op de proppen komt, maar zoals ik gelukkig ook vaak mag ervaren, wordt in dit geval de artiest allle eer aan gedaan

Met absolute uitschieters NICK CAVE's vertoliking van "Tower of Song" - in een woord: fenomenaal, maar hetzelfde superlatief gaat ook op voor wat JOHN CALE met "Hallelujah" doet - hallelujah, inderdaad! Amai!. Verder is het ook genieten van THE HOUSE OF LOVE met "Who by Fire" (check trouwens ook eens de versie die COIL er ooit van bracht: prachtig!), Ian McCullogh met "Hey, that's no waty to say goodbye" en REM "First we take Manhattan", die dat in geheel eigen REM-stijl brengen...
O ja: "Don't go home with your hardon" van McComb is ook meer dan de moeite

Ach, dat zijn zo wat mijn favorieten, elkeen ander heeft wellicht ander tracks die ie geslaagd vindt, maar feit is: deze tribute-CD is echt de moeite van het aanschaffen waard en is echt wel een eerbetoon aan de grote Leonard Cohen!

I Can't Forget is echt geweldig gespeeld door de pixies

Dat vind ik echt met afstand de slechtste cover die ik ooit gehoord heb..

Die Cale-versie van Hallelujah is wel echt fantastisch.. beter dan het origineel of welke andere versie dan ook.

Waarom poseert iedereen in het cd-boekje met een banaan?

Ik bedoel, mis ik iets hier?

Verder vind ik deze plaat, op het prachtige Hallelujah door John Cale na (inderdaad de beste versie ooit), nogal een bij elkaar geraapt rommeltje, maar ik heb hem eerlijk gezegd nog maar twee keer beluisterd.

Dat is vast een verwijzing naar de hoes van I'm Your Man, waarop Cohen een banaan vasthoudt. Een andere plausibele reden zou ik zo 1-2-3 niet kunnen bedenken.

Verrek ja. Weet je dat ik die plaat in bezit heb, maar dat me dat nooit was opgevallen?

Weer een mysterie opgelost. Bedankt Herman!

Ik vind deze eervolle verzamelaar maar zozo. Misschien ligt het ook hier en daar aan de productie of dat ik de cover zelf niets aan vind; Geoffrey Oryema bijv. Of het dieptepunt van Dead Famous People, wat een boutbewerking.
Her en der hoor je er aan af dat de stem van Leonard nagebootst tracht te worden, maar veel minder overtuigend is. Uitzondering voor R.E.M en Robert Forster die dit niet nodig hebben. Verders zijn de versies van John Cale en The House of Love heel goed geslaagd en weet Nick Cave als geen ander zijn eigen draai aan de Tower of Song te geven.
Over het geheel genomen, luister ik liever naar de maestro zelf. Zijn nummers lenen m.i zich prima voor dit soort eerbetonen. Maar dit I'm Your Fan vind ik wel wat teleurstellend.

Op zich is dit wel een bonte verzameling van covers maar nergens word het niveau van Cohen gehaald. De songs zijn gemaakt voor zijn stem en veel van deze covers zijn niet meer dan slappe aftreksels neemt niet weg dat het wel leuk is om dit plaatje eens te draaien vind vooral Murat met Avalanche erg mooi.
En hoewel ik een groot fan ben van Cave vind ik zijn versie van The Tower of song het allerslechtste wat hij ooit heeft opgenomen. Eigenzinnig ok maar dit is eerder een belediging dan een tribute.

Ondanks wat slappe happen komt het beste voor mij hier op het einde; Nick Cave kwijt zich schitterend van zijn taak, zijn stem is hier ook zo geschikt voor. En John Cale maakt zelfs van Cohen's origineel.... een nog beter nummer!

Lloyd Cole's versie van Chealsea Hotel!
Voorts mogen de uitvoeringen van de Pixies en Nick Cave er ook zijn (zo zou ik Cohen ook uitvoeren als ik dronken was). Had Tower of Song door de Chain hier ook wel op willen zien.

Wist je dat Jeff Buckley deze versie in gedachten had toen hij zijn versie van Hallelujah opnam?

Mijn exemplaar heeft overigens een andere tracklist volgorde....

Geweldige tribute-plaat, met een aantal echt perfecte covers – Lloyd Cole's Chelsea Hotel moet ik even apart vermelden, en Don't go home with your hard-on (prachtige titel trouwens) is ook een hoogtepunt waarmee David McComb en Adam Peters hun vroegere band (The Triffids) gelukkig niet beschamen.

Maar zoals het hoort begint de plaat met het éénnabeste nummer (Who by fire met prachtige zang van House Of Love-baas Guy Chadwick) en eindigt hij met het beste nummer : de cover van John Cale was de eerste keer dat ik Hallelujah hoorde, en nog altijd vind ik zijn versie met afstand de mooiste. (Sowieso ben ik al blij dat ik er überhaupt nog naar kan luisteren na met de X-Factor-versie van Lisa te zijn doodgegooid.)
 

Prachtig tribute, de meeste covers zijn of goed of heel mooi, the Tower of Song van Go Between Robert Forster vind ik veel mooier dan die van Cave, die maakt daar een zooitje van. Cave is 1 van mijn muziek helden bv de cover van Runnint Scared van Roy Orbison is bijzonder mooi van hem. That petrol emotion is mss wel het hoogtepunt.
Tuurlijk staat LC op eenzame hoogte maar sommigen benaderen heb wel met idd 1 uitzondering John Cale die daar de mooiste uitvoering ooit van maakt, maar dat is natuurlijk ook een legende net als Leonard.

Nu ik weer in een Leonard Cohen-bui ben heb ik déze ook maar weer eens opgezet, en het blijft toch een aanrader voor iedereen die de Canadese troubadour een warm hart toedraagt, met voor bijna elk nummer een intrigerend arrangement en steeds een eigenzinnige kijk op wat je met de muziek kan doen (en dat ik daarna ook weer benieuwd ben naar de originelen is een leuke bonus). Na Lloyd Cole's bezoek aan het Chelsea Hotel zit er drie nummers lang een dip in de kwaliteit van de covers, maar vanaf Bill Pritchard herstelt het niveau zich weer, en dan moeten de bruisendste èn de mooiste versies nog komen. Echt een geweldige verzameling.