Black Sabbath - Cross Purposes - Live (1995)

Bagger.
Zo goed als Tony Martin in de studio zingt, zo slecht zingt hij live.
Geen hoge uithalen, niets. Hij verpest deze (laatste) liveplaat van deze sterke 90's line-up van Sabbath.

Jammer, ik had gehoopt op een sterke liveversie van The Headless Cross en Cross of Thorns.

Ik heb deze nooit in een muziekzaak zien liggen, gezien Kingsnake's kritiek kan ik hem ook beter maar niet kopen.
TYR met Tony is wel mijn favoriete plaat.

TYR is geweldig.
Lekker ouwe school Sabbath. Headless Cross is ook niet slecht.

Maar deze liveplaat is gewoon niets.

Ik ben deze plaat nog nooit tegengekomen in een winkel, en ik zou hem denk ik wel kopen omdat ik nou eenmaal fan van Sabbath ben, maar ik denk niet dat deze plaat vaak uit de kast komt.

Ik vind een aantal van de studioplaten met Tony Martin heel erg genietbaar, maar live komt de man meestal niet erg uit de verf, en ik kan er al helemaal niet tegen als hij Ozzy- of Dionummers gaat zingen.
Brr...

Ik denk ook niet dat deze cd nog verkrijgbaar is - hij was indertijd alleen verkrijgbaar in een boxset samen met de video opnames (vhs - weet niet of hij ooit op dvd is uitgekomen daarna). De video had trouwens nog drie nummertjes extra - Neon Knights, Anno Mundi en Mob Rules als ik me niet vergis (hij ligt ergens bij mijn ouders in huis dus niet nagekeken).

Ik vind het overigens op zich wel meevallen met Martin's zang - niet zijn finest hour maar ook weer niet rotslecht. Alleen is het geluid wat hol / dof en is de setlist jammer genoeg drie keer niks. In plaats van nummers als The Shining, Nightwing, Jerusalem en When Death Calls erop te gooien krijg je ALWEER inferieure opnames van de Ozzy songs.

Ik hoop stiekem nog altijd erop dat na Heaven & Hell met Dio - Iommi nog ooit het idee krijgt om hetzelfde te doen met Martin.

Ik ben momenteel aan het luisteren naar dit live-album, ook al om zelf te horen hoe Tony Martin het live afbrengt, want naar verluidt is dat niet altijd een succesnummer geweest. Ik lees heel goed het bericht van Sinner hiervoor en en ik moet hem (weeral ) gelijk geven. Met de zang lijkt het nogal mee te vallen, maar die setlist is niet op het lijf geschreven van Tony Martin.
Als ik nog kan tellen, komen slechts vier nummers hierop van de periode met Tony Martin (I Witness, Psychophobia, Cross of Thorns, Headless Cross), op een totale oogst van vijf studioalbums. Waarom weer diezelfde haast afgezaagde nummers: laat Ozzy zijn nummers zingen, laat Ronnie James Dio zijn nummers zingen en for god's sake laat Tony Martin dan zijn gang gaan uit de vijf prima studioalbums, want die periode heeft een aantal geweldige platen opgeleverd (Tyr, iemand?).
Het geluid is ook dat niet, klink meer als een opgepoetste bootleg en die nummers van de periode Tony Martin, vind ik het best uit de verf komen. Niets van Tyr hierop, een onvergeeflijke doodzonde. Laat Ronnie James Dio maar snel op pensioen gaan, ik blijf hem een goede zanger vinden weliswaar, maar mijn hart en oren gaan meer en meer uit naar Tony Martin. My kingdom, my kingdom voor een liveversie van The Sabbath Stones en Jerusalem en The Lawmaker en...

Awel Sir, wellicht moet u proberen de hand te leggen op de bootleg van het optreden van Sabbath in Wolverhampton in 1990. Dit was een van de eerste dagen van de TYR-tour, en toen stonden Anno Mundi, The Law Maker, The Battle of Tyr, Sabbath Stones en Feeld Good to Me op de setlist, naast The Shining, Headless Cross en When Death Calls. En ook nog wel een paar 'afgezaagde nummers' overigens.

Voor wie overweegt de dvd hiervan te kopen, in dit artikel genoemde unlicensed DVD bevat ondanks de 9 tracks tellende tracklist op diens hoes wel degelijk de komplete 16 tracks als op de vhs! 'tis maar dat je het weet....

Cross Purposes Live - Wikipedia, the free encyclopedia - en.wikipedia.org

Dus als cd tracklist als hierboven plus The Mob Rules, Neon Knights en Anno Mundi.

Elke keer als een album van een Sabbathincarnatie flopte, riep Iommi wel dat dat komt dat het eigenlijk geen Black Sabbath had mogen zijn maar dat dat moest van de platenbaas.

...en dan je setlist voldrukken met Children Of The Grave, Into The Void, Paranoid en noem ze allemaal maar op. Haha. Sommigen hebben je wél door mijnheer Iommi. *wink*

Anyway, leuk om Tony Martin dat eens te horen doen. Wel jammer dat het studiowerk met hem wat onderbelicht blijft. Zo slecht was dat immers allemaal niet.

Met drie songs geschreven in de tijd met Martin (I Witness, Psychophobia en Cross of Thorns) vormt deze live registratie een ode aan met name de periode met Ozzy. Dat is op zich ook niet zo gek aangezien de jaren 70 het decennium betreft die de oude fan gemiddeld genomen het meeste aanspreekt. Desalniettemin wil ik een grote lans breken voor Martin, hij miste simpelweg het olijke imago van Osbourne en Dio kon hij ook niet doen vergeten. Echter met man's stem was en is niks mis. De platen met Tony waren weliswaar minder 'donker' van aard en de producties waren wellicht wat gelikter, echter vanuit vocaal oogpunt deed hij niet onder voor zijn voorgangers. Een plaat als Headless Cross is wat mij betreft onderbelicht en ook onderschat. De perikelen rondom bandwisselingen, de ruzies en het wat conventionele karakter van de platen met Martin maakten dat veel fans afhaakten. Deze live-registratie klinkt niet geheel fris en dat is jammer. Zeker nummers als Psychophobia en Cross of Thorns hadden een beter lot verdiend. Ik wacht trouwens nog steeds op de nieuwe master uitgaven van de platen met Martin, als het goed is zit dat nog in het vat.

Veel gemopper en een lage score bij Cross Purposes Live, waar ik echter niet in meega. Destijds (maart 1995, een jaartje na het concert) niet in de cd-bakken te vinden maar wel in die met videobanden met daarbij de cd. En dat mondjesmaat.

Die tape verscheen in 2010 op dvd maar zonder cd. Die is dan weer op YouTube beland met via die link ook beelden die de officiële release niet haalden, zoals Children of the Sea.
Wat ik hoor, valt me na alle klaagzangen alleszins mee. Alhoewel zanger Tony Martins stem een enkele keer kraakt, hij was kennelijk licht verkouden of iets dergelijks, sloeg hij zich prima door de set. Daarbij vertolkt hij met zijn rauw-hese stem de muziek uit de periodes Osbourne en Dio op een wijze die mij overtuigt. Deze twee voorgangers haalden overigens ook lang niet altijd het niveau van hun eigen studioversies...

Hetgeen negatief is, heeft mijns inziens met vijf andere zaken te maken, voor de audio slechts bijzaken. Een boeiende showman is Martin niet, de setlist bevat te weinig van de albums met hem, het publieksgeluid zit te zacht in de mix wat niet fijn is voor de livebeleving, toetsenist en achtergrondzanger Geoff Nicholls staat onzichtbaar in de coulissen (pas aan het einde, als de groep op het podium afscheid neemt, komt hij in beeld) én bij de aftiteling wordt hij niet eens genoemd.

In zijn biografie Iron Man besteedt gitarist Tony Iommi nauwelijks woorden aan deze uitgave: "In April our gig at the Hammersmith Odeon was recorded and filmed for a video and CD package called Cross Purposes Live, which was released about a year later. I once heard somebody describe it as the most underpromoted release of all time. That’s probably very true, because even I can only vaguely remember it being released," om dan te vertellen dat drummer Bob Rondinelli na deze tour plaatsmaakte voor Bill Ward. Aan alles is dan ook te merken dat de groep weinig bemoeienis had bij deze uitgave.

Positieve slotnoten: omdat Martin mondharmonica speelt, keerde The Wizard van Sabbaths debuut terug in de set. Hartstikke fijn. En hij wijzigde de melodie van Neon Knights een beetje maar deed dat pakkend, waarbij Nicholls' achtergrondzang goed uit de verf komt.

Op Discogs wordt overigens best veel voor Cross Purposes Live gevraagd, het is warempel een collector's item geworden...