Madonna - Like a Prayer (1989)

Richting het einde inzakt? Ik draai de B kant van dit album veel vaker dan A kant. Dear Jessie, Oh Father en Pray For Spanish Eyes (originele titel van deze song) behoren mijn inziens zowel tekstueel als muzikaal tot het beste dat op deze plaat staat.

Hoogtepuntje van de A kant zijn voor mij Till Death Do Us Part en Promise To Try.

De oorspronkelijke cd-release werd voorzien van een los inlegvelletje met informatie over hiv/aids (in dezelfde lettertype die wordt gebruikt voor dit album), met onder andere de zinsnede: "People with AIDS - regardless of their sexual orientation - deserve compassion and support, not violence and bigotry." Hoewel het niets te maken heeft met dit album inhoudelijk, vind ik het lovenswaardig dat zij altijd de ballen had om dit soort statements te maken in een periode waarin het je carrière kon kosten. Heb daar veel respect voor.

Toch moet ik eerlijk bekennen dat ik dit één van de mindere albums van Madonna vind. Ik heb nooit echt de motivatie om 'm te beluisteren. Dit album mist de charme en het speelse karakter dat de drie voorgangers wel hadden en het mist ook het "experimentele" karakter - ik plaats het woord bewust tussen aanhalingstekens - dat vanaf het Erotica-tijdperk volgde. Het voelt allemaal heel... verantwoord.

Met de nummers is op zichzelf weinig mis, maar echt bijzonder is het ook niet. Het titelnummer is een goedgeschreven popliedje en ook 'Pray for Spanish Eyes' is heel smaakvol geproduceerd. Buiten die twee nummers om, doet het me niet zoveel. Ben ook niet zo'n liefhebber van die late jaren '80-sound. 'Love Song' vind ik trouwens een vervelend nummer dat zeurderig gezongen wordt en een hele lelijke melodie heeft. Eén van haar slechtste nummers.

Inderdaad nog niet zo vernieuwend, alleen tekstueel scherper.
Altijd jammer gevonden dat de single remix van Express yourself hier niet opstaat ipv de USA huis tuin en keukenparty album versie. Vooral omdat via Madonna Shep Pettibone top of the bill exposure had

Oh father vind ik prachtig.

Het titelnummer, Promise to Try en Dear Jessie zijn de prijsnummers op dit nogal wisselvallige album. Ook Spanish Eyes en Till Death Do Us Part blijven na al die jaren overeind staan. Maar verder, mwah. Vooral de track met Prince vind ik echt een vreselijk nummer. Twee topartiesten die eindelijk samenwerken en dat krijg je dit.

Begin jaren 90 (ik denk 1990) nam een vriendinnetje me mee naar de Kuip. Het was geloof ik de tour met de die bed scene op het podium. Madonna was altijd goed in wat ophef creëren (alsof Like a Prayer niet genoeg was). Als niet fan was het niet meer dan een leuke avond uit, maar wat ik me gek genoeg muzikaal nog herinner is dat het concert werd afgesloten Keep it together. Misschien omdat het erg lang herhaald werd door de achtergrond zangeressen/ danseressen. Maar ik vind het een lekker nummertje. Dear Jessie heb ik altijd wel een schattig liedje gevonden.
Het album heb ik toentertijd natuurlijk gecheckt vanwege Lovesong. Volgens mijn niet het populairste nummer onder de Madonna fans, maar ik vind het wel geslaagd. Fijn dat ze geen super commerciële oorwurm hebben opgenomen.

Cherish en Dear Jessie vind ik wel aardig. De rest niet. Het titelnummer was destijds goed voor de nodige commotie (Causing A Commotion net wat u zegt) en daar was het Madonna denk ik vooral om te doen. Mede daarom heb ik deze publiciteitsdame niet zo hoog zitten. Veel ambitie, net iets te weinig talent, veel geschreeuw, weinig wol. Slechts mijn 0,02.