Mims - Guilt (2009)

Move (if you wanna) is in ieder geval al heel heel erg slecht

En toch is het een van de betere tracks op het album...

Mims is een rapper uit New York die van de ene dag op de andere wereldberoemd werd met zijn hit This Is Why I’m Hot. Hoewel de track niet van hoog niveau is, werd hij grijs gedraaid in clubs over de hele wereld. De simpele teksten vielen goed in de smaak, omdat ze zelfs met een hoog alcoholpromillage nog makkelijk meegerapt konden worden. Hoewel menig artiest ervan droomt een wereldhit te maken zoals Mims, heeft zulk plotseling succes ook een schaduwzijde. Sceptici zullen beweren dat Mims zijn succes toevallig en eenmalig was. Mims moet met zijn tweede album Guilt bewijzen dat hij geen eendagsvlieg is.

De titeltrack valt op het eerste gehoor goed in de smaak. De oppervlakkige teksten vormen dan nog geen barrière om van dit nummer te kunnen genieten en de akoestische soulvolle beat van Abdul Jamar is een uitstekende binnenkomer. Wanneer het nummer vaker beluisterd wordt beginnen de teksten wat meer te irriteren, maar ze kunnen er nog zeker mee door.

Na een redelijk begin gaat het snel mis. De soulvolle beats lijken de prullenmand in te gaan en daarvoor in de plaats worden kitscherige beats uit de kast gehaald. Het soort beats dat dagelijks aan de lopende band wordt gemaakt zonder een greintje creativiteit. Zoetsappige keyboard melodieën zijn dan ook meer regel dan uitzondering. Het enige dat Mims met de veertien nummers op zijn album bewijst is dat hij eigenlijk niet kan rappen. Zijn teksten zijn inhoudelijk leeg en de woorden worden met weinig kunde en passie overgebracht op de luisteraar. Titels als Love Rollercoaster, Move (If You Wanna), Be My Hustla en Makin’ Money weerspiegelen feilloos de inhoud van de tracks en daarmee ook het tekort aan passie waarmee de rapper te werk is gegaan. Wat de muziek nog erger maakt is dat de kitscherige producties en dito teksten worden aangevuld met jankerige refreinen van tweederangs zangers. Hoewel gezang niet per se een negatieve factor hoeft te zijn, is al op het eerste gehoor duidelijk dat Mims zijn refreinen niet aan deze artiesten had moeten delegeren.

Naast de titeltrack is Rock ’N Rollin de enige track die sporen van creativiteit vertoont. Samen met Tech N9ne probeert Mims in elke zin de naam van een rockband te verwerken. Soms klinkt dit geforceerd, maar vaak ook gewoon vermakelijk: “You find me at Linkin Park, with Motely Crue//You say you know the what, but you do not know The Who//Pay attention, you can miss it if you Blink 182//And me, I’m the one, just like I’m U2.” De beat past goed bij de rock-inhoud door het frequente gebruik van slashgitaren.

Ondanks de laatste track heeft Mims over het algemeen met Guilt de plank volledig misgeslagen. De rapper had een kans om te bewijzen dat hij niet slechts eenmalig een hit heeft weten te produceren, maar dat hij langer aan de top zou kunnen blijven. Helaas lijkt Mims met Guilt nu klaar voor een vrije val. Op enkele uitzonderingen na zijn de tracks één voor één inspiratieloos. Mims wekt op geen enkel nummer de illusie dat hij echte passie heeft voor zijn vak. De raps klinken tweedehands en de producties zijn zo onorigineel dat ze zijn te verwarren met duizend anderen. De gastartiesten bestaan voornamelijk uit zangers en voegen niets positiefs toe. Men zou zelfs kunnen zeggen dat ze de kuil voor Mims alleen maar dieper maken. Volgens Mims heeft hij verschillende redenen om Guilt te voelen, maar hij zou zich vooral schuldig moeten voelen omdat hij voor deze plaat geld vraagt.

Bron: hiphopleeft.nl

geweldige clip en vind het nummer helemaal niet slecht.. wellicht een toevalstreffer de rest wat ik van hem heb gehoord is ronduit bagger