Tori Amos - Little Earthquakes (1992)

Nog steeds verreweg de beste Tori Amos cd.

Zo'n mooi album is dit. Me And A Gun en Silent All These Years zijn voor mij de hoogtepunten. Tori. O+.

Absoluut de beste van deze dame ! De opvolgers hadden toch altijd wel een paar zwakke broeders (sorry Tori: zusters) ertussen staan.

Winter is echt een prachtig nummer, meer ken ik hier niet van.

De hele plaat is geweldig en prachtig. Gewoon kopen. Hij kost overal 9 euro tegenwoordig.

Altijd fijn om Tori op de radio te horen. maar een hele ceedee wordt me een beetje teveel. jeugdsentiment 2.5

Met name het begin van de plaat is geweldig, met Crucify, Precious Things en het prachtige Winter als hoogtepunten. Daarna vlakt het wel iets af, maar misschien heb ik wel hetzelfde als mikey; een overdosis Tori kan ik (nog?) niet aan.

3,5 ster.

Little Eartquakes, tot nu toe voor mij (ik heb nog maar 4 albums in bezit..) haar masterpiece.

Ik vind Mother het meest bijzondere nummer. Gaat het over heimwee? Ik weet het niet, maar de tekst doet me wat. En haar pianospel... echt betoverend.

Crucify heeft sprookjes-achtige stukjes. En Winter mag ook als hoogtepunt gezien worden. Verder ben ik weg van de opbouw van Precious Things, spannend nummer.

De rest is ook erg goed. Echt een heerlijk album om te luisteren. De dag na een zware uitgaansnacht is Tori Amos de enige artieste die ik kan blijven luisteren.

THE GOLD EXPERIENCE*

Van 'Winter' krijg ik echt kippenvel. Als mijn vriendin zo kon zingen als Tori Amos, hoefde ze nooit meer te praten. Dan zou ze van mij zingend door het leven mogen gaan

Samen met 'Boys for Peel' het beste wat ze heeft gemaakt. Moest ik kiezen, zal het deze zijn. Louter hoogtepunten. Eigenzinnig meisje wat eerst een soort 'rock-babe' moest gaan worden. Ze is gelukkig haar eigen koers gevaren en Ellen Amos is gelukkig helemaal haarzelf op deze CD. Top !!

Ik vind winter het beste nummer ooit gemaakt. Elke keer terug krijg ik kippenvel, en dat vind ik fenomenaal. Prachtig nummer. Voor de rest is de cd ook nog heel goed. Nee, geen slecht woord over deze cd en hij krijgt dan ook een top 10 plaats van mij.

De muziek is geweldig maar ook de teksten laten zich lezen als poezie, vooral de tekst van Mother is goed. Lekker de cd beluisteren met het boekje met de lyrics erbij

Mijn lievelingsnummer is "Crucify". Wat een geweldig mooie muziek, het hele album is een beauty. Kippevel.

Love it!

-4-

Dat vind ik ook het mooiste nummer! Zeer mooie cd dus die 102de plaats is zeker verdient!

een van mijn favoriete platen aller tijden! Zeker Toris mooiste, hoewel ik de 2e ook nog heel mooi vond. Daarna wordt het toch steeds minder, of juist meer vh zelfde!

Maar deze eerste is een pareltje, eigenlijk vind ik hem vh begin tot het einde mooi en verveelt hij nooit.

Haar laatste platen bv heb ik het na een stuk of 5 nr's wel gehad en slaat al snel de verveling toe, deze plaat echter doet nog steeds naar meer verlangen.

Ik heb ook een paar live cd's uit die tijd en die klinken ook echt fantastisch!

Gewoon 5 sterren!

Een fantastisch album, zoals bijna al haar albums dat zijn. Tori is een deel van mij en mijn leven.
Maar ik maakte pas kennis met haar en haar muziek dankzij Cornflake Girl van het album Under The Pink.
Mijn favoriete nummer is en blijft Winter. Zo lief, zo mooi, zo diep....
Eigenlijk zou dat nummer in de Top 100 Allertijden moeten staan (als dat nog bestaat :S).
Ondanks mijn 5 sterren voor dit album is dit niet haar beste album. Boys For Pele en The Beekeeper en From The Choirgirl Hotel zijn mijn 3 favoriete albums.

Uiteraard 5 sterren!

Mooie rij stemmen, Cornflakegirl.

'Winter' en 'Silent All These Years' raken me diep (zullen ze ook altijd blijven doen), zo breekbaar....
Prachtig excentriek album, Tori Amos ben ik in korte tijd enorm gaan waarderen, ik ben zelfs een grote fan geworden!
'Crucify' blijft ook nog steeds goed, evenals 'Precious things' (gedurfte briljante tekst), 'Leather' (krachtig, leuke pianobegeleiding en tekst). Ik heb met elk nummer wel iets.

'Under The Pink', 'Boys For Pele' en' Little Earthquakes' zijn Tori's beste albums naar mijn mening.

4,5*

Een heel aangrijpend nummer vind ik toch wel het acapella gezongen 'Me and my gun', over haar verwerking nadat ze werd verkracht door een 'fan' die haar een lift aanbood, ten tijde van 'Y kant Tori read' periode.

Dit nummer wordt jammer genoeg nergens genoemd, maar het is eigenlijk een album met louter hoogtepunten.

In de categorie vrouwelijke singer/songwriters is Tori Amos een van de betere. Ik heb niet zo enorm veel met het genre, maar hier staan toch wel een paar pareltjes op.

Winter en Crucify staan in elk geval als een huis. De rest zit muzikaal zeker goed in elkaar, maar een heel album lang kost me toch wat moeite om uit te zitten. De beste nummers zitten wat mij betreft sowieso al in het begin. Het muzikale niveau blijft hoog, dat zeker, maar echt heel boeiend vind ik het slechts bij vlagen.

Ik twijfelde even om hem een halfje te verhogen naar 4*, maar ik laat hem toch nog even op 3.5* staan.

Silent all these years, mother en crucify zijn prachtig, maar worden afgewisseld door steeds nummers die je net zover de lucht inzwiepen. Je wordt eigenlijk langs een galerie snoepliedjes geleidt Tori staat op eenzame hoogte in haar muziek. Jammer dat de laatste platen het niveau flink is gekelderd. Maar ik twijfel niet aan haar talent in elk geval.

Ik heb ooit een keer iemand dit album aan geraden, en ongeveer een jaar later vertelde weer iemand anders mij dat ik hier eens naar moest luisteren; bleek dat hij dit album kado had gekregen van die gene die ik ooit dit album aan prees.
Grappig.

Ik vind winter echt een prachtig symbolisch nummer. Je kan de tekst van zoveel kanten benaderen. Een nummer over opgroeien, volwassen worden, dood.. iedere zin kan zoveel kanten op. Dit nummer klopt gewoon, het staat echt als een huis

Deze CD is schitterend.
Maar door de rauwe en ongepolijste emotie en muziek van dit album blijft Little earthquakes een geweldig debuut. Nooit eerder heb ik een cd gehoord waar ik ieder nummer goed van vond. Zelfs niet van een willekeurige verzamel-cd. Winter, Cricify, China, Silent all These Years, Little Earthquakes, Precious Things, Leather... stuk voor stuk zijn het juweeltjes. Tevens wordt het je als luisteraar meteen duidelijk dat niemand zo mooi en goed emoties kan beschrijven als dat Tori dat doet.

Kate Bush was in de jaren '80 een grote favoriet van mij. Het sprookjesachtige, het mysterieuze sprak me aan (zie ook mijn commentaar bij enkele van haar albums).
En begin 1992 was daar tussen alle grunge-geweld een domineesdochter genaamd Tori Amos die me aardig deed denken aan Kate Bush. Waar de laatste albums van Kate steeds meer aan spanning moesten inleveren, daar stond Tori opeens in de schijnwerpers met een album die net zo fantastisch klonk als het oude werk van Bush met diezelfde spanning en avontuur.
Voor zover de vergelijking met Kate Bush, want al snel bleek dat Tori Amos geheel op zichzelf stond en niet meer afgeschreven kon worden als kloon (waar ik het overigens ook nooit mee eens ben geweest).

Op opener Crucify wordt al snel duidelijk dat Amos een domineesdochter is in het van religie doordrenkte nummer dat ook op single verscheen. Hierin vraagt ze zich af waarom ze zich elke dag weer kruisigt voor haar geliefde.
Het is een prachtig nummer waarin de piano een dominante toon voert. Zeker in die tijd was het een verademing om dat te horen in alle door gitaar gedomineerde muziek. Tori Amos was de vrouwelijke tegenhanger van de macho gitaar grunge. Maar nergens lieflijk of teder: deze dame had ballen.
Girl is een mooi popnummer die halverwege een schitterende 'bridge' in het nummer kent. Verder valt de zang hier op: van smachtend tot fluisterend en daarbij is de instrumentatie wonderschoon.
Ook op Silent All These Years speelt piano de hoofdrol. Wie Tori Amos wel eens live aan het werk heeft gezien weet dat ze één met haar instrument is: ze kronkelt er omheen en dat is in dit nummer ook hoorbaar. Ze kruipt helemaal in het nummer (die ze steevast haar little girls noemt).
Dit is dus die sprookjeachtige pracht die ook een Kate Bush kan laten horen. Ik meen dat het haar eerste single van dit album was. Het orkest ondersteunt de piano overigens wederom formidabel; nergens weet het nummer te verzanden in overdadige bombast.
Precious Things kent een fantastische tekstregel: 'so you can make me cum, that doesn't make you Jesus'. Ook in dit nummer speelt het geloof dus een rol.
Ik zei al dat Tori ballen had en op dit nummer vind ik dat ook voelbaar. Hier en daar klinkt het soms ronduit agressief zonder daarbij aan raggende gitaren en donderende drums te moeten denken.
Een fantastisch hoogtepunt van dit album is het nummer Winter dat we inmiddels wel als Tori-klassieker kunnen benoemen. Hier zingt ze over de sexuele bewustwording van een jong meisje en doet dat door winter-metaforen te gebruiken.
Het nummer klinkt ook snijdend en scherp.
Happy Phantom kent een jazzy-feel. Hierdoor komt het wat luchtiger over en geeft het ons luisteraars even tijd om op adem te komen. Hier komt de humoristische kant van Amos naar boven.
Voor mij persoonlijk is China het absolute hoogtepunt van dit album, sterker: het behoort tot mijn favoriete 3 Tori Amos nummers! Opvallend denk ik, omdat vele fans dit juist één van haar mindere nummers vinden.
Misschien is het kitsch-gehalte iets te hoog, ik weet het niet, maar wat ik wel weet is dat het mij de adem ontneemt en dat ik helemaal door de sfeer in dit nummer opgeslokt kan worden en soms lukt het me zelfs wel wat traantjes te laten (mits in de juiste bui natuurlijk).
Leather ('I can scream as loud as your last one'): volgens Amos is de kerk verantwoordelijk voor het wegnemen van passie. Ik quote: 'Religie scheidt het lichamelijke van het geestelijke, koppelt lust los van liefde, en scheept de gelovingen op met frustraties'.
Dit nummer is behoorlijk sexueel gekleurd en toont de kracht aan waarmee Amos te werk gaat.
Mother leunt wederom op het schitterende pianospel. Het zijn dit soort nummers die live altijd weer een hele zaal tot zwijgen weet op te leggen. Tori + piano = enorme kracht. Dit nummer bewijst die stelling.
Tear In Your Hand is dan weer wat meer pop en zorgt weer voor een moment om te herstellen van het toch wat zware Mother. Op dit nummer horen we ook wat meer instrumenten langs komen, het is niet alleen maar piano wat de klok slaat.
Me And A Gun is het meest opvallende nummer van dit album en niet alleen omdat het a capella vertolkt wordt. Tekstueel gezien is het ronduit schokkend: het is een innerlijke monoloog van een vrouw die verkracht wordt door een lifter die ze heeft opgepikt. Ze bedenkt allerlei dingen om vooral afgeleid te worden van de afschuwelijke daad. Zelf is Amos ooit ook in een auto verkracht en dat maakt dit nummer extra pijnlijk, je durft er haast niet naar te luisteren, zeker ook door de manier waarop ze dit zingt.
Titelsong Little Earthquakes sluit het album hemels af (let vooral op het haast mantra-achtige "Give me life. Give me pain. Give me my-self again"). Hierop komen een hoop elementen van dit album samen en vormt het mede daardoor een prachtig einde van een prachtige cd.
Met dit debuut sloot ik Tori Amos in mijn hart als zijnde mijn favoriete vrouwelijke artiest naast Kate Bush en Joni Mitchell.

( Eric, Waarom heb je eigenlijk alleen mannen in je top 10? Ik zie nergens een Kate of een Tori )

Lijkt me duidelijk: omdat mannen betere muziek maken.

Kate en Tori hebben in mijn top 10 gestaan en zweven nu in de top 20