Mssr Renard
Redelijk normale songs en een normale band die erg zijn best doet een redelijke bop-plaat neer te zetten, en dan die vreemde Roland Kirk met zijn fluiten en driedubbele saxofoons erover heen. Tja, je ziet het al op de hoes. Hij speelt zelfs neusfluit op deze plaat.
Het is gek, het is vreemd, het is grappig, maar echt goed is het nergens. Roland Kirk moet uitkijken dat hij niet het lachertje van de jazz wordt. Maar het is wel stoer dat hij zijn eigen, gekke weg zoekt.
Overigens een goede drummer (Walter Perkins) en goede pianist (Harold Mabern) op deze plaat.
Hay Ro is trouwens een gave ultrasnelle be-bopper.