De La Soul - The Grind Date (2004)

Halfje vanaf. Rock Co. Cane Flow is de enige echt goede track op deze plaat. Verder vind ik Shopping Bags juist irritant dankzij een tenenkrommend refrein. De beat vind ik ook niet bijster geniaal (al helemaal niet voor Madlib begrippen!). Dieptepunt is Flava Flav op Come on Down. Misschien wel slechtste De La track ooit.
Daar tegenover staat een heel aangename titeltrack, het al genoemde heersende Rock Co. Cane Flow, een paar mooie dillabeats en ook Church vind ik een fijne track.
Drie sterretjes vind ik meer dan genoeg.

Ik vind die beat voor Madlib begrippen juist wel geniaal, omdat het niet echt als een Madlib beat klinkt. Pakte me gelijk vanaf het begin en vind het echt een heerlijk nummer! Stoor me ook helemaal niet aan het refrein.

Come On Down is idd de minste, en dat komt bij mij ook door Flava Flav, kan sowieso niet naar hem luisteren. Irritante stem en geschreeuw van 'm altijd, bah

Lekker album, kan me tot nog toe niet zo ergeren aan de refreintjes. De producties hier zijn trouwens heerlijk.

Leuk album. Heb hem ooit blind gekocht vertrouwend op de naam De La Soul maar was toen een beetje teleurgesteld. Nu kan ik het album wel wat meer waarderen.

Gaaf album hoor. Iets minder die typische De La Soul van vroeger, maar anderzijds zonder moeite een album dat nu nog boeit. De track met MF Doom is natuurlijk gruwelijk, heerlijke Jake One beat. Wel een paar matigere tracks dan op hun eerder werk.

Holla at ya boy @ nummer 28: Muziek >> Toplijsten en favorieten >> Hip hop: top 50 MC's (gemiddelde score van 5 bestaande lijsten)

Hmmm 'k heb er gemengde gevoelens bij. De jongens van De La Soul verliezen hun eigen stijl nooit en die zal me blijven aanspreken, maar de productie laat naar mijn mening toch wat te wensen over. 'k Stoor me vooral aan de repetitieve hoge tonen die gebruikt worden in Shopping Bags (die cowbell? serieus?), The Grind Date (sampletje stoort me mateloos, hoezeer ik me ook op de plugs tracht te focussen), en No (dat jingletje... nee. echt, nee.).

'k Deel de mening van de meesten wat betreft Come on Down. De intro geeft je 'n goed beeld van wat je voor de rest van't nummer te wachten staat. Dit is werkelijk een muzikaal dieptepunt in de discografie van De La Soul. 't Lijkt wel alsof ze 'n minder begaafd kereltje mee laten schreeuwen in de mic omdat ie 'n wedstrijd gewonnen heeft ofzo. Raar gedoe.

Maar goed, genoeg slecht nieuws, op naar't goeie:
*de Intro is très dope, eens hij ingekickt is;
*als Spike Lee (wtf) uitgeluld is heb je aan Churcheen pracht van een track, m'n persoonlijke favoriet van't album;
*Op He Comes rijmen de jongens op een lekkere beat. Echter na Posdonus en Dave relaxed hun ding te horen doen klinkt Ghostface misschien een beetje gehaast en gestresseerd. 'k Weet dat het z'n stijl is maar toch, chill out ghost, damn.
*It's Like That is zéér smooth, een streling voor 't oor;
*'k Heb altijd al 'n beetje een voorliefde gehad voor Common en de (over)expressieve wijze waarop ie zichzelf uitdrukt, dus Days of Our Lives vind'k ook wel goed te pruimen.
*Rock Co. Kane Flow is af. Valt gewoon niet veel over te zeggen buiten wow.

Drie en een half.

Pff, het moet 2008/2009 zijn geweest toen een leraar van de middelbare school die mijn zusje les gaf deze cd gaf, gebrand zelfs nog. Dit omdat ik altijd deze muziek op standje concert had in mijn oordopjes, maar als we elkaar tegenkwamen ook een praatje aanknoopten en het standaard in 1 minuut over oude hiphop ging. Ik mag nu best toegeven dat hij me een hoop leerde. Rock Co. Kane Flow zorgde ervoor dat ik deze cd niet kon stoppen met draaien, helaas was lang niet het hele album van kwaliteit. Toch een aantal mooie nummers, Rock Co. Kane Flow als uitblinker, en een mooie herinnering. 3*. Toch bedankt, Bart

Beetje onderschat werk van De La Soul. Erg van genoten om deze weer wat draaibeurten te geven. Eigenlijk alles wel tof, Rock co. kane flow als uitschieter. Die track met Flava Flav vind ik irritant.