Silversun Pickups - Swoon (2009)

de band heeft zojuist een nieuw album aangekondigt en staat geplant voor 8 mei ben zeer benieuwd ben zwaar onder de indruk van swoon en carnavas

heck of the woods gaat hij heten trouwens (:

ja ik zag het ook. met het oog op de tracks die ze uitbrachten voor record store day denk ik dat dit een iets rustiger album zal worden. Wel met de typische SP sound, maar misschien iets minder distortie en wat meer nummers in de trant van Rusted Wheel. Lijkt me in ieder geval goed als het nieuwe album ee nieuwe wind brengt. Swoon, hoe goed ook, was weinig vernieuwend en misschien wel een tikkeltje gemakkelijk t.o.v. Carnavas.

Neck Of The Woods is de titel van het nieuwe Silversun Pickups album. De eerste single Bloody Mary verschijnt 26 maart.

Stukje humor: mijn broertje hoorde "The Royal We" voor het eerst en dacht dat het een geweldige nieuwe single van Roxette was... Na hem eerst heel hard te hebben uitgelachen, vond ik later toch dat hij een punt had; die zanger lijkt inderdaad op Per Gessle... hahaha
Nou niet allemaal over me heen buitelen, vond het wel een lollige om de werkweek mee te beginnen...

Absoluut niet verwacht dat ik dit tof zou vinden, maar heb het na ontdekken vorige week al meerdere malen van voor naar achter afgespeeld. Heerlijke plaat. Ik vind het bij tijd en wijlen klinken als een 'volwassen Mew', als je begrijpt wat ik bedoel. 4,5*

Heb deze weer eens uit de kast gehaald. Met name de eerste helft is fantastisch. The Royal We marcheert heerlijk voort naar een geweldige climax. Eigenlijk hebben de meeste SSPU nummer dat wel, zo'n euforisch moment waarop je even vergeet dat je muziek aan het luisteren bent. In dat opzicht doen ze me altijd sterk denken aan Smashing Pumpkins in hun beste tijd. Die kunnen dat gevoel ook bij me teweeg brengen. Even vrij van de zwaartekracht en al het andere wat ons aan de grond houdt.

Ik ben ook Neck of the Woods wat beter gaan waarderen recent. Eigenlijk is het hele oeuvre van deze band indrukwekkend en zeer goed herluisterbaar over tijd. Ook het debuut gaat er nog altijd in als koek.

Erg goed album, denk wel hun beste zelfs. Growing Old Is Getting Old is een geniaal nummer, zo ontzettend goed.

Ik hou van de momenten waarop Brian Aubert de longen uit zijn lijf schreeuwt, maar ondertussen gewoon zuiver en goed blijft zingen. Fantastisch! Vooral in There's No Secrets This Year vind ik dat heerlijk.

Sowieso vind ik dit een erg sterk album. Dit is alternatieve rock zoals ik dat het liefste hoor. Het klinkt allereerst verdomd lekker, maar is nergens plat of simpel. Sterker nog: de composities vind ik over het algemeen behoorlijk interessant en hier en daar aardig ingewikkeld en tegendraads.

Nummers van Silversun Pickups hebben bij mij altijd wat tijd nodig om te groeien, omdat ze in eerste instantie wat chaotisch overkomen. Als ik de nummers vervolgens wat beter ken en de composities wat beter zijn doorgedrongen zie ik pas in hoe goed ze eigenlijk zijn.

Lekker klinken doet deze band eigenlijk altijd. Dat is op Swoon niet anders. Ik vind het wel jammer dat ze op ieder album een paar rustige nummers zetten die al snel wat zeurderig overkomen. In dit geval heb ik het over Draining en (in mindere mate) Catch and Release.

Silversun Pickups is in korte tijd uitgegroeid tot een van mijn favoriete bands. Deze band lijkt alles te hebben wat een alternatieve rockliefhebber zich maar kan wensen. Ik blijf deze band volgen.

Op There's No Secrets This Year na vind ik de rest maar flauw in vergelijking met hun uitstekende debuut. Doet me denken aan Cherub Rock trouwens. Growing Old en Panic Swittch zijn ook nog ok.

Valt toch wat tegen vergeleken met debuutplaat. Beste tracks hier: Growing Old, Panic Switch en Catch and Release.

Beter had ik niet kunnen verwoorden. Exact de essentie waarom ik deze worp van SSPU dan ook zo goed kan waarderen (wat van de hun overige werk niet kan gezegd worden).

Heb dit album aangeschaft op grond van Growing Old Is Getting Old en Panic Switch en gisteravond beluisterd. Onderwijl ook even de recensie op allmusic gelezen, wat een nogal zuur verhaaltje was over dat het in alles op de Smashing Pumpkins leek, zonder ze te evenaren. Vreemd, die recensent had vast een off-day of zo. Toen hier de boel even doorgelezen en hier blijkt men het ook voortdurend over Smashing Pumpkins te hebben. Vreemd, Smashing Pumpkins zijn immers stom en dit is leuk (overwegend althans). Maar serieus, ik hoor echt erg weinig van die gelijkenis. De vergelijking die Pinsnider met Per Gessle trekt, snijdt al een stuk meer hout in mijn oren.

Enfin, die twee al bekende nummers sprongen er wel uit, we zullen op termijn eens kijken of er nog wat meer komt bovendrijven.

Fantastisch album vind ik dit. Een nummer als The Royal We grenst bijna aan perfectie. Wat een emotie verpakt in geweldige melodieën en een uiteindelijk haast schreeuwende zanger, terwijl dit qua compositie ook nog eens een heel knap nummer is. Kippenvel all over the place. Maar ook andere nummers hebben deze kwaliteiten, panic switch is ook een van mijn favorieten.