Stendeck - Sonnambula (2009)

Na een ochtend lang kippenvel zet ik maar voorzichtig in met 5 sterren

Wat een heerlijke plaat, en wat een ervaring vanochtend! Bij de eerste draai al kriebels over m'n rug, kippenvel van top tot teen en zelfs waterige ogen.. En dat op m'n werk. De vorige platen wisten me totaal niet zo te pakken zoals deze. Het is typisch weer Stendeck, maar voller en warmer. Melodieën staan wat meer op de voorgrond, en de harmonieuze melodieën die op zijn vorige platen vaak voor een prachtige climax zorgde, zijn hier op het hele album aanwezig. Dit hele album lijkt 1 grote climax..

Ben benieuwd hoe deze overeind blijft na meerdere beurten, heb er nu 3 op zitten, en vind hem heerlijk. Als een plaat me zo weet te roeren, kan ik niet minder dan 5 sterren geven.. Hopelijk blijven ze staan!

Ja, ik ben er nu al over uit: deze is nog beter dan Can You Hear Me Call, echt geweldig! Later meer van mijn kant, maar dit is super GOED. Dat intro nummer, hmmm, dat is't niveau van het hele album. Eind van het album: een roes die je hebt bij het afsluiten van een mooi feest. Tot zo ver even mijn snelle berichtje.

Direct 4,5*

ps. de nieuwe van Keef Baker valt in't niets met deze.

WAT EEN PLAAT

De vergelijking met Keef's nieuwe is inderdaad snel gemaakt, en de winnaar is ook snel gekozen! Is dat trouwens een citaat van mij onderaan je post?


Man man man.. "Every Time I Try to Reach You, You Just Fade Away"

gaaf! jullie maken me erg benieuwd!

Die berichten klinken goed ja! Mooie hoes ook overigens.

Daar gaan we achteraan!

Voor wat hoort wat. Voor een goed album hoort een recensie. En over wie gaat het dit maal? Zijn naam is Stendeck en hij is een elektro muzikant uit Zwitserland. Zijn aangemaakte Wikipedia pagina doet vertellen dat hij een zeer bezig bijtje is in de industrial muziek scene. Op zich kan ik me daar wel wat bij voorstellen met zijn vorige release: Faces. Deze plaat was rouw, hard, en kon eerlijk gezegd weinig sympathie, lees: gevoel bij mij op halen. Ik kreeg er geen feeling mee. Dit in tegenstelling tot zijn release dáár weer voor: Can Your Hear My Call? Een fijn uitgebalanceerd album met mooie melodieën en fijne beats. Ik heb er een aantal keer naar geluisterd, met plezier welteverstaan. Maar toch, een echt grote artiest is Stendeck nooit voor mij geworden tussen Gridlock en Near The Parenthesis. Dit zijn nog steeds mijn favorieten op het gebied van de IDM en glitches, maar sinds deze week mag daar iemand bij staan: Alessandro Zampieri met zijn album Sonnambula. Ik had totaal geen verwachtingen van deze man. Dus aan gezet en geluisterd. Something Special is Going to Happen, is precies de juiste vertaling voor het eerste nummer. Ik kijk nog eens naar de hoes van dit album en denk direct aan kleurige bloemen die wild uit de grond schieten. Op deze bloemen liggen waterdruppels die fel blinken in de zon. Ja, zo klinkt het ongeveer. Het klinkt cliché maar na zonneschijn komt regen: na Faces komt Sonnambula. Het is een understatement om te zeggen dat het om 'mooie melodieën' gaat, en daarmee ligt de nadruk dan ook sterk op de meervoud van het woord melodie. Wat je hier hoort zijn zo veel mooie melodie-lijnen door elkaar heen! En niet alleen het eerste of tweede nummer. Nee, het hele album door! En als je van ruigheid houdt ben je hier ook niet op het verkeerde adres: in een nummer als Lullabies from the Cliff by the Raging Sea wordt je hard van de vloer getild door de beats die rap tempo langs je heen vliegen. Met veel inbeeldingsvermogen weer een titel waarbij je een hele voorstelling in je hoofd kan maken. It Must Be Heaven kent alle voorgenoemde elementen die dit album zo goed maken, en wordt begeleidt door een vaste maar haperige sample. De muziek is niet alleen oppervlakkig door een computer gemaakt, nee Piano, Synthesizer en Gitaar zijn ook aanwezig, en alleen maar ten goede, gewoon precies goed, precies fijn gebruikt. In Admira And Bosko komt de piano voor het eerst naar voren. Het klinkt direct heel oprecht en emotioneel. Het middenstuk van dit prachtige album is meer ambient geörienteerd denk ik. Vast een rare conclusie, want het zijn natuurlijk ook de beats die de muziek zo drijven. Over drijven gesproken, in Every Time I Try to Reach, You Just Fade Away wordt je niet van de grond getrokken maar getild. Zacht en langzaam glijdt je weg. Een dichte waas dat 'harmonie' heet neemt je mee. Different Exotic Forms of Ligthning and Collateral Atmospheric Phenomena wil ik ook noemen om twee redenen: het hypnotiseerende 20KHz geluid (zo hoog ongeveer) en de opbouw van het nummer, een abstract concept dat steeds voller wordt. Ja, en dat Stendeck goed met titel is heb ik nu wel duidelijk gemaakt, maar met Safari in the Blue Tails Cockatoo's Garden krijg je ook echt zo'n heerlijk vrolijk gevoel van zon, zomer, zee. Onbezonnen blijdschap door die vrolijke noten en kinderlijke melodie lijntjes. Die vrolijkheid gaat stevig door in Broken Hearts Carillon (steviger) en mondt uit op Happy Little Children Playing on the Cherry Tree. Prachtig teder nummer. Nostalgische en warme klanken, het mag geschaard worden onder de minimal piano geloof ik. Opeens komt deze term in me op: modern klassiek. Stendeck is een componist en anders wel de dirigent. In An Autumnal Afternoon in the Family's House hoor je zonlicht dat gebroken wordt door regendruppels op kleurrijke blaadjes en wat daar op volgt is prachtig: Sonnambula (Don't Worry It's Just a Dream) is de mooiste afsluiter die ik ooit gehoord heb op een IDM album. Ruizige ambient dat de definitie en essentie van het woord euforie is. Prachtig. Ik val niet zo heel snel voor een album in de IDM/glitch hoek. Vaak komt dat door herhaling, saaiheid, kopieerzucht met oude samples en emotieloze composities. Met Sonnambula heb ik een instant klassieker gevonden. Een plaat die zo kan meten met Formless van Gridlock en Go Out And See van Near The Parenthesis. Heel misschien nog wel beter. Ik denk van wel eigenlijk. En of originaliteit nou een belangrijk of onbelangrijk punt is wanneer het over Sonnambula gaat; één ding is zeker, dit is een schatkist vol met goud, edelstenen en alles wat nog meer mooi is en glinstert.

5,0*

Had het niet beter kunnen verwoorden.. Dit is zo'n album, waarbij je het draaien, de neiging krijgt om je stemlijst opnieuw door te nemen, om zo'n beetje alle electronica releases een halfje, of meer, omlaag te zetten. Mensen meer lof! Voor wie hem niet kan vinden (of wie gewoon lui is).. pmtje is voldoende (binnen nu en 3 dagen.. )

KampF maakt mij benieuwd

Nou Kampf hij is klaar

Net een luistersessie gehad met zweet op de rug! Photoshop geopent, nieuw canvas, cd aan, verstand op 0 en gaan.. In de laatste minuut gesigneerd en zie hier, Sonnambula op canvas. Mijn review

http://sketches.vincearts.com/stendeck.jpg
En een HR http://sketches.vincearts.com/stendeckHR.jpg

Wow, super nice! Mad skills voor speed photoshoppen, zoals ik van je gewend ben Deze recensie is als een avontuur die van links naar rechts steeds drukker, voller, en meer spectaculair wordt. Mooi!

Ja, ik ben ook benieuwd geworden! De twee voorgangers boden leuke elementen maar hadden een beetje een matige beats-waves verhouding. Die elementen leken niet zo goed afgewogen, waardoor beide albums me - ondanks hun grote potentiaal wegens mooi scherp geluid - niet zoveel deden. Maar deze berichten doen mij vermoeden dat dit nog even van een andere orde is

progressive idm
maar wel hele fijne, eindelijk weer eens een echt goede idm-release.

Ik heb ff de myspace site gecheckt en als ik bij de 4 nummers die heb geluisterd al direct kan voorspellen wanneer een nieuw geluidje er in gaat komen kan ik niet anders zeggen dan dat dit niet aan mij besteed is.
Dit klinkt echt te simpel.
Opbouw bestaat uit om de 4, 8 of 16 maten een nieuw geluidje of loopje. En dat is het zo ongeveer wel.

Recensies zijn wel heel geweldig. Ga er achteraan

jah dat bedoelde ik ook met progressive idm, soort van tiesto die eens experimenteel wil zijn. desalniettemin is het wel gewoon een hele lekkere plaat, en dan heb ik daar zelf niet zoveel problemen mee.

Ohh er zit bij mij niet een diepere gedachte achter dan dat het mij erg kut klinkt hoor. Loopjes over elkaar leggen, tsja...boeiend, NOT!!!!

Tja Sietse. Hoewel je in persoon aardig overkomt, weet je soms veel te bot te zijn op internet. Alsof je de muzikale waarheid in pacht hebt. Met de inhoud van loopjes en de combinatie van kun je ook nog een oneindige variatie maken en de interpretaties van luisteraars blijven ook nog altijd oneindig. Dat je relatief meer ziet in een stijl met minder beperkingen of complexere mathematica eraan ten grondslag is best, maar dan kun je het ook met enige empathie brengen tegenover mensen die heerlijk enthousiast over iets zijn. Juist wanneer artiesten zich beperken, leidt dit vaak tot ontzettend mooie resultaten denk ik. Een mens kan sowieso niet iets moois (af)maken zonder z'n palet te beperken. Terug naar het album. Ik ben ook benieuwd.

liefhebber van The Field toch?

Ik heb dit album natuurlijk wel binnen het genre genomen. Je mag hier geen drone ambient of reggae verwachten, nee dit is IDM zoals al jaren gemaakt wordt. En binnen dit genre heb ik eindelijk weer eens een plaat gevonden die enorm mooi is. Like I said, of het origineel is doet er niet echt toe voor mij

Oneindige variatie hoor ik toch niet in die nummers op myspace.
Beperkingen is niets mis mee, maar laat het dan niet de beperking zijn van geen opbouw en inspiratie. Want dat zijn beide dingen die ik hier mis.

Tja, waarom een album gaan kraken in uit een genre wat je toch al niet meer ligt. Zo kan kan ik ook nog wel een paar gemiddelde's omlaag helpen.. Daarbij, waarom een album gaan ontleden op techniek, uitvoering en standaardprincipe's, denk niet dat hier het idee is geweest om een vernieuwend orgineel stukje muziek neer te zetten en ik denk dat je dat ook bijna niet mag verwachten: dan zou het album wel onder een synoniem uitgebracht worden. Zorg vooral niet dat je het hele album te pakken krijgt, ik kan je verklappen dat er om de 4, 8 of 16 maten een nieuw geluidje of loopje aanbelt, het zou je alleen maar teleurstellen..

Originaliteit heb ik het toch niet over. En ik verwacht van een plaat als deze geen drones en geen ambient, maar als je iets IDM gaat noemen dan verwacht ik daar wel iets meer van dan 100% telbare loopjes terug te horen.
Ik ben blij dat ik terug mag grijpen naar de oudjes van Autechre, Einoma, Telefon Tel Aviv en het betere werk van Mouse on Mars (want die hebben toch ook wat draken van platen gemaakt) (om gewoon ff wat name dropping te doen).
Bij dit soort platen blijf ik bij mijn al wat langere rond zwevende gedacht...IDM is blijkbaar dood.

Als je een plaat met loopjes wil horen die het bij mij wel goed doet raad ik aan om eens naar Susumu Yokota - The Boy and the Tree te luisteren.
Duidelijk opgebouwd vanuit loops, maar wel veel meer doordacht en duidelijke nagedacht over opbouw in de muziek, nl. niet voorspelbaar tot op de maat.



Ik snap echt niet dat jullie het niet horen hoe voorspelbaar de nummers op de myspace pagina zijn die ook op dit album staan. Daar hoef je geen muzikant voor te zijn.

Ik ga helemaal niet stemmen, want ik het album niet geheel gehoord.
Door de myspace pagina word ik niet getriggerd tot verder luisteren.


Origineel hoeft het van mij niet te zijn, want dat zijn zoveel plaatjes die ik leuk vind niet.
Enige inspiratie mag van mij echter wel terug komen, en dat mis ik hier. En dan ben ik nog niet eens aan het ontleden, want als ik dat moet gaan doen dan zal mogelijk mij waarde oordeel nog veel erger zijn. Het is iets dat ik meteen hoor.
Vooral bij electronische muziek valt dat op en zal ik daar ook vrij snel over vallen. Ik vind het nl. niet leuk als dansbare muziek mij als hapklare brok wordt afgeleverd.
Ik zoek iets meer dan dat, diep gang. Iets om te ontdekken.
Anders kon ik net zo goed popmuziek gaan luisteren, want dat heeft ook ongeveer de diepgang van een schoteltje.

En dan nu het album luisteren.

Ik wil Luister ervaringen! Recensies!

Laat dat liever aan de liefhebbers over Vind het gemiddelde zo wel leuk staan eigenlijk..

En op aandringen van Kampf nog een vluggertje  "Lullabies Fromt the Cliff ... (minus the raging sea)

Er is ook diepgaande popmuziek, veronderstel ik

Je bent toch niet van mening dat alleen mensen die iets leuk vinden op een album mogen stemmen heh? Toch? Hoop ik? Alsjeblieft, ahh toe?

Bij wijze van...
Ik doel met name op het niveau Britney Spears enzo..

Ik geef een luisterervaring en er wordt meteen gezeurd omdat die niet conform de rest is...

EDIT: zo ik heb hem speciaal voor je aangevinkt als mijn mening

Daarmee doe je het begrip pop wat mij betreft net zo tekort als je electronicblikveld te beperken tot pakweg DJ Tiësto... maar goed, da's een andere discussie natuurlijk.

Zelf ben ik wel benieuwd naar deze plaat. Ik vind 'Can You Hear My Call' wel een prettig luisterbaar plaatje, dus zal me hier binnenkort eens aan wagen.