Beastie Boys - Licensed to Ill (1986)

Ik denk dat ik het 14e nummer mis.

Nee wel nummer vind je niks bedoelde ik

Misschien mis ik toch niet zozeer een nummer ( ) maar een beetje de urgentie, het is nogal speels allemaal. En dat is aan de ene kant juist één van de sterke punten van de Beasties, zichzelf niet zo serieus nemen. Een erg goede eigenschap overigens voor muzikanten, vind ik.

Dus als ik hem één keer draai, vind ik eigenlijk elk nummer grappig, leuk of echt goed. Maar na een paar beurten wordt dit minder en dat maakt dus het stukje wat ik mis om vijf sterren te geven.

Dat zal het zijn dus wat ik mis.

Wat ik bij vele hip-hop platen die afstammen uit de jaren '80 zijn de monotone beats die er worden gebruikt. Nu ligt dat meer aan het feit dat men toen niet in het bezit waren van het apparatuur die we nu kunnen gebruiken. Maar hier vervelen de monotone beats eigenlijk nooit. Hun tekst zit vol met puberale grappen en worden op een leuke manier gebracht. Ik behoor ook bij de groep die niet echt houd van geschreeuw, maar hier voelt dat totaal anders aan. De hoogtepunten van dit album zijn de volgende nummers; de klassieker 'Fight For Your Right', 'Girls' en 'No Sleep Till Brooklyn'. We beginnen met een vier.

Grappige plaat. Uit mijn jeugd.

De rockers Fight for your Right en Brooklyn zijn alleraardigst en het springerige Girls is echt wel leuk.

De rest vind ik maar middelmatig.

Dit album stamt uit m'n geboortejaar en heb ik enkele jaren terug gekocht op basis van de classic status. Staan ook echt harde klassiekers op natuurlijk, maar ben niet zo'n Beastie Boys fan eerlijk gezegd. Vind het vaak te schreeuwerig.

Opmerkelijk weinig berichten over het gebruik van bekende samples. Zo dacht ik even When The Levee Breaks opgezet te hebben aan het begin. En de rif van She's Crafty, van welk nummer is dat ook alweer (ook van Led Zeppelin)?

Wiki is je vriend.

Ik wou net zeggen.

Was voor mij (onbedoeld) de kennismaking met rap. Kocht de plaat voor Fight For Your Right, en had dus eigenlijk een stevige rockplaat verwacht. Tja, dat heb je als je iets koopt zonder voor te luisteren wat in die tijd gebruikelijk was. Maar gelukkig was het geen tegenvaller. Hoewel rap nog steeds niet mijn favoriete muziek is, heb ik het mede door dit album leren waarderen.

Luister nu met regelmaat naar old-school (hardcore) rap, zoals de Osdorp Posse die toch erg zwaar tegen de Beastie Boys en met name dit album aan leunen.

RIP Adam MCA Yauch
Alweer een legende die overlijdt in de hiphopwereld

2e albums dat ik van de heren luister... het is niet echt mijn stijl...

RIP Adam

Guilty pleasure en jeugdsentiment. "License to Ill" is een aanstekelijke en opzwepende cross-over tussen rock en hip-hop. Als ik het na al die jaren terug hoor komen sommige stukken wat kinderlijk over, maar daar prik ik met gemak door heen. Eigenlijk stoort het me nergens en blijf ik het leuk vinden om naar te luisteren. Nog steeds knap is het hoe de Beastie Boys al die samples ogenschijnlijk soepel integreren in de liedjes. "She's Crafty", "Fight for Your Right" en "No Sleep Till Brooklyn" zijn mijn favorieten. Vooral die laatste is een topper. Heerlijk hoe er toegewerkt wordt naar die overstuurde en freaky gitaarsolo aan het einde. "License to Ill" blijft bij mij nog steeds hetzelfde gevoel oproepen als destijds, en dat vind ik toch wel wat waard.

De combinatie prominente, zware elektrische gitaarriffs en hiphop kan gruwelijk misgaan, zo bewees Eminem kortgeleden nog maar eens met zijn nieuwe nummer. Maar het kan ook goed uitpakken. Dit is de speelde hardrockplaat van hiphop, lekker energiek no-nonsense spul dat uit zijn voegen barst van het plezier en de passie. Een soortgelijk geluid heb ik verder nooit gehoord, 99 Problems van Jay-Z komt misschien een beetje in de buurt. Dat komt misschien ook omdat je je vingers al heel snel brandt aan dit soort beats (ik haal nogmaals Eminem aan) en de unieke vocalen van deze drie heren er natuurlijk perfect bijpassen. Een origineel en eigenzinnig album, waar wat mij betreft ook wat op af te dingen valt (Girls vind ik bijvoorbeeld niks), maar dat als geheel goed werkt. Lekker plaatje!

Zelfde producer: Rick Rubin. Zijn collega destijds, Def Jam-baas Russell Simmons, vertelt in de documentaire "The Show" hoe ze dat unieke geluid produceerden: door slechts korte stukjes van gitaarriffs te samplen en dat staccato over de beats te zetten.

Ja, dat wist ik. Rubin heeft overigens nog meer hiphop geproduceerd. Toffe gozer

Zet de plaat net voor het eerst (in mijn leven) op. Eerste wat door de boxen knalt is inderdaad John Bonhams drum sound! Lekker hoor! (ik lees nu dat dit van Black Sabbath is, maar het had net zo goed van Zep's When the levee breaks kunnen zijn)

Uiteraard kende ik de singles al, en die zorgen altijd voor een feest!

Wat ik nu hoor klinkt ook aardig, en in het verlengde van de singles die ik ken.
Ben zelf niet zo van hiphop, maar dit kan ik wel waarderen. Je moet wel een bepaalde stemming hebben om deze plaat op de zetten vind ik. En het volume moet dan op maximaal!

Natuurlijk hoor je bij het intro Bonzo. Alsof Bill Ward zo kon/kan drummen. Led Zeppelin komt nog voorbij bij "She's so crafty" (stukje uit The Ocean). Er wordt aardig gebruikt gemaakt van rock samples, waardoor een nummer nog wat substantie krijgt. Zonder, zoals bij "Pal Revere", is het resultaat toch erg dun te noemen. Led Zeppelin heeft trouwens nooit iemand aangeklaagd wegens het gebruik van samples van Zeppelin. Ze weten zelf wel dat ze dat niet kunnen maken, als je de historie van toch wel ettelijke Zeppelin nummers kent. Dat siert ze.

Dit album vond en vind ik nog altijd erg lekker: de geweldige beats & samples, de hier erg goed werkende combi van old skool hip hop & rock en natuurlijk de enthousiaste raps van the Beastie Boys.

Geen slecht nummer staat op Licensed to Ill. Fight for Your Right to... Party heb ik honderden keren gedraaid, maar hij blijft zo goed. Maar ook Rhymin & Sealin', The New Style, Slow Ride, No Sleep 'till Brooklyn & Paul Revere zijn errug goed. Oh ja, ook de hoes is cool.

Geniaal met samples gewerkt, ze komen vaak ook uit onverwachtse hoeken. Tof album, fijne raps en scratches.

Favorieten zijn "She's Crafty",
"Girls" ,
"Fight For Your Right" uiteraard,
"No Sleep Till Brooklin", doet me altijd denken aan de Nederlandse versie, Osdorp Posse - Geen Slaap Tot Osdorp.
"Paul Revere", superbeat!
en "Brass Monkey"

Ik gooi er een hele ster bij. Na een paar keer luisteren ga ik dit toch wel een erg fijne plaat vinden. Ik moet wel in de stemming zijn op die volume knop lekker open te trekken en deze LP op te zetten. Maar als het dan zover is, is het toch wel een heerlijk album!

Beter dan ik er eerder over dacht! Lekker dat zo'n plaat kan groeien!!

Edit: ik zie dat ik 22-10 bijna hetzelfde schreef... in ieder geval standvastige mening, maar nu vind ik m iets leuker dan toen

Deze kornuiten nog eens zien optreden in de Jaap Edenhal in Amsterdam. Run-DMC in het voorprogramma. Poison in het publiek. Een memorabel weekend.
En met een gastoptreden van een Slayergitarist kan dit album voor mij sowieso niet kapot natuurlijk, hij prijkt hier dan ook in de vinylcollectie. Logisch.

Unieke beelden van de Beastie Boys bij tv-optreden in 1984.
Sta-link
Onvoorstelbaar dat deze jochies paar jaar later een van de best verkopende debuut/rap-platen zouden uitbrengen

Zeker een vrij goed album, en zeer goed voor een debuut. Maar ik vind dit album niet zo goed als bijvoorbeeld 'Hello nasty' (het enige rap-album die ik op deze site 4,0* of hoger heb gegeven).
Beastie Boys is een van de allerbeste rap-acts die ik ken (vind ik).
Mijn favoriete tracks op dit album zijn: 'Fight for your right', 'Girls' (die ik wel grappig vind) en 'Rhymin & stealin'. In deze laatst opgenoemde plaat is echter wel een sample te horen van een oudere Black Sabbath-nummer: 'Sweet leaf'. Wel goed gedaan.
Misschien nog een feitje voor de muziekliefhebbers: in 'Time to get ill' is een sample van 'Down on the corner' van Creedence Clearwater Revival te horen.

Leuk om te weten, heb deze zomer een zware CCR-Periode gehad

Ik denk dat ik deze Licensed to Ill toch nog naar 4* ga verhogen

Heb alle platen van hen in huis en deze heb ik altijd beoordeeld als goed maar
wel als de minste van al hun albums. Vanaf Paul's Boutique zijn deze mannen alleen maar in stijgende lijn gegaan met 4 meesterwerken op rij.

Maar nu ik deze gisteren en vandaag heb herontdekt naar aanleiding van de 30ste verjaardag valt ie toch echt wel heel goed.

De opening en finale van Rhymin' & Stealin' is gewoon schitterend met die scheurende gitaren erdoor.
She's Crafty is nog steeds een heerlijke track met die kleine effecten en nagenoeg perfecte flow tussen de 3 MC's (iets wat ze later nog meer zouden perfectioneren)

Girls, Fight for Your Right & No Sleep Till Brooklyn zullen wellicht de classics van dit album blijven en dat is 3x terecht. Vooral No Sleep Till Brooklyn blijft na al die jaren ongemeen hard, catchy en hilarisch, de clip bezorgt me nog elke keer een grote grijns

Hold It Now, Hit It, Brass Monkey & Time to Get Ill zorgen voor een mooi einde van een album dat nergens inzakt.

Ooit noemde ik Licensed to Ill bij een andere album van hen de beste puberale grap die er ooit is gemaakt, daar neem ik geen woord van terug.

van 3,5* naar 4*
Rest in Beats MCA

Die clip van Fight For Your Right. Legend. Leuk plaatje trouwens met samples van o.a. Led Zeppelin (Levee, Ocean), dat kon toen nog. En jeugdsentiment. Heerlijk.