Iced Earth - The Dark Saga (1996)

Iets minder dan de voorgaande albums, maar dankzij nummers als the last laugh en a question of heaven de moeite waard voor iedere heavy metal liefhebber

" I died for you" en "Hunter" zijn absolute toppertjes.

Slave to dark, en Hunter zijn voor mij de beste nummers. Iced Earth in haar glorie dagen.

Eddie, ik kom er achter dat ik het best wel vaak met je eens ben.

Met Type O Negative op 2 in je top tien is dat ook niet zo verwonderlijk. Maae het viel mij ook al, er zijn een aantal user waarmee ik erg op een lijn zit, onderandere jij, altijd leuk.

Prachtig album. Hunter steekt er wel met kop en schouders bovenuit.
4.5*

krijg echt kippevel van dit album! iced earth op z'n best!! 4.5

A Question of heaven, kan geen genoeg krijgen van dat nummer Verder: topplaat!

Sorry jongens, maar ik vind dit een nogal matig album. Het openingsnummer beukt wel lekker, en I Died For You is ook wel prima, maar de rest weet mij niet bij de strot te pakken. Van de zang ben ik overigens ook niet echt onder de indruk. Alweer blijkt dat power metal en conceptalbums (ik heb op veel sites gelezen dat dit een conceptalbum is) niet echt mijn ding zijn.

Vind ik hun beste album, en ben verbaasd van zo weinig stemmen dat deze band krijgt, want ze zijn toch wel te pruimen.

Inderdaad, en over de combinatie van Barlow's stem en Schaffer's riffs zou ik een opstel kunnen schrijven als het zou moeten. Wat Mart daar zei over conceptalbums, vond ik eigenlijk opvallend, want voor mij is het concept net de lijm die het hier samenhoudt en het zo nog een haarbreedte vóór Something Wicked This Way Comes plaatst.

Gebaseerd op het verhaal van The Spawn (the comic).

Schaffer was (voor het een hype werd) altijd al een groot liefhebber vancomics.
Days of Purgatory (de heos althans) is weer gebaseerd [op de comics van Chaos.

Wel een vrij goed album. Ben me alleen nog even af aan het vragen welke Iced Earth nu de beste is. Deze plaat heeft een aantal vrij goede nummers die gewoon staan. Alleen jammer dat ze allemaal zo verschrikkelijk kort zijn. De meeste gaan helaas niet over de 4 minuten heen. A Question of Heaven is echt een geweldig nummer. En The Hunter en I Died For You zijn gewoon de beste van de plaat, waarvan de laatste me erg doet denken aan Melancholy. 5*

Ik lees bij de verschillende albums (Dark Saga en Something Wicked) dat men niet weet welke nu daadwerkelijk beter is,

In mijn geval is dit, The Dark Saga. Wat een schijf. Al de beukende riffs en de rustigere varianten (I Died for you) en het bombastische A question for heaven maken dit een Top Cd. Nu wil ik echter niet zeggen dat Something wicked dit niet te bieden heeft.

Bij Something wicked vind ik de mindere nummers van de cd minder dan de mindere nummers op deze CD.

Vandaar dark saga 4,5*
something wicked 4*

Altijd handig. Dat heb ik zelf dus met Something Wicked, daar vind ik de betere nummers van die cd beter dan de beste van deze cd. Maar ze zijn gewoon allebei goed.

Niet zo goed als het vorige album Burnt Offerings. Tevens had dit album véél meer draaibeurten nodig, voordat ik 'm pas echt op waarde wist te schatten.
Blijft nog steeds een prima metal-album overeind staan. Een concept-album wat draait om het Spawn-hoofdpersonage uit de bekende comic-strips van Todd McFarlane.
Nummers als "Dark Saga", "Violate", "Hunter", "Vengeance is Mine" en "A Question of Heaven" zijn behoorlijk sterk te noemen.
Al met al een degelijk album die zeker de moeite waard is.

Iced Earth koos op The Dark Saga voor een minder kwaadaardig geluid dan op de twee voorgangers. Ofschoon je met het Spawnverhaal best wel iets kwaadaardigs kunt maken. Het is dan ook meer een gevoelsmatig iets van mij.

Eigenlijk valt na 3 nummers al op dat Jon Schaffer dit keer, anders dan op de riffgeoriënteerde voorgangers, een stel bondige nummers heeft geschreven met een duidelijke kop en staart. Anders dan de Dat maakt het inkomen in het album wel gemakkelijk. Tevens zorgt het ervoor dat het allemaal direct vertrouwd klinkt. Ook is er wat bombast ingeleverd.

De nummers zijn wel weer lekker afwisselend allemaal. Dark Saga opent nog wat voorzichtig. Met I Died For You krijgen we direct een toffe metalballade voor de kiezen. Daarna kunnen we met het opruiende Violate onze schedels eens flink laten zwiepen.

Matthew Barlow voelt zich als een vis in het water met het materiaal. Vooral in het geweldige Vengeance Is Mine komt zijn stem schitterend tot zijn recht. Let eens op de dictie in de coupletten. Dat is Barlow op zijn best.
In het emotionele Question Of Heaven laat hij zich weer van zijn meest gevoelige kant zien.

De fantasieloze leadgitaar is eigenlijk het enige wat mij een beetje tegenvalt. Maar dat is dan ook iets waar practisch elk Iced Earth album mee kampt.

The Dark Saga is een prima Iced Earthplaat waar iedere traditionele metalliefhebber wel iets mee zou moeten kunnen.

Nooit geweten dat dit een conceptplaat is. Sowieso diep triest dat er een conceptplaat wordt gemaakt van een stripfiguur. Que muziek is deze vrij goed, maar zeer zeker minder als voorganger Burnt Offerings.

Waarom is dat triest? Concept albums moeten over literair hoogstaande dingen gaan?

Of over de boosaardige geest van een dood meisje dat jaren later herboren wordt waardoor De Zeven Zwarte Ruiters weer eens op pad moeten om daar een eind aan te maken.

No offence Spock. Abigail is ook een toffe plaat

Eén van de weinige metalplaten die zo diep gaat bij mij. De gortdroge productie en het snaregeluid, maar ook het dikke bas-geluid geven het een heel eigen karakter. Typische Morrissound-studio-geluid. Maar dat past goed bij de ideëen van Schaffer.

Ik kan me nog herinneren hoe omver geblazen ik was door de groovy benadering van het genre en de stem van Matt Barlow. De echte/oude fan had trouwens al kennis mogen maken met Barlow op Burnt Offerings. Maar deze Dark Saga is veel meer to-the-point, door de kortere en duidelijke songstructuur.

The Dark Saga is geen slecht album. Er zijn zelfs een flink aantal nummers die ik graag los opzet (The Hunter, The Last Laugh, Slave To The Dark en A Question Of Heaven), maar na de twee fenomenale voorgangers, valt het vooral op dat de productie duf is, de ritmesectie wat laveloos speelt en Barlow bij vlagen vooral... krachteloos klinkt. De nummers hebben grotendeels een standaard-couplet-refrein-couplet-refrein-solo-refrein opbouw en klinken gewoon vrij laveloos. Daarnaast valt het op hoe lichtjes een album met een dergelijk duister concept klinkt. Ik mis gewoon de klik bij wat men in teksten probeert uit te leggen met de daadwerkelijk gebeurtenissen. I Died For You is dan wel een publieksfavoriet, ik ben er nooit fan van geweest. Het moment dat Al Simmons terugkeert uit de dood om zijn geliefde Wanda in de armen van zijn beste vriend, met een dochter, te zien terwijl hij zijn ziel verkocht om weer bij haar te zijn, is in de comics een vrij dramatisch moment. Met dit nummer is het gewoon... meh. Violate is een geforceerde poging om thrashy en ruig te klinken, maar slaagt er ook niet in om me echt te betrekken in de gebeurtenissen.

Dit werkt wel bij The Hunter dankzij het glorieuze refrein en het fenomenale A Question Of Heaven. Spawn's vervloeken van God komt hier prachtig tot uiting in het duet tussen het engelenkoor en Barlow. Dit is tevens het eerste moment (nou ja, misschien buiten de aardige uithaal in het begin van Slave To The Dark) waarop Barlow echt even los mag gaan. Zijn uithaal aan het einde tijdens de 'why won't you let me die?' wekt iedere keer kippenvel op en krijgt in de juiste gemoedstoestand tranen in mijn ogen.

Dit verhelpt echter niet het probleem dat The Dark Saga gewoon niets heeft van de genialiteit van Night Of The Stormrider en Burnt Offerings. Enkele losse songs buiten beschouwing gelaten, is het gewoon niet meer dan 'aardig'.

Voorlopige tussenstand:
1. Burnt Offerings
2. Night Of The Stormrider
3. Iced Earth
4. The Dark Saga

Is dat even een koude kermis... Na geniaal geweld van Night Of The Stormrider en Burnt Offerings in The Dark Saga ondergedompeld te worden. Dat het wat anders zou worden, wist ik wel, maar het lijkt wel alsof alle kracht, alle frivoliteit en vakmanschap uit de band gezogen is. Dat het simpeler is geworden is op zich geen slecht teken, maar deze tien tracks variëren van slaapverwekkend tot 'wel aardig'. Ik ben werkelijk verbaasd over het hoge gemiddelde dat zelfs Night Of The Stormrider naar de kroon steekt. De songs zijn erg simpel qua opzet. Het aantal vlammende solo's is op één hand te tellen. De bassist en drummer zijn gedegradeerd tot achtergrondfiguren. barlow klinkt vaak flauwtjes. A Question Of Heaven is het beste wat The Dark Saga te bieden heeft, maar het kan zelfs niet op tegen het minste nummer van de vorige drie platen.


Tussenstand:
1. Burnt Offerings
2. Night Of The Stormrider
3. Iced Earth
4. The Dark Saga

Ik vind het wel een vermakelijk album dat vooral erg sterk begint en eindigt. Ik vind de vocalen prima. De productie is wat slapjes. Maar dat mag de pret niet helemaal drukken. Vermakelijk album vooral.

Misschien wel mijn favoriete studio album van Iced Earth, vooral de eerste 4 nummers zijn echt geweldig, net als de rest, want hij zakt nergens in en heeft een constant niveau tot het einde toe! Misschien wel het meest toegankelijke album van hun.

Nu kende ik het album "something wicked ....." al wel maar dat was dan ook het enige bekende van Iced earth. Laatst dit album maar even op me in laten werken en het is een heerlijke plaat! De stem van Barlow heeft in mijn ogen iets magisch. Een prima album met voor mij 3 uitschieters : I died for you, The Hunter en A Question of heaven. Die laatste had even tijd nodig om te bezinken maar blijkt echt een parel te zijn!
Een nummer als Violate heb ik dan weer niks mee.

Hmm. Valt deze me na al die jaren wat tegen. Misschien om dit één van mijn eerste wat hardere metalplaten was, dat ik deze in mijn herinnering zo gaaf vond? Maar dat klopt niet, want ik luisterde inmiddels al naar death en thrash.

Het is een aaneenschakeling van jank-ballads en wat mini-thrashers, die tekort duren. Ik heb niet geteld maar volgens is het aantal riffs op deze plaat onder de 10. Het aantal gitaarsolo's onder de 5.

Ik was fan van de comic Spawn, speelde (drumde) zelf in een power/thrash-band en we luisterden naar Blind Guardian en Iced Earth voor inspiratie. Maar nu ik deze zo terugluister, vind ik hem ongeïnspireerd klinken met veel te veel gothic- en emo-invloeden.

Opvallend is wel dat zodra brulboei Barlow bij de band kwam, de kwaliteit van de muziek steeds meer afnam. Er staan nog wel wat bangers op de plaat hoor; zoals Violate, Hunter en Vengeance is Mine.
Maar het emotionele einde van A Question of Heaven was in mijn herinnering een climax, maar dat hoor ik er eigenlijk nu niet meer in terug.

Het is ook veel te veel een studioplaat, met een wat zielloze sessiedrummer. Nee Burnt Offerings is een classic, deze niet.