Zion I - The Take Over (2009)

Van de gelekte tracks word ik niet blij Wel een vette cover.

zeker een prachtige cover, moet de gelekte nummers maar eens opzoeken.
Devin the Dude doet mee.

en brother ali!!!

Hoop niet dat ie zo tegenvalt als Heroes In The City Of Dope

Hopelijk wordt dit weer een plaat van het niveau zoals op de albums True and Livin', Mind Over Matter en Break A Dawn. Ik ga het in ieder geval checken als het uitkomt.

Idd, nu ook weer DJ DJ .

Zion I...? wat een troep zeg.
Leuk voor in de top 40, maar het vervult lang niet verwachtingen die ik had. Het lijkt soms wel op jaren 80 hip-hop...van dat soort electronische invloeden over de beat. Het is ook erg simpel gerapt...hmmm ik moet maar afwachten hoe dit album wordt...

Het ziet er naar uit dat dit een van de grote teleurstellingen gaat worden. Klopt het dat deze plaat pas 17 februari uitkomt?

Edit. op de site van Gold Dust staat 26 januari.

Net voor de eerste keer geluisterd.. dikke teleurstelling. Dit is niet meer de Zion I van Mind Over Matter, Deep Water Slang 2.0 en True & Livin. Beats met veel elektronische invloeden,.Ik heb Amp Live op andere albums fantastisch werk horen leveren, hij kan beter dan dit. Ook Zion is niet erg in vorm.

Van de track met Brother Ali kan ik trouwens wel genieten.

*Zet Mind Over Matter op*

Dit album is, zoals ik verwacht had, inderdaad niet al te best; zowel Amp Live en Zion kunnen het ooit gehaalde niveau niet meer halen. Het resultaat is een album waar ik maar met moeite maar naar kan luisteren en ergernissen zich soms in hoog tempo opstapelen. Dat Zion I wat meer house/electronic invloeden wilde in hun muziek wist ik, op The Take Over vind ik dit vaak een vervelende toevoeging. Zion heeft weinig inspiratie gevonden en komt met voor zijn doen toch met zeer matige raps. Daarnaast wordt een enkele keer de stemvervormer toegepast (om zijn stem lager te laten klinken) en ook hier kan ik me dan aan ergeren. Staat er dan helemaal niets goeds op dit project? Jawel hoor: Caged Bird Pt. 1 is een prachtig nummer mede door de bijdrage van Brother Ali, ook de track Coastin' vind ik goed (op dit laatstgenoemde nummer vind ik de house invloeden wel erg fijn het hoge vrolijkheidsgehalte bevalt me wel).

Hou hiphopleeft.nl in de gaten voor de recensie .

Wilde eigenlijk beginnen aan Zion I met deze plaat als introductie, maar na het horen van de al eerder gelekte nummers en de bevestiging dat de rest ook ongeveer zo is laat ik deze plaat mooi links liggen en check ik binnenkort de eerdere platen van het duo.

dat lijkt me een goed idee. Van deze plaat kan ik je de track met Brother Ali wel aanraden, Caged Bird Pt. 1 is tot nu toe mijn favoriete track van het jaar.

Vind dat ook geen geweldig nummer, vrij zwak zelfs. Beat is erg standaard en ook de drums e.d. zijn dat.

Check Mind Over Matter en True & Livin'.. allebei zeer goeie albums.

Ja, dat vind ik ook een van de betere tracks. En het pam papappapam refrein op 'Peppermint Patty' vind ik ook nog leuk.

De rest bestaat grotendeels uit afschuwelijke nummers door de vervelende uptempo beats. Zoals ik al verwachtte is het album niet veel soeps.

Zion I, het duo bestaande uit producer Amp Live en rapper Zion, brengt al zo’n tien jaar albums aan de man. Daar tussen zat het album True & Livin', dat door de liefhebber van undergroundhiphop met open armen werd ontvangen. Het bekendste kenmerk van de heren is het maken van relaxte muziek die vol met zomerse invloeden zit. Met het nieuwe schijfje, The Take Over, hadden ze op voorhand beloofd een andere weg in te slaan, door meer met electronic en house invloeden te gaan werken.

Al snel blijkt dat dit een niet al te succesvolle formule is: de elektronische invloeden vermengd met de vaak te aanwezige drum klinken goedkoop. Neem een nummer als Geek To the Beat. Hier wordt gebruik gemaakt van stemvervormers, een hard afgestelde drum en daaroverheen is ook nog eens een techno beat te horen. Kortom: veel verschillende geluiden die niet lekker op elkaar aansluiten; het is allemaal teveel van het goede.

En Amp Live gaat vrolijk verder met te drukke producties, ook het nummer DJ DJ wijkt niet van het concept af. Opnieuw klinken er stemvervormers en wederom zijn deze vermengd met een snelle elektronische productie. Op zich is daar niks mis mee, ware het niet dat er nagenoeg geen variatie in zit en de paar klanken die het bevat tot vervelends aan toe herhaald worden. Rapper Zion heeft besloten mee te gaan in het lage niveau van de producties en laat dus een slechte indruk achter. Hij rapt in een laag tempo en komt ongeïnspireerd over, tekstueel gezien kan hij het niveau van de vorige albums dan ook niet meer halen: “Boom Bap music blood is running to my veins, never been afraid, ain’t scared to make a change.”

Had Zion I de goede formule van weleer maar onaangepast gelaten, dan waren ze naar alle waarschijnlijkheid met een goed album op de markt gekomen. Toch is het niet allemaal kommer en kwel. Zo staat er met Caged Bird Pt. 1 een absolute parel van een track op The Take Over. Voor dit nummer is de hulp van Brother Ali ingeschakeld, met zijn bedachtzame, emotievolle en duidelijke flow zorgt hij voor een originele gastbijdrage. Daarnaast is de productie ook gewoon heerlijk; met scratches, viool- en stemsamples laat Amp Live zien weldegelijk een uitstekende producer te zijn.

Helaas is deze opwelling van korte duur en blijft de cd rommelig; de juiste combinatie tussen de klank van de drums en de harde maar eenvoudige tonen wordt zelden gevonden. Toch blijft Amp het proberen, onder andere met het instrumentale intermezzo Gumbo. Hier begint hij met blazers, waardoor de muziek wat meer de jazzy kant opgaat, maar even verderop in het nummer kiest hij er dan toch weer voor om met vreemde, niet te plaatsen, bliepjes aan te komen.

The Take Over is een project waar de hoogtepunten op een één hand te tellen zijn. Amp Live maakt het een onevenwichtig geheel met zijn te drukke elektronische geluid vermengd met hard afgestelde drums. Zion is niet de rapper die hij geweest is, klinkt op veel nummers wat ongeïnspireerd en heeft tekstueel weinig in de melk te brokkelen. Alleen enkele gastbijdrages weten het niveau wat omhoog te tillen en zorgen ervoor The Take Over niet genadeloos de grond ingeboord hoeft te worden.

Mijn review is nu ook op www.hiphopleeft.nl te lezen.

De nieuwe 'stijl' van Zion I op dit album is niets meer dan een grote teleurstelling. Over het geheel is eigenlijk geen enkel positief punt tot dusver het vermelden waard... Ik had wel gedacht dat het slecht zou zijn, zeker vergeleken met de vorige albums, maar dit had ik ook weer niet verwacht; Caged Bird Pt 1 en Coastin zijn de enige nummers die ik kon waarderen.

Wetende dat Zion I nog steeds nummers van zulk niveau kan maken, is het moeilijk te begrijpen waarom Zion I dit sowieso heeft uitgebracht; Ze moeten toch ook in kunnen hebben zien dat nummers in de stijl van Caged Bird Pt. 1 hun veel meer ligt dan met deze krampachtige elektronische stijl proberen vernieuwend te zijn.

Het is eigenlijk zonde om nog meer woorden aan deze plaat vuil te maken;

* ½

Country Baked Yams is echt ... anders (Maar echt dope!) is de rest in dezelfde stijl? dan wil ik hier zeker wel achteraan gaan.

Coastin' is toch best een dope nummer, de clip is ook zeker de moeite waard

Opzichh kan k me in het meeste commentaar wel vnden....
Ik heb dit album nu 1 keer gehoord dus kijk het nog even aan.

Apart album. Niet verwacht van hun eigenlijk. Maar alsnog niet slecht.