Yasume - Where We're from the Birds Sing a Pretty Song (2003)

yasume= John Twells(=xela), Gabriel Morley(=longreybeam)
beide fans van David lynch, zie de rode gordijnen op de cover van het album en de titel komt uit twin peaks.

ik vind het allemaal wel erg zwaar vallen, op momenten voelt het toch wel lekker.

dromerige muziek?

Ik vind het wel bijzonder fijn klinken, niet echt zwaar. Een beetje de electronische muziek zoals ik het graag mag horen, eigenlijk. En dromerig is het zeker.

Heerlijk sfeervolle schijf! Het plaatje is helemaal compleet bij deze CD. Mooi artwork (ook die verwaterde achterkant!), mooie inspiratiebron (Twin Peaks / Lynch) en het voornaamste: mooie muziek.

Bepakt met een koffer vol sfeer komt Yasume je tegemoet. Prachtige waves die begeleid worden door geraffineerde beats / clicks.

Rengoku opent met een telefoon die op de 1 of andere manier meteen doet denken aan het verschrikkelijke telefoontje in Twin Peaks. Peculiar Fascination is mijn favoriete track, superlekkere ritmes met daaronder een pakkende melodie. Sfeerbepalend album!

Wat een aanrader dit. Zo'n lekker donker, chill, mysterieus album dat erg sfeervolle waves combineert met net genoeg geklik en geratel. Het geheel klinkt een beetje uit de verte, met onzuivere samples en een nogal gemengd geheel van ritmische sample(tjes), maar het geeft het tevens ook een zekere knusse warmte.

De eerste sample kan niet duidelijker zijn. Zo'n oude telefoon die ergens vier kamers verder lijkt te rinkelen. Prachtige wave, Japans voice sampletje en bakkenvol sfeer. Licht geklik en gecut maar van Rengoku al een klein toppertje. Klein, want de hoofdmelodie had net iets beter gekund. "When Audrey Dances" droomt verder op prachtige, rustgevende waves, gekleurd door een minimalistisch melodietje en licht geratel. Enkele subtiele waves vervolledigen de track halverwege en maken er een waar sferisch feest van. "2112 Crescent Heights" is wat aanweziger en komt pas halverwege echt mooi op gang. Zit trouwens wel een zeer herkenbaar sampletje in, dat hard aan Bent doet denken. "The Prevailing Wind" is echt een prachtig slaaptrackje. Dromerig, zweverig, betoverend ... neemt je mee naar hogere sferen en omarmt je daar teder en met enorm veel warmte. Het einde van deze track is echt te mooi om waar te zijn, wat dit ook meteen mijn favoriet maakt.

"Peculiar Fascination" ratelt wat steviger door, al blijft het allemaal zeer chill en aangenaam. Leuk melodietje ook, al ligt de sample mij niet zo. "Sing The Noises" ligt me weer een stuk beter, met enkele zeer coole, donkere drones, gecombineerd met prachtige ambient waves. Voor dit type nummers val ik toch hard, blijkt maar weer eens.
"Slowly, ..." werkt terug met wat duidelijkere melodieën en klikt ook weer wat opvallender. Qua ritmiek heeft het trouwens wel een beetje weg van End (S/F), maar dit is veel melodieuzer en opener. Afsluiten doet het album in schoonheid, met "Triumph Of Two". Nog een laatste keer mag je meereizen in je eigen, geprikkelde fantasie naar plaatsen waar je je voor een open haard mag opkrullen en rustig een hele dag mag liggen spinnen, tot het nummer dan jammer genoeg z'n einde bereikt, en je weer wakker wordt in je net te koude bed.

Stevige 4.5* dit, en had zeker in aanmerking gekomen voor een top10 plaats, maar het album komt al uit 2003. Hopelijk komt Yasume met nog iets nieuws af, want dit is echt compleet mijn ding. Worden ooit nog wel eens 5* denk ik.

Leuk album, het heeft inderdaad de sfeer van twin peaks.
En de zeer toepasselijke twin peaks quote: "god i love this music...isn't it to dreamy" van Audrey.

Onvoorstelbaar mooi. Een album dat volledig de juiste snaar raakt. De dennengeur uit het Twin Peaks bos komt je zó tegemoet als deze muziek langzaam je kamer vult. Kwestie van je laten vallen op het zachte mos en wegdromen over kersentaart en zwarte koffie.

Ik begin dit steeds meer te waarderen, zeker nu ik sinds een tijdje een liveset van hun aan het beluisteren ben.
Ze weten hierin toch bijna als geen ander een sfeer te creeren die aanvoelt als een warme deken die je in de winter over je heen trekt

Een van de betere CCO releases. Prachtig, sfeervol, en toch met heel weinig klanken. Ik weet niet hoe hij het doet, maar laat hem z'n gang gaan. Over 'Xela' ben ik dan weer minder enthousiast, en het verbaasde me ook dat deze twee dezelfde artiest betreft... 4*

Bij zo'n ode denk ik dan toch: doe nou je eigen ding en laat je niet lijden door anderen, maar dat doen ze dan ook niet. Wat een schitterende plaat is dit, weinige keren zo'n mooi ambientalbum gehoord (!). Balans tussen waves, voice-samples en beats/clicks (tovenaar™) is perfect werkelijk... Eerste keer dat ik hem nu hoor zou ik geen favoriet kunnen aanwijzen, dit klinkt allemaal zo betoverend en oprecht.

Makkelijk 4,5 sterren. In de toekomst misschien 5...

Op aanraden van Tovenaar geluisterd, en dit soort tips zijn goud waard. Wat een heerlijk kalm, warm en gevoelig album! 4,5*

Deze quote is echt midden in de roos:

Dit snap ik niet? Je hebt zelf momenteel albums uit 2003 in je top10 staan.

Bedoelt Onderhond niet een jaarlijstje in plaats van all time top 10?

Zelf heb ik dit alweer een tijdje terug op 5 sterren gezet. Volgens mij gaf de autorit avec Yasume na een avondje beuken op een Third Movement feestje met tovenaar de doorslag

Simpelweg verbluffend dit. Ideale onthaastingsmuziek, het beste in z`n soort. Verdient veel meer stemmen dan de 18 die hier nu staan.

Plaat nu een keer of 4 geluisterd, wel lekkere ambient-achtige muziek met liefelijke soundscapes. Maar de middenmoot ontstijgt ie voor mij net niet. Iets teveel laidback alà omnio trio (wat ik al wat spannender vind trouwens) of sommig BoC en autechre spul. Track 5 steekt er wat dat betreft wel tussenuit, meer pit! Niet echt iets wat ik vaak ga draaien denk ik.
3.5* voor nu.

Huh, die maakten toch drum 'n bass? ''Omni Trio'' dan.

Ben nog van plan deze uit te proberen. Goed BoC en Autechre achtig spul is bij mij dan ook zeer welkom alsmede Twin Peaks thematiek.

Omni Trio is inderdaad DnB, maar wel met een (ambient) twist. deed deze plaat me erg aan denken ook Maar het heeft me net iets teveel van dat soort voorlopers en iets te weinig van zichzelf om me echt te raken tot dusverre. Wie weet..

ik zou zeggen ga eens achter de nieuwe van Xela aan als ie uit is....(aangezien Xela 1/2 Yasume is)

"O my god, I love this music" zegt een zacht zwoel stemmetje midden in het nummer When Audrey Dances.
Hierna komt een subtiele beat op, met een paar clitches, maar altijd subtiel.

En dat is ook wel hoe dit album te omschrijven valt, als een subtiele plaat. Veel zachte toontjes die elkaar aanvullen om zo een fijne, lieve en soms erg ontroerende plaat te vormen.

Ik weet nog dat ik hem aanvankelijk wat te gelikt vond klinken en eigenlijk vind ik hem nog steeds behoorlijk gelikt in de oren liggen. Alles lijkt zo erg te kloppen, dat je bijna gaat zoeken naar een leeg moment, waar het album even zijn eigen gang gaat. Het album heeft ook wel van die 'lege momenten', maar ook die zijn voor mijn gevoel zo bewust gekozen.
Dit stond mij op het begin dus ietwat tegen, maar na velen luisterbeurten kan ik niet anders concluderen dat dit een meesterlijke plaat is.

De sfeer is zo prikkelend, maar ook zo ongelofelijk ontspannend. Het voelt echt als een kabbelend stroompje dat je meeneemt. Niet naar Twin Peaks, die associatie heb ik totaal niet. Waarheen wel, dat is met geen pen te omschrijven, een soort abstract wolkendek, met hier en daar een paar schimmen van mensen, die je dan traag wadend door het water probeert te achtervolgen. Maar je benen kunnen niet, dus ga je maar weer achterover liggen en droom je weg.
En dan kom je aan bij een nummer als Peculiar Fascination en voel je dat er vleugels op je rug zijn gaan groeien en begin je langzaam boven dat wolkendek te zweven en ben je vooral heel tevreden met alles wat je om je heen ziet en voelt.

Een uiterst uitgekiend album, waar alles precies zo lijkt te horen als het is. Een album die ik keer op keer weer opzet, soms als achtergrond muziek, maar soms ook als totaalervaring. Normaal ben ik niet zo weg van gepruttel met beats, maar hier is dat op zo’n mooie manier uitgevoerd dat ik het alleen kan prijzen. Misschien krijg ik er ooit genoeg van, maar voorlopig nog niet.

Ja, ik zat ook even van "Hee, dus daar heeft Yasume het vandaan", toen ik een tijdje geleden Twin Peaks voor het eerst zag. Maar de link was hier al een paar keer gelegd.

de jongeren van tegenwoordig

Toch niet echt iets voor mij... die beats zijn wel erg overheersend vind ik, en dat is niet per se fout, maar dat vind ik niks in dit soort rustige muziek..

.. en die voice-samples vind ik wel heeeeel goedkoop

hmm...ik denk dat je het hele concept bij dit album niet begrijpt als je die voice-samples goedkoop vindt.

Misschien maar eens tijd dat je Twin Peaks gaat kijken, net zoals Herman heeft gedaan (of uberhaupt het gehele genre van David Lynch)

Wat je zegt. Potverdorie, wat een lekker album is dit. The Prevailing Wind is mijn absolute favoriete track. Wat waarschijnlijk alleen maar komt door de briljante melodie in het begin van het nummer. God I love this music.

ik hou van dromerige, zweverige muziek. in alle vormen,ook electrisch kan het fantastisch mooi zijn, maar dit is me net iets te zweverig..en wordt enigsinds eentonig na een uurtje.. een magere 3 sterren

Bij het kijken van Twin Peaks viel alles op zijn plaats.
Deze plaat kende ik al maar zonder de referenties naar die geweldige serie mist het toch net dat iets.
Magisch en mysterieus dit album, net als de serie.

4.5*

Echt een prachtige cd. Net besteld bij Play.com voor maar €6,50!

Sferische en zoals gerefereerd Lynch achtige stijl. Pruttelend, meanderend, oorstrelend.

Prachtig album, waar veel van dit soort muziek voor mij blijft hangen in losse piepjes en kraakjes zijn dit gewoon ook echt mooie nummers. Een 4*

halt!

duidelijk