The Black Dog - Spanners (1995)
mijn stem
75 stemmen
Verenigd Koninkrijk
Electronic
Label: Warp
-
Raxmus (3:03)
-
Bolt 1 (0:27)
-
Barbola Work (6:42)
-
Bolt 2 (0:27)
-
Psil Cosyin (10:32)
-
Chase the Manhattan (5:42)
-
Bolt 3 (1:36)
-
Tahr (3:08)
-
Bolt 4 (1:06)
-
Further Harm (6:18)
-
Nommo (6:53)
-
Bolt 5 (0:22)
-
Pot Noddle (7:43)
-
Bolt 6 (0:42)
-
End of Time (3:44)
-
Utopian Dream (6:00)
-
Bolt 7 (0:17)
-
Frisbee Skip (5:25)
-
Chesh (6:03)
0
geplaatst: 20 juni 2007, 10:50 uur
Vind het maar saaiig en zoutloos. Geen enkel nummer kon me eigenlijk boeien. Paar simpele melodietjes en flauwe beatjes. Niet shockerend slecht maar vond (Bytes) toch heel wat sterker.
2.5*
2.5*
1
geplaatst: 11 mei 2010, 22:43 uur
Halverwege de jaren '90, na de grunge-hype, verruilde ik mijn houthakkershemden en legerkistjes voor een wat 'stijlvollere' garderobe en ook qua muziek ging het een andere kant op. Allereerst viel ik voor de toen althans verfrissende lichting britpop-bandjes, maar veel opmerkelijker was mijn uitstapje naar een genre waar ik eigenlijk nauwelijks wat van af wist laat staan ervaring mee had. Bands als The Prodigy, Underworld, Orbital, The Chemical Brothers, Leftfield.... dance/electro die tevens het stempel 'geschikt voor rockliefhebbers' mee konden krijgen.
Spanners van The Black Dog was er ook zo eentje. Je kwam de naam aardig vaak tegen in een blad als OOr die er blijkbaar ook meer aandacht aan ging besteden en aangezien er nog niet zoiets als internet was nam je dit soort dingen toch mee.
Van al die bandjes heb ik met name Orbital en The Black Dog altijd wat lastig een plaats kunnen geven. Soms pakte een draaibeurt goed uit en op andere momenten kon ik er geen twee nummers naar luisteren. Toch is Spanners nooit helemaal uit mijn beeld verdwenen zeker ook omdat er in die tijd zo lovend over werd geschreven. Het is in elk geval een reden geweest om het te blijven luisteren en proberen te achterhalen wat er dan zo bijzonder aan is.
Tot op de dag van vandaag kan ik dat niet verklaren omdat ik zelf niet zo'n heel sterke band heb met dit album, laat staan het gezelschap (ik ken niets anders dan Spanners).
Voor mijn gevoel is de euforie die in die tijd rond dit album hing ook aardig verdampt. Het lijkt wel of de spotlights maar heel even gericht waren op The Black Dog en dat diezelfde schijnwerpers al snel weer ergens anders op gericht werden. Snoepje van de week in 1995? Ik denk dat je Spanners daar enorm mee tekort doet. Misschien zelfs ook wel beter zo: blijft het toch een cd waar een bepaalde sfeer omheen hangt waar geen afbreuk meer aan gedaan kan worden.
Spanners van The Black Dog was er ook zo eentje. Je kwam de naam aardig vaak tegen in een blad als OOr die er blijkbaar ook meer aandacht aan ging besteden en aangezien er nog niet zoiets als internet was nam je dit soort dingen toch mee.
Van al die bandjes heb ik met name Orbital en The Black Dog altijd wat lastig een plaats kunnen geven. Soms pakte een draaibeurt goed uit en op andere momenten kon ik er geen twee nummers naar luisteren. Toch is Spanners nooit helemaal uit mijn beeld verdwenen zeker ook omdat er in die tijd zo lovend over werd geschreven. Het is in elk geval een reden geweest om het te blijven luisteren en proberen te achterhalen wat er dan zo bijzonder aan is.
Tot op de dag van vandaag kan ik dat niet verklaren omdat ik zelf niet zo'n heel sterke band heb met dit album, laat staan het gezelschap (ik ken niets anders dan Spanners).
Voor mijn gevoel is de euforie die in die tijd rond dit album hing ook aardig verdampt. Het lijkt wel of de spotlights maar heel even gericht waren op The Black Dog en dat diezelfde schijnwerpers al snel weer ergens anders op gericht werden. Snoepje van de week in 1995? Ik denk dat je Spanners daar enorm mee tekort doet. Misschien zelfs ook wel beter zo: blijft het toch een cd waar een bepaalde sfeer omheen hangt waar geen afbreuk meer aan gedaan kan worden.
* denotes required fields.
* denotes required fields.