Glennis Grace - Glennis (2008)

Erg slap album van Glennis Grace. Ze is de Nederlandstalige kant op gegaan. De 2 singles Hoe en Dansen Met Het Leven luisteren lekker weg maar worden alweer snel vergeten.

Pluspunt: Het laatste nummer, Pittstop is een lekker nummer!
Het is een bewerking van Teardrops van Womack & Womack, ga die zeker eens beluisteren!

Met Engels scoorde ze niet, maar goed... als je albums vol staan met covers dan gooi je al geen hoge ogen, hoe krachtig je stemgeluid dan ook mag zijn. Ik moet toegeven dat dit album niet eens zo slecht is en Glennis weet zichzelf als songwriter prima op de kaart te zetten, dus daarmee verdiend ze wel flink wat punten. Je kunt wel duidelijk horen dat de de liedjes duidelijk door 1 persoon zijn geproduceerd: Evert Abbing. Niet verkeerd verder, maar als Glennis was gaan samenwerking met meerdere namen, dan had deze plaat net meer dichtgang gehad. Hier en daar zitten er toch een aantal pareltjes in de tracklist verstopt: Als Je Slaapt, Laat Me Gaan en Engel Zonder Vleugels hebben toch wel de 'kippevelmomentjes' en de teksten zijn vrij toegangelijk.

Of het een hit gaat worden is nog te bezien. De eerste singles deden het al niet zo super goed... maar labels schijnen tegenwoordig geen geld meer in videoclips te willen steken en daardoor mis je toch wel een groot stuk aan Airplay... Ik zeg: leuk tussendoortje deze cd, maar laat Glennis de volgende keer in zee gaan met een stel internationale songwriters en breng een ijzersterk Engelstalig album op de markt met zoveel mogelijk eigen composities en ga de concurrentie aan met Trijntje, Do en Ilse!

Vreselijk platte muziek van een zangeres die door velen ongetwijfeld wordt gezien als één van de betere zangeressen van Nederland. Maar voor mij is deze vrouw het levende bewijs dat een goede stem niet voldoende is. Ze heeft totaal geen uitstraling als artieste. Het verbaast me dan ook niet dat ze nooit écht is doorgebroken in Nederland. En tja, als artiesten als zij het Nederlandse pad bewandelen (qua muziek), dan zien ze de bui al hangen. Dit is dan toch zo'n beetje hun laatste kans om bij het publiek in de smaak te vallen. Een ander voorbeeld is Edsilia Rombley, al is haar Nederlandstalige album beter dan dit gedrocht. Saaie teksten en instrumentaal klinkt het ook niet best: heel erg goedkoop zelfs! Ze schijnt nu te werken aan een nieuw album met hulp van Eric van Tijn en Jochem Fluitsma, maar aangezien die heren de laatste jaren geen fatsoenlijke nummers wisten te maken, acht ik de kans klein dat het eventuele toekomstige album veel los zal maken. Niet dat mij het wat uitmaakt overigens, want deze dame heeft haar kansen gehad in de muziekindustrie. De gemiddelde X-Factor finalist is zelfs leuker dan mevrouw Grace, dus verwacht van deze plaat maar niet al te veel!

En nu heeft ze die kans al helemaal niet meer.

Ik dacht heel even dat deze plaat 'Stennis' heette, maar dat is vast onbewust door het nieuws ingegeven.