Cynic - Focus (1993)

kort, kut productie, de 'computer'-zang is niet om aan te horen maar wat een composities en geweldige gitaarpartijen! Toch 4*

Knap gemaakt allemaal hoor dit. Technisch perfect maaaarrr, zoals Fianosther al aangeeft is de computer-zang niet om aan te horen, deze zorgt er dan ook nog eens voor dat het allemaal heel plastisch en gevoelloos klinkt (wat wel vaker het probleem is bij progmetal). Op zich een knap stukje werk, maar niet echt aan mij besteed.

Same here.

Zo, dit is dus de oorspronkelijke groep van Sein Reinert. De gitarist van deze groep brengt nogal wat tijd door YouTube en zo ben ik deze hier tegen het lijf gelopen. Toch eens beluisteren .

Wat een laag stemgemiddelde heeft dit hier gekregen joh! Zoiets heb ik nog nooit op een site gezien. Dit album is werkelijk geniaal. Deze band is de enige death metal band die zich ooit kon meten met Death. Zeker gelijkwaardig aan Human

Wel leuk, maar jammer van die computerachtige zang. Hoewel? dat geeft wel een speciale sfeer aan dit album. 3,5*

De gitaar is af en toe te erg over the top, de zang irriteert erg snel, en toch is het niet slecht te noemen. Het heeft wel iets. Misschien dat ik na latere luisterbeurten wat preciezer kan zijn. 3*

Ik vind dit album al sinds het uitkwam in 1993 briljant, 5 sterren dus. Het is progmetal maar zo enorm complex en met unieke arrangementen, dat de CD me na al die jaren nog steeds blijft boeien. Het spelniveau is ongelofelijk hoog, het gitaar- en drumwerk is vreselijk snel en virtuoos. De songs getuigen in het algemeen van de enorme creativiteit van Paul Masvidal en Sean Reinert. Het vergt veel van je als luisteraar, ik kan me herinneren dat ik pas na 10 keer de songs begon te herkennen. Ik ken geen band die ooit iets vergelijkbaars heeft gedaan. Ik heb ze ooit live gezien maar toen kende ik de plaat nog niet. Dat was niet te bevatten, erg overdonderend. Ik ga binnenkort Aeon Spoke ook eens goed luisteren want dat is de band waar Paul en Sean weer samen spelen. Het schijnt totaal andere muziek te zijn, maar moet toch haast wel goed zijn als zij er aan meegewerkt hebben.

woensdag 27 juni (2007) in Doornroosje - Nijmegen
donderdag 28 juni (2007) in 013 - Tilburg

Gaat dat zien!

Cynic, 2 leden van deze band speelden op de Dode metalen mijlpaal Human...reden genoeg om deze band uit te proberen!

De eerste keer met The Veil of Maya was het al raak, hard aparte zang, maar sterke riffs en dumpartijen! Hier moest ik meer van horen!

Maar...op de rest van het album word de zeer vette grunt van Masvidal uit zijn glans gehaald door de 'computer' zang. Zonder die zang, die overigens wel meehelpt aan het 'technische' sfeertje, was dit een zeer tof album geworden.

Al bij al, zeer technische muzikanten, qua techniek kan het zich aan Death meten, maar de computerzang haalt het niveau naar beneden, jammer.

3.5*, met een (ietwat overmoedige) kans op verhoging.

Mijn complimenten over de zeer toffe riffs en de 'Old-skool' grunt .

Ik heb een re-issue van dit album geluisterd met tal van remixen en extra nummers. Ten tijde van de eerste uitgave was ik wel onder de indruk van het geluid en de muzikale klasse, maar de nummers op zich misten toch wat, nl. iets wat Death bijv. wel kon: herkenbaarheid met pakkende refreinen. Veil Of Maya heeft dat wel is dan ook veruit het beste nummer voor mij. Op de nieuwe editie staan o.a. interessante nieuwe nummers, die beduidend rustiger zijn.

Doet me niet echt veel dit. De computerzang en de slechte productie zorgen er al voor dat dit niet bepaald een erg goede plaat is, maar de nummers zelf hebben ook maar weinig te bieden en blijven net als notsub zegt voor geen meter hangen. Goeie muzikanten zijn het wellicht, maar boeiend songmateriaal schrijven kunnen ze toch niet echt.

De computer zang is maar de helft van de vocalen, de andere helft die door John Tardy is ingeschreeuwd is werkelijk geniaal!

Geweldige plaat!

a.s. Zaterdag te zien op Progpower, ik ben benieuwd.

Ik geloof dat je je vergist. Volgens mij zijn de grunts afkomstig van Tony Teegarden.

Heb ze dus gezien op Progpower. Topmuzikanten zijn het. Maar de podium presentatie is erg saai. lange stiltes tussen de nummers. En de zang....
Geen headliner voor de zaterdag avond.

Geweldig album, ook de computerzang die het sfeertje compleet maakte.
Ik heb ze in '93 nog live gezien. Met videoscherm op de achtergrond dat melkwegstelsels etc vertoonde.
In die tijd hadden ze ook nog lang haar en stonden als een propellor te headbangen tijdens de toch niet bepaald eenvoudige nummers.

Tegenwoordig (graspop2007) is de podiumpresentatie idd saai.

John Tardy is de zanger van Obituary, de grunts worden hier inderdaad door Tony Teegarden gedaan. De 'vocals' van Paul Masvidal doen me een beetje aan Neil Young's Trans album denken...

Technisch erg goed, maar daarmee schrijf je nog geen boeiende nummers. Niks blijft hangen, en de productie is zo ontiegelijk slecht. De ritmelijn is nauwelijks te horen, zelfs de drums vallen te vaak niet eens op... Als ik Masvidal was geweest, was ik lekker in Death blijven spelen (hij ging vrijwillig weer weg, werd niet weggestuurd door Chuck).

Op zich zit er toch ook wel potentieel in, daarom aan een bezitter van de remaster uit 2004 de vraag of er veel verschil zit tussen het origineel en de remaster. Ik kan nog wel door die kutstem heen prikken, maar niet door de productie.

Dat.

En wat een laag gemiddelde heeft deze plaat hier. Al snap ik wel dat dit soort muziek niet voor iedereen uitbesteed is. Het is een echte groeiplaat en de eerste paar luisterbeurten ergerde ik me ook aan de "computerzang" maar iedere keer werd hij beter en ontdekte ik weer nieuwe details in de muziek.

Je moet er de tijd voor nemen maar dan krijg je er ook heel wat voor terug, in een woord: Geniaal!

Cynic voegde met Focus een nieuwe dimensie toe aan het fenomeen death metal in het begin van de jaren 90. De band combineert haar technische metal met fusion achtige elementen. Deze mix is wennen en doorbijten. Ook de vocoder stem van Paul Masdival moet even bezinken. En de songs bieden op het eerste gehoor ook nog eens weinig houvast. Toch is de muziek uiterst sfeervol gebracht. Het is niet zo knuppelend als Death of Atheist. Vooral het geweldige baswerk van Sean Malone en de eerder genoemde vocoder geven het geheel een uiterst psychedelisch gevoel. Op Focus is ontzettend veel te beleven in iets meer dan een half uur. Er is vrijwel geen moment dat de twee gitaren hetzelfde spelen. Toch lijken de beide partijen telkens op verbluffende wijze in elkaar te schuiven. Als geheel biedt Focus een geweldige bezwerende ervaring die ik bij geen andere band meer ben tegengekomen.

ik denk dat het probleem bij de meeste mensen hier is dat ze de vergelijking met Death teveel maken.

Cynic is iets dat volledig op zichzelf staat. het hele album straalt een aparte sfeer uit die ik nog nergens anders ben tegengekomen. smaken verschillen maar als je ruimdenkend bent kan je niet om dit album heen. dit is techniek gekoppeld aan emotie op zeer hoog niveau.
als je er na tien beurten nog niets aan vindt is dit perfect normaal. het heeft mij denk ik het dubbele gekost. maar eens alles op zn plaats valt, dan komt het genieten. elke keer opnieuw...

één van mijn all time classics. 5 sterren!

PS. als er iemand deze klassieker op vinyl heeft en kwijt wil, i'm your man.

laat het me weten op

[email protected]

Inmiddels de remaster uit 2004 gehoord. Het blijft een flutproductie, maar dit is toch een flinke verbetering. De gelaagdheid is nu zowaar hoorbaar.

Dan kom ik toch uit op 3,5*. Geweldig songmateriaal, maar de uitwerking blijft matig. Dit had 4,5* kunnen zijn.

Productioneel is het wat pover. Voor mij is dat nooit een belemmering geweest. Toen ik dit voor het eerst hoorde, was ik er behoorlijk beduusd van. Anno 2011 is het niet zo baanbrekend meer. Toch is het nog immer een uitstekende mix tussen enerzijds technische hoogstandjes in opvallend korte nummers en anderszijds voldoende atmosfeer en emotie.

Net beluisterd, en ik heb zo'n vermoeden dat bands als Between the Buried and Me hier toch meer dan eens naar geluisterd hebben..

Ik vind het niet geweldig, maar wel intrigerend. Niet bepaald conventioneel, behoorlijk wat scheuten fusion ook, zoals hierboven al wordt gezegd. Hoe dan ook, 'Focus' smeekt om meer kansen.

Toen dit album uitkwam kon ik er niet veel mee maar heb het toch gekocht. Achteraf een goede keuze gebleken. Ja een irritante computerstem maar die vind ik op een of andere manier heel goed bij de muziek passen. Het is in mijn ogen een magisch album en absoluut top 10 materiaal.

Prachtig mysterieus album. Als die stemmen je nu echt horendol maken, luister dan eens naar Gordian Knot, vervolg speeltje van Sean Malone c.s. Tappen uit hetzelfde vaatje, maar dan geheel instrumentaal.
Geniaal.

Former Death And Cynic Drummer Sean Reinert Dead At 48 - Blabbermouth.net

RIP Sean.

Nooit geweten dat de band Textures is vernoemd naar het nummer op dit album.

Behoorlijk ondergewaardeerde album van een band bestaande uit death metal muzikanten die veel verder keken dan hun neus lang is. Focus is een amalgaam van progressieve death metal met jazz invloeden. Een metalband met gitaarsynthesizers en een fretloze bas. En niet te vergeten de synthetische zang van Paul Masvidal, dat was vanwege stemproblemen. Cynic doet alles net ietsje anders, waren wellicht hun tijd té ver vooruit. Bijna 30 jaar later is het nog steeds een album met prachtige nummers, onvoorstelbaar complex en virtuoos, een document en een mijlpaal in de rockmuziek. Alleen het grote publiek wilde er niet aan, de kritieken waren niet mals waardoor de band er tijdelijk mee stopte. Focus is geen makkelijk te verteren kost, niet echt een album die je even tussendoor opzet maar als je er echt voor gaat zitten de moeite meer dan waard is.

Ter ere van het 30-jarige jubileum is dit album onlangs met een nieuwe mix uitgebracht. Nu stoorde mij de originele mix geenszins, maar op voor de nieuwe mix is het geluid behoorlijk opgeschoond en zijn de details van dit album beter hoorbaar. Aanrader!

De muziek op deze plaat staat 30 jaar na release nog steeds als een huis. Prachtig hoe de band moeiteloos schakelt van progressieve death metal naar fusion, en weer terug. Kant A start stevig met Veil Of Maya en Celestial Voyage, waarna wat vaker vaker de fusion-kant van de band de overhand neemt. Kant B start met het schizofrene I'm But A Wave To..., voor mij het hoogtepunt van dit album al doet het felle Uroboric Forms daar weinig voor onder.

Topplaat! Ik gooi er een half sterretje bij op.

In één jaar nog wel, en allebei nog zo jong. Shit man.

Die bas in Veil of Maya (en de drums en de gitaar net zo goed..)
Geweldig nummer!!