Als er iemand is die de hiphopcultuur naleeft, dan is het Evidence wel. Hij is immers als graffitiartiest begonnen en nu maakt hij faam als producer en rapper. Na succes met Dilated Peoples bereikt te hebben is het nu tijd voor soloprojecten. Met de hulp van onder anderen The Alchemist, Babu, Khrysis en Blu mag er heel wat verwacht worden van deze EP, het derde solowerk van de rapper na twee volwaardige albums. Opmerkelijk detail: in eerste instantie zou The Layover een gratis EP met vijf nummers worden, allen geproduceerd door Khrysis. Op deze gedachte is Evidence teruggekomen en de plaat is vanaf 25 november gewoon in de winkel te koop.
Evidence klinkt op deze EP door zijn scherpe teksten hongerig. Uitgerust met een flow waar menig rapper jaloers op is, komt hij met stevige nummers voor de dag. For Whom the Bell Tolls is er zo eentje, waarop Evidence een opmerkelijke samenwerking aan met will.i.am aangaat. Naast zijn gastbijdrage doen ook de rappers Phonte en Blu hun zegje op de track. Het levert een juweeltje op; allereerst omdat alles aan de productie van Khrysis klopt. Stevige en donkere kerkklokken vormen de basis, diverse blazers zorgen voor een warme tint. Het refrein van will.i.am is pakkend en de gastheer zelf blinkt ook uit, met name bij de volgende tekst: "We can't stop nature taking it's course, but I can report//So I stay with my hand on record, looking for the next future resort//To reside in a time where bell rings and people are dying, I'll just try to escape to this place in my mind." Dit doet Evidence met zijn kenmerkende krachtige en lage stemgeluid.
Op duistere beats is de rapper op zijn best, wat hij meerdere malen bewijst op The Layover EP. Op een snerpend stukje keyboardwerk en een lage drum voelt de rapper zich als een vis in het water. Solitary Confinement is zo'n nummer dat alles biedt wat de rapper graag wil. Hij gebruikt dit nummer om te vertellen over zijn leven; hoe hij als rapper in het leven staat, hoe zijn carrière verloopt en wat de overlevingstactieken zijn.
Het nieuwe geluid van enkele krachtige nummers weet de rapper het tweede deel van de EP af te wisselen met nummers die het echte oldschoolgevoel weer teruggeven. Toch is het niet alleen aan Evidence te danken dat dit sfeertje wordt neergezet. The Alchemist heeft hier evenzo een belangrijk aandeel in; de producer laat op So Fresh en The Far Left horen hoe mooi eenvoud kan zijn. Heerlijk scratchwerk met daaroverheen niet veel meer dan een drum of een welgemeend stukje soul. Sentiment speelt een belangrijke rol; dat het geluid ietwat simpel is, klopt dan weer met nummers uit eerdere decennia.
Sowieso is het tweede gedeelte van de EP een stuk soulvoller dan het rauwe eerste deel. Babu komt met hoge keyboardgeluiden aanzetten (Rain Or Shine) en Evidence past zich zodanig aan dat hij zijn gretigheid inruilt voor wat rustige teksten, nu kalm klinkt en met vriendelijke woorden komt. Deze stijl is voor de luisteraar wat wennen, maar pakt wederom, net als het rauwe gedeelte, goed uit. Sterker nog, het levert een echt kippenvelmoment op als de rapper de samenwerking aangaat met collega's Elzhi en Aloe Blacc. Laatstgenoemde zorgt voor het hoogtepunt door met een overweldigend refrein te komen; zijn krachtige soulstem zit vol met emotie en doet wonderen. Het laat nog meer beseffen hoe mooi muziek kan zijn als het wordt uitgevoerd door de juiste artiesten.
The Layover is een prachtige EP, waar zowel Evidence als de producers een goede weg inslaan. Is het eerste gedeelte nog rauw, het tweede gedeelte gaat met de soulinvloeden een andere kant op. Een geheel is het daardoor niet echt, maar de verveling zal door de vele geluiden zeker niet toetreden. De eerste fase ligt dicht bij Evidence, een sterke rapper met krachtige teksten, het tweede gedeelte is even wennen omdat de rapper hier de rust meer opzoekt. Evidence lost de verwachtingen die er voor The Layover waren meer dan in, want het is een lekker tussendoortje geworden.
Deze review is ook op
www.hiphopleeft.nl[/url] te vinden.